18 resultaten.
Een schijnleerkracht Nederlands
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
177 Je bent de heks der heksen, stop nou eens met mij te verpesten!
Je bent een almachtige god die mijn vrije wil verbood.
Lachen kun je niet, naar de wc gaan mag ik ook al niet.
Nederlands spreken kun je wel, je letterkunde waardeer ik zeker wel.
Ik ben een hopeloos kind dat geen punten, maar wel boze blikken verdient.
Een goede leerling ben ik volgens…
Vriendschap
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen
629 Vriendschap is als geld, het komt en gaat, soms vind je
het zelfs op straat.
De waarde ervan is er ook zeker wel, maar dat weet je
waarschijnlijk al wel.
Het komt met geven en nemen, het lijkt wel alsof
ik dit aan mijn bank moet aangeven.
Soms is het niet tastbaar, maar voel je het wel,
ik steek het in mijn spaarpot, ik zie het dan later wel.…
De wind achterna...
netgedicht
2.0 met 7 stemmen
455 ik voel
een schimp van liefde
in de seconden na de hoop
haren die ten berge rijzen
wanneer het verlangen groeit
tot een storm van kalmte
(wees nu maar stil)
ik wacht de regen
en knip druppels
tot flinterdunne slierten
omdat jij dat zo belangrijk vindt……
Nacht...
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
414 ik streelde diegene zich mooi noemde
verloor het zicht in al haar pracht
keek in diepten van ogen
zonder dat de stilte gewoon leek
op wat ze gewoon was
beleefde lust in een moment
van eenvoudige aanvaarding
en keek over de schouders
naar de schoonheid
die ze in alle eenvoud
met zich meebracht……
Draken...
netgedicht
2.0 met 8 stemmen
565 dwars door lucht verlangen
mensen kijken
blauw ontvangen licht verdragen
en de ogen
zwijgen stil vaarwel……
De verloren voorspelling...
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
419 oeverloos gebral dat platter lijkt
dan de laatste poging om de aarde
als een blauwe bal te bekijken
(wij weten wel beter, wacht eens even)
de mens is dood
gestorven voor de ogen van God
toen de hemel open klaarde
en hij besloot om de vlag te strijken
Eva Mirai……
Fluister me...
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
465 (opgedragen aan…)
al schrijf ik duizend gedichten,
toch blijf jij achter tranen verdoken
de pijn voedt eenzaam de gedachte
dat het allang geen zin meer heeft
mijn cocon een toevluchtsoord van
radeloze denkwijzen lijkt
en jij verder op de vlucht slaat
richting eerder
met soortgenoten vastgebonden
aan de hemelboog
tot we elkander…
Aan de andere kant...
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
484 nog eenmaal buigen
in de beklijvende avondlucht
de wind verspreid haar kille gedachten
achtergelaten langs de vloedlijn
komt het verlangen in golven
slaat eenzaamheid harder dan de angst
het verleden wringt zich in bochten
haar gezicht in een doodlopende straat
en niemand die zit te wachten……
Zou kunnen...
netgedicht
3.0 met 10 stemmen
538 dan valt uiteindelijk het laatste woord
en meteen stopt de tijd
mag ik nog wel ademen
want zover wil jij niet
en tenslotte gaat het nergens over
of toch, nee laat maar
we zwijgen in elkanders naam
en ik kijk door het venster
naar het huis aan de overkant
nergens licht te zien,
de buren schuilen of liggen dood
in hun zetel……
Ongelovigen...
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
336 het onverantwoord denken,
de essentie van de eerste dagen
in het schenden van taboes
als een spel dat niet kan gespeeld worden
in een kamer vol met mensen
ik neem aan dat ze mijn naam niet kennen
nu deze rotzooi in het rond is gesmeten
en ik in bed moet blijven
vastgebonden met mijn ogen open
o ja, ik zal me goed gedragen
bij het ochtendgloren…
Gedaantes...
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
388 hoewel ik het nog voor me zie
alsof elke dag gisteren was
de velden met mist omhangen
jonge levens zonder vaderland
met pak en zak, een kaki jas
luidruchtig verbaal geweld
begeesterd door de angst
of stil en ingetogen
wachtend tot de dood
hen terug naar huis brengen zou
en al lijkt het of ik hen vergeten ben
toch herinner ik me de naam…
Gek...
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
500 ik eet chinees van gisteren
en schrijf mijn gevoelens op de verpakking
Ho Zji Wang,
(alleen de allerwijsten en de allerdwaasten
veranderen nooit van mening)*
mijn probleem is niet zo groot
als ik zweef naar de overkant
waar de hoeren dansen
op de tonen van verloren gedachten
en de nieuwe meisjes hun angst
verstoppen onder een glaasje…
Tegen beter weten in...
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
498 zo moe ben ik,
veel te lang onderweg geweest
nooit aangekomen, altijd op stap
altijd net niet
dit zou toch eens over moeten zijn
maar het leven is zwanger van de tijd
die nodig is om dit te ondergaan
de tijd die gisteren toekomst was
maar verder leek dan vandaag
zo ver weg
is het verlangen naar het verleden
dat welgeteld
één straaltje…
Stoere jongens & bleke meisjes...
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
507 meewarige blikken temidden van de stad
en de simpele angst om te verliezen
zonder dat we ooit van plan zijn
om opnieuw te gaan sterven
zou jij in mijn hoofd willen
terwijl ik sneller drink dan gisteren
om de verveling tegen te gaan
en strontzat onzin wil verkondigen
of blijf je eenzaam wachten
tot ik luidruchtig hoop dat je mij zal redden…
Wat als...
netgedicht
3.0 met 10 stemmen
464 uit mijn ogen verdreven
de letters die altijd schuilden
achter de muren die je optrok
hoe meer ik verdwaalde
in de leegte uit de flarden tekst
waarvan we de waarheid niet begrepen
wat als alles verzonnen was
maar de verlangens en de woorden bleven
alsof ik ze nog steeds kon lezen
wanneer ik de kamer binnenliep……
Ik wil dat je weg gaat....
netgedicht
2.0 met 9 stemmen
702 zoals een vreemdeling in eigen land
met zwarte ogen en geil van binnen
zonder verschil tussen hoop en begeerte
één nacht in de schoot van het verlangen
klaar terwijl je wacht
om de stemmen in mijn hoofd te plezieren
ik kijk door het verleden
naar de gezichten die niet meer bewegen
en zie herinneringen bloeden om de verkeerde redenen…
Rubberen kogels...
netgedicht
3.0 met 7 stemmen
397 resten van de nacht overwoekeren de stad
gespuis en hoeren kruipen richting donkere tijden
hebben hun levens aangepast
aan de zinloosheid van het bestaan
sirenes verstoren de stilte
gordijnen bewegen
ik sluit mijn ogen uit pure gewoonte
en drink me zat
tot dat men mij vergeten zal
ik heb geen antwoord op de vragen,
nee,
die heb ik nooit…
Doodgeboren...
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
1.058 ik leef de tijd
na een kwade dronk,
in onrust en verwarring
blijkt het bed gestolen
zien mijn ogen wat ik niet wil geloven
onder een vaal bleekgroen licht
van loze beloften
staar ik naar mezelf
achter het gordijn van slechte gedachten
ik zit gevangen tussen
paracetamol en de waanzin
de absint heeft mij bedrogen
en de kogel wenkt
belooft…