Alle inzendingen van hans

Ik ben een kwal Een vreemd geval En weet u wat het vreemde is? Voor mensen ben ik vlees noch vis Ik zweef zo'n beetje door de zee Ik zweef met alle stromen mee Al zwevend kom ik aan de kost Heb ik dat niet mooi opgelost? Thans lig ik op een eilandstrand Te wachten op hoog water want Ik heb het hier nu wel gezien Die troep en rommel bij…

Verloochen nooit je afkomst Wees trots op wie je bent Beleef het leven als iets wat Begin noch einde kent…

"Acht" in het Engels Lijkt, zo U weet, In fonetische zin Op ons woordje "Eet" "Wait" als je 't opzoekt Vertaal je met "Wacht" Maar "Lait" heeft totaal Niets te maken met "Lacht" Voor wie zelden lacht Is het eenzaamheid troef Schijnt zelden de zon Lijkt het leven vaak stroef Dus trek erop uit Dat is écht noodzakelijk En gaat U uit…

Ik ben een te hooi en te gras dichter na voltooiing is mijn hoofd veel lichter weet nooit wat er komen gaat voordat het ineens "ga schrijven" slaat ik ben dan vol verwondering het is zeker geen uitzondering dat ik ademloos ga lezen niet weet wat de titel zal wezen dat noemen de realisten inspiratie zeker is, het gaat zonder transpiratie…

Iedere dag liefde geven dat is een vorm van medeleven jouw gevoel is heel intens wees zo een zegen voor ieder mens geef deze HARTENKREET nu door daar tekenen wij voor…

Het samenzijn was zo intens als ik er weer aan denk kan ik alleen maar gissen want veel gevoelens zal ik missen het leek alsof de wereld schudde de bliksem zich verdeelde de hoogste sferen stoven op ons af en in die opwinding ontstond de tunnel der verleiding met als eindpunt ontlading door de warmte van omarming…

Jij vliegt langs de gouden randen van mijn herinneringen en gedachten jij brengt mij op een hoger plan door jou besef ik, wat ik kan jij veegt de mist weg, zodat de zon kan stralen ik moet nu uiteindelijk kunnen weten, wat ik vergat jij laat het goede overheersen door jouw liefde, weet ik, wat ik had jij brengt steeds plannen op mijn weg…

Ik heb je nu al 80 jaar niet gezien heb je nooit met "SPOORLOOS" naar me gezocht? waarom googlede je nooit? ook op facebook had je een kans gemaakt was je helemaal niet met me bezig? en ik maar wachten, wachten mocht ik je nog ooit ontmoeten volgens mij heb je me niets te vertellen we hebben wel heel weinig wat we delen eigenlijk kan het…

De woorden der gemakkelijkheid, woorden van rose sluimer, kamer behangen met pastelkleurige dromen, dat is de poëzie die u lust. Volièrevogeltjes wapperen er in rond en de meisjes hebben er een zeer zoete hals en de dichter staat nimmer voor u dan gekleed in het bleekblauwe avond­costuum van de maan. Maar de poëzie die wil zeggen dat ons…

Neen, je bent niet weg neen, het was geen afscheid neen, ik heb je niet afgestaan neen, er was geen einde ja, ik weet dat je bij me bent ja, er werden lieve woorden gezegd ja, ik genoot van de bloemenpracht ja, de muziek was helder, heel zacht alleen, dat ben ik zeker niet alleen, dat zal jij nooit meer zijn alleen, maar zeker niet eenzaam…

Als ik het geweten had, had ik beter naar je geluisterd als ik het gehoord had had ik anders gereageerd een ding heb ik nooit geweten, dat jij je niet met mij wilde meten nu blijkt het tenslotte jouw geweten, dat altijd op de voorgrond trad eind goed, al goed jouw geweten had ik moeten weten was zo zuiver en zo rein nu weten wij beiden…

In alle onschuld verloopt alles volgens even eeuwenoud als misdadig plan. Waar het geld vandaan komt laat zich raden. Zijn we neergestreken in de nepschaduw van nep, waar het samen zalig roken is geblazen, kunnen we niet anders dan mekaar onthalen op de pret die niet op kan. De permanente, die je op kunt laden. ------------------------…

Wat heb ik geleerd "Ren, ren over het water... " Mijn lief ontdooit dat deel van mijn hart dat bij elke herinnering en ongewilde resonantie bevriest. Hij nam de biecht af en vergat mijn naam. Hij herkende geen medemens in mijn ogen. Ik moest eraan geloven. Het eeuwige enerzijds anderzijds, de kronkelredeneringen in de spits van…

Reusachtig op niets geschraagd brandt en blinkt de hemel boven de groene aarde. In de tuinen werken traag mannen. Door de kantoren in de stad gaan hun doordeweekse schimmen wanstaltig nog om. Maar hier schenken hun vrouwen bier en kleppen hun kinderen helder verwarde vespers. Het gras geschoren; traag en op niets geschraagd tuimelt…

Mijn verleden herdenk ik het heden herschrijf ik over de toekomst droom ik mijn leven beleef ik…

Dat ik woon in de aarde, woel door de grote moeder, kind aan huis blijf bij haar, en dat ik het gevaar schuw van alles onder de zon – goed, maar moet ik niet leven zoals ik ben, blind en met de onrust in de poten van een grond doordrenkt van doden? ------------------------------------------ uit: 'Natuurgedichten en andere', 1970.…

Die ochtend was zij doodgewoon van huis gegaan in een metallieke limousine met een rozenkrans van schedels en trompetten stekend uit edele delen, om ze te bedekken tevens; en ’s avonds was zij nog niet thuis Ik heb die nacht in onze gemeenschappelijke stilte rondgewaard maar ditmaal bleef zij zwijgen Ze was er wel, ze was zelfs overal maar…

ik trad op ik trad terug hier en daar werd ik daarna voor even opgetild voor even in evenwicht voorgoed verglijden ----------------------------- uit: 'Blijven en verreizen, gedichten 24/10 - 27/8', 2013.…

Ik groet het morgenlicht maar of het zich laat groeten de voeten der voorbijgangers laten zich beter groeten wij moeten zeggen zij ondanks het morgenlicht ik knik ze toe houd moed zeg ik het licht maakt je toch blij ze knikken terug maar ze geloven niet ze gaan voorbij. Het morgenlicht houdt zich nu bezig met de dingen de pasgewassen trams de…

Zo'n late namiddag, licht van mist en druilerig onder de bomen - haar hand raakt wanneer zij afdaalt naar de rivier de leuning niet, maar terloops toch een enkel blad van de zich rond de spijlen slingerende, welige klimop misschien neuriet zij ondertussen iets als 'Trauriger Sonntag', dat zigeunerstrijkjes vandaag de dag dikwijls spelen…

De bekende, door Potter geschilderde stier is, door kenners gezien, een opmerkelijk dier. In zijn lijf zitten namelijk leeftijdsverschillen: want volgroeid zijn z’n schouders, maar jong zijn z’n billen, En je krijgt van dit beest nog het volgende beeld: dat de stier bij die boom zich ook stierlijk verveelt.…

Belasting op onroerend goed, dat zette bij een slak kwaad bloed. Ik kan, zei hij, het niet verdragen fiscaal te worden aangeslagen, en voel mij onterecht bejegend: mijn huis is immers toch bewegend.…

Wat betekenen wij in het wereldgebeuren? Zijn wij figuranten of marionetten? Zijn wij bladvulling en goedgelovigen? Zijn wij ons bewust van de manipulatie? Wij uiten ons niet meer uit gemakzucht Staren TV, ellende en ergernis niet van de lucht Hebben wij nog een stem in ons verdriet Of gedragen we ons als een absorptievergiet Het gaat langs…

deze oude vieze wereld die kun je gerust weggooien: de romantiek van uilskuikens het is verdomd moeilijk om te leven zie in de hemel: alles is rotzooi maar als we maar hoop hebben zolang we maar hoop hebben...…

als een bruid zo lieflijk en pril van verlangens gestrekt op een strand van scherven van glas en schelpen en vogels verlamd met de ogen al starend uit andere tijden achter de dagen door omstanders belangeloos de haren gestreken de handen gevet en verbonden en de dorre benen van kleding gevild maar te laat geborgen haar stem nog rustend…

Zonder begeerte, zonder hoop op beloning, ook niet uit angst voor straf, de roekeloze, de meedogenloze schoonheid te fixeren waarin leegte zich meedeelt, zich uitspreekt in het bestaande. Laat de god die zich in mij verborgen houdt mij willen aanhoren, mij laten uitspreken, voor hij mij met stomheid slaat en mij doodt waar ik bij…

Het geluid van de stilte wordt versterkt door het vallen van de dominostenen ze gaan allen in dezelfde richting zo zijn wij gevangen in het lijden waarom worden zovelen gepest vermorzeld in de spelonken van de ziel in een vergiet kan men zich verliezen En toch is het leven spannend alleen gevangen met je lichaam, maar niet met je ziel…

Hoop zo, dat ik doorkom wat waren er veel mensen wat werd er mooi gesproken de muziek was helemaal mijn keus terugkomen, dat zou ik wensen mijn vrienden en kinderen te horen wat een rijk bezit iedereen te zien wat een liefde heb ik meegekregen ook mijn vrouw heeft niet gezwegen mijn hemelvaart was stil en mooi zonder lijden ben ik heengegaan…

Hij keek over zijn schouder en zag de weg, die hij afgelegd had met weemoed dacht hij terug aan de lange tijd, waarin hij leefde zijn voetstappen wilde hij tellen de contacten nogmaals in zich opnemen aanrakingen werden weer herinneringen het glimlachen en lachen klonk weer uitgesproken woorden kwamen naar boven mijmeringen deden warm aan…

In de rododendrons sliep ik terwijl mijn gedachten als een sproeier in de tuin ronddraaiden mijn lichtgevende dromen mijn sterren en een horde geuren passeren die nacht.…