Alle inzendingen van hans

Om zelfs maar één moment te willen denken dat men ons Elftal, sterk, superieur, gewoonweg met een actie van terreur van de Zuid-Afrikaanse mat kan vegen is echt een stuitende belediging ! Dat kan toch nóóit met zo’n verdediging….…

Ja, haar leven was verpest ze liep niet in 't gareel verloederde in onze maatschappij nooit enige liefde drank, drugs en geweld hadden het oordeel al geveld haar bestaan was hakkelend door het leven gaan hier een greep en daar een duw proberen te overleven collecte ging aan haar voorbij niet opgenomen in het systeem stierf zij reeds…

De tijd tikt weg, de klok slaat door, de leemte wordt gevuld met leegte en verhalen die niemand verlangt. Getijden komen en vooral gaan; niets blijft dan verbleekte herinneringen waar niemand nog naar hunkert. Wij proberen plezier te maken: soppen krakelingen in de thee, blazen bellen als kleine kinderen. Op het ziekbed zien wij het plafond…

Wetend, dat het verkeerd is wetend, dat stoppen moet wetend, dat dat toch niet lukt wetend, dat het niet goed afloopt er niet aan denken , geen oplossing er niet mee bezig zijn, geen oplossing er niet aan toe willen geven, geen oplossing er met niemand over spreken, geen oplossing en dan de grote klap, niet over praten uitslag natuurlijk…

Witte zachte blauwe Hemel op Aarde Blanke schoonheid maagdelijk beroerd betreden Glad gerimpeld in de Wind Striemen van de Helm Huid van Moeder Aarde Stort me op haar Ontvang mijn tranen Ontvang mijn vuur Ontvang mijn liefde…

Het woud verlaten somber, ineens gekraak mijn hond gromt een hoge zoemend, fluitende dreun de lucht gloeit de aarde schroeit stokstijf en trillend verschuil ik mij doodsbang geschokt belevend landend snel secuur ze stappen uit naderen mij raken mij aan knuffelen mijn hond gebarentaal er is begrip meegegaan nooit weergekeerd…

Je lichaam glanst Een rivier veilig ingebed tussen de oevers van bossages grassige vlaktes Stroom naar de zee van je wezen verborgen nog deels Toont een zwakke rimpeling aan de adelaar tuurt met zijn scherpe ogen ondanks ontwaart in de diepte van je ziel Je gezicht een ontluikende druivenbloem in de vroege zomer Pluizige doorschijnende…

Eigenlijk zoeken we gelijkenissen bij de apen voelen we ons thuis herkennen familieleden hebben ineens geluiden in voorraad om alles te verhullen nemen we de kinderen mee want die vinden dieren zo leuk nee, wijzelf zoeken bevestiging dat is toch precies mijn collega moet je dat verwaande smoel zien kijk tante Mien op haar best je lacht…

Niet zonder hoofd geboren maar later kwijtgeraakt een mens zonder hoofd is niet alledaags kan dus niets horen en zien niet voelen en ruiken niet eten en drinken eigenlijk bestaat zo'n mens niet zelfs geen gedachten rijk een losbol zou ik het noemen is kop noch staart kletst nooit uit zijn nek dat is al heel gek geen haren, geen kale…

Hij ging te vroeg. Zijn werk was lang niet klaar. Zijn dood veroorzaakt veel ontsteltenis, verbijstering die niet te rijmen is. Ik mis nu al die light verse kunstenaar. Hij zal van nu af aan voor eeuwig zwijgen; zijn geest is echter hier nooit weg te krijgen.…

Mijn begin is start aan navelstreng een eerste breuk een eerste kreet de eerste stap mijn groei is hand in hand het moet alleen mijn eerste val ook weer een stap mijn onvolwassenheid geen hand, geen steun alweer alleen het lijkt een val een stap, een misstap ja, misschien mijn vader zijn mijn hand geeft steun kind niet alleen…

Het was bij hem niet nodig om te gissen Naar wat hij had bedoeld met een gedicht, Je vroeg je ook niet af wat hij wellicht Verstopt had achter woordbetekenissen. Een metrum, rijm, voor velen hindernissen, Zag hij juist als een doel, een soort van plicht. Met vaste vorm hield hij zijn verzen licht En wist zo onze blik vaak te verfrissen.…

Het schilderij vertelt op een ochtend tijdens een koude bries beroerde een penseel mij het groene gras en de blauwe lucht schakeringen in kleur gevoel en techniek fascinerende fantasie landschap in wording de zon breekt door de dauw glinstert druppel in een bloemkelk gedachten weerkaatsen op het doek vormen ontstaan en vullen sprekende…

Ik holde achter mijn gedachten aan steeds verder raakte ik achter mijn krachten begaven het moedeloos lag ik langs de weg nu onttrokken ze zich aan mijn waarneming met mijn laatste krachten stond ik op en begon te rennen als een echte marathonspecialist de kronkeling in de weg gaf niet veel hoop maar ik zag iets liggen ik stopte en raapte…

Een zuchtje wind gaat langs me heen aangevoeld de streling van je huid een lichte blos, je stribbelt nu niet tegen de jeugd verdwijnt, een vrouw beweegt op paden zonnig licht kronkelig oneindig je adem gaat soms zwaar waarom? het stormt soms op je af gedecideerd, ervaring geeft de woorden maat de keus is nooit gesteld men komt daar uit…

Als de dag schemert, bepeins ik weer de wereld; purperreigers wenken. Hoeveel langer moet dit vermoeide hart nog mee in wind en regen?…

Vlug, vlug daar zit een mug wat is die vlug nu is ie daar daar is ie nu ik sla hem dood nu plakt ie daar daar plakt ie nu Wat is er lichter dan wat? wat is er zachter dan wat? wat is er witter dan wat? ik wilde, dat ik wat had…

De hele dag maar èèn gedachte ik wil er niet meer aan denken maar dat beeld raak ik niet kwijt het is een herhaling in zichzelf een dubbeltelling altijd naast elkaar in volle harmonie van vlees en bloed mooi in hun pracht hard en toch zacht worden met liefde omkleed gestreeld. geaaid baby in verrukking zuigt, trekt en smult groei…

Zijn jeugd is dood zijn opgroeien is terreur zijn spelen is oorlog vrienden zijn levend dood altijd samen op straat tirannie der wraak bloedstollend zijn sirenes gekrijs der vrouwen het rennen en schreeuwen dagelijks gebeuren de gewenning is grotesk een deel van zijn leven de kraaien fladderen weg naderend onheil gesticht zie ik…

Dichter is dit nu dichterbij of dichter meer gesloten of is het de dichter die dichterbij brengt contacten legt door versmelting van woorden in cadans van de eenvoud dus de dichter is de middenman die gedachten dichterbij brengt die door aaneengesloten woorden het samengaan van denken in gedichten overzet dus ga ik dichterbij in zinnen…

Messteken tussen ribben van het leven waarin ervaringen lek geprikt worden om leeg te bloeden in bloembedden waar rode rozen worden geplukt om in huizen te prijken…

In het kopje van het duifje zit een heel mooi instrument zoeken is totaal niet nodig het beestje kent en vindt zijn weg kilometers lange tochten maar èèn doel het vliegt naar huis mochten ook wij mensen wensen zo gericht te zijn op GOD zwervend falend en toch komend zonder zoeken bij HEM thuis…

Hij is nog jong en boekt nog steeds progressie Maar o wat is hij al geweldig goed. De bal kleeft als een speeltje aan zijn voet, Het kleine Argentijnse wonder Messi. Hij is zelfs niet te stuiten met agressie Omdat hij dan iets onnavolgbaars doet En acties tovert uit de hoge hoed: Voor tegenstanders is hij een obsessie. Het voetbal heeft…

De mensen zijn als glazen er vallen barsten in scherven knarsen onder onze schoenen scherpe kanten maken snijwonden bloed is niet te stelpen met hechtingen worden sommigen gered doodbloeden is aan de orde van de dag glaswerk wordt niet meer gelijmd er wordt nieuw gekocht…

De darm verteert tot uitwerpsel de wereld kotst het uit in wolken stank en stromen drek wordt hier ons lot beslist de ademnood is zeer nabij grijp maar vast naar je strot vecht terug nu het nog kan doe mee met de oprechte mens die je de kans geeft op bestaan de ogen open vol begrip hij hier wij daar en allemaal de pioniers voor…

Ontvangen niet het gevolg van geven antwoorden, snijdend scherp inzichten, die tekort schieten gevoel, dat nooit doodbloeden mag kinderen een deel van jezelf combinaties van goed en niet goed willen onbegrip eindeloze jaren lang door bekroning zal moederliefde standhouden voldoening geven in vervolmaking…

Ieder kind,ook jij zal moeten weten, dat deze wereld,vol met mensen verleiding,goed en kwaad omvat leren om die weg te nemen waar het goed is en oprecht zal ook jou doen beseffen, dat waar je bent en wat je doet je nooit alleen bent altijd vragen, altijd praten op die wijze weer begrijpen dat is nu de JUISTE WEG…

Al wist men meer dan honderd keer te scoren En schoot de spits er vijfendertig raak Al viel het spel bij kenners in de smaak En wist het zijn supporters te bekoren Toch ging er weer een speelseizoen verloren. Het achterland nam op de hoofdstad wraak En wentelt zich massaal in leedvermaak Daar Ajax zijn ambities liet verstoren. Al zes jaar…

Een hart is gèèn hart als er geen tweede hart bij is een hart is gèèn hart als het niet van harte is ieder hart is een hart als het de hartenklop voor de ander is mijn hart is jouw hart jouw hart is mijn hart wat is het heerlijk om verliefd te zijn hart van mijn hart…

Tijgerbekken bijten in het zand van het strand Laat zonlicht oogt tussen de wolken Grommend beest Fietsklem Haaientand rechtop in het zand Schuim bijt in mijn schoen Callantsoog…