Alle inzendingen van jan

In 't midden van China's aarde eb ik weg van de vervloed van het vele, grote, mooie dat alsmaar verwonderen doet en de oevers, wanden, rotsen, banken nu nog droog met steen, gruis en groen worden bodems van verloren oude steden nieuwe stromen wat in feitelijk mensenhanden doen om meer welvaart, meer welzijn te verkrijgen zou China zijn ego…

Wie opziet naar het kruis ziet z'n eigen lijden afglijden…

Midden-Zweden, 29 december 2004 In het midden van de stilte zit ik met mijn naakte ik en het suizen in mijn oren vormt een koele kille kick en de vlakten en de verten ijzig lang en luchten leeg doen mijn lichaam gloeien doet mij beseffen: ik leef.…

Vanmorgen zag ik jullie spelen, het speelgoed met blijdschap delen, er werden soldaten en tanks opgesteld, het kleed stond vol met speelgeweld. Geheel opgaand in jullie spel, geen tijd, eten alleen heel snel, om daarna weer spelen te gaan, hoe kunnen we de vijand verslaan. Toen zag ik in de krant de slogan staan, “het leger biedt je een…

Voor haar geen boeken op de plank waaruit men later kon verhalen met een weerga waardoor niemand er haar naam ooit meer vergat en ook geen beeld dat diepgebronsd haar geestverwanten af liet dwalen en al zeker niet diegene die verdoemd al zonder zat Er was geen stad naar haar vernoemd of maar een straat die het zou wagen er haar volle naam…

Hij ging veroverend, niets ontziend, Een ontzette wereld door, Heeft onbegrensde rijken gesticht, Alles gaat weer teloor. Vrouwen en vleiers zat; vrouw noch vriend Die hem vrijwillig verkoor; Vrees maakt eenzaam: hij heeft enkle liedren gedicht Voor zichzelf, buiten elk gehoor. Waarvoor heeft dit woeste leven gediend? Rijk en roem…

Nog altijd is er “de muur” De frustratie is enorm. Het systeem is Ingericht Op westers denken. De Oosterse mystiek, Verdwijnt, Verdrinkt Verplettert. Yin Yang is niet meer dan een boekje uit de winkel en Zen denkt vooral op het toilet…

Hij is met zijn negentig jaar, vaak moe maar zijn hoofd is nog helder, klaar, hij weet, er wordt met ongeduld gewacht, en naar zijn geld gesmacht. Ze blijven hem dan ook trouw bezoeken, neven, nichten, ze komen uit alle hoeken, en brengen een sigaartje voor hem mee, en hij… hij zegt, pakt maar een kopje thee. En bij het afscheid nemen,…

Van de frisse ochtendgeur vervuld, paarden schrapen hun hoeven van ongeduld, loop ik langs de bedauwde weide, ik breng het voer, ’t is voor hun beide. Ze duwen ongeduldig met hun mond, zwiepen met hun staart vliegen van hun kont, en hinniken, misschien als dank, ik ruik de paardenmest met warme stank. En voor de zon hoog aan de hemel…

De winsten groeiden naar behoren, de economie bloeiden als nooit tevoren, bankgebouwen die tot de hemel groeiden, helaas, veel banken knoeiden. Winsten die tot bonussen kwamen, ‘t waren de bankmanagers die namen, zij waren het die oogsten, wij mogen ons nu met hun erfenis troosten. Dat nu ons belastinggeld, opnieuw door de banken wordt…

Ja lach maar - toe lach maar bijna kostte het mijn leven toen ik staande in mijn hemd en door de haast wat ongeremd er met de Franse slag mijn kraag nog snel een strijkbeurt had gegeven Het is een zoenvlek - zei ik steeds maar oogstte enkel medeleven…

[fragment] Kom, Volken, nader! trots op uw voortreflijkheid! Beklim de rechterstoel! Beslist gij zelf het pleit! Durf vonnissen! en wij, bewust van onze waarde, Wij schromen 't vonnis niet, noch de uitspraak van heel de aarde. Neen Neêrland zwicht niet! In het rijk der Wetenschap Handhaaft zij hare roem, staat op de hoogste trap; Gij, die…

Ik verlangde zo naar haar en naar haar naam die onvolprezen zou verschijnen in de schemer waar zij hemeldraden spon langs lege straten waar ik ging om hard haar naam vooruit te schreeuwen als een lofzang op de vrede die zij steeds in stilte zond Er stonden mensen voor het raam die mij terecht hebben gewezen of het stiller hier kon zijn…

Ik heb mijn jeugd reeds lang verlaten, verleden kan mij niet meer raken, de tijd, stil in het niets opgeheven, een leven met lief en leed doorweven. Veel idealen zijn gestorven, niet altijd ‘t goede inzicht verworven, en kwam er ook op mijn pad, veel waar ik niet op te wachten zat. Van dat alles heb ik wel geleerd, ‘t hoort bij het leven…

In de versgeslagen regen kwam hij haar nog weleens tegen en dan vroeg hij haar of zij met hem wou lopen langs de maan waarna ze even nog bleef staan om er zijn vraag te overwegen en verlegen dan besloot om op een loopje weg te gaan Hij rende blij achter haar aan en dacht weer terug aan het verleden toen hij haar hier leerde lopen ook al…

De wereld heeft je meegenomen op een wereldzee van dromen die je koesterde zolang je naar me zwaaide met je hand omdat jij zo graag wilde leren van dat wat jij hier ontbeerde en niet vinden kon in dit door jou en Hem verlaten land Dit land waar wij gelukkig waren in ons eeuwig navelstaren was het land dat je in vrijheid als een kind hebt…

Om te vergeten speelde hij in zijn Theater van beminnen met zijn poppen daar van binnen om te zeggen wat hij wou maar nu verbeeldde met een lijf waarmee zijn stem iets kon beginnen en zich spreken zou tot hen die hij zou spelden op zijn mouw Ik hou van haar - mijn hele leven en zou haar echt alles geven waren steeds zijn laatste woorden…

Ik stilde je dorst als een klontje van water dat rilde je tong waarna jij me later in heilloos geklater toen stuk hebt gebeten en feilloos daarna in het gras hebt gesmeten Daar viel ik gemorst op die bloem in de aarde en bleek ik voor haar nog van enige waarde daar zij zielsverdord al haar kracht had versleten in schrijnende zon die…

Wit besneeuwde bergen, waar hij zijn oorsprong vond, klaterend, vol van zacht kristal de rotsen rond, vol van levenslust ruisend, dromend, tot een machtige rivier samenkomend. Vredig tot rustige stroom verheven, dan weer briesend door dooi omgeven, vloeit hij langs de oevers van het dal, rotsen omhelzend, polijstend na hun val. Oneindig…

Ze verscheen voorbij de dauwval met het licht dat werd geboren in betoverende woorden die geen mens ooit had verstaan toen hier de dag -zacht als een vondeling werd neergelegd in gloren en in armen van de liefde die haar wiegden van de maan Het was te vroeg -te vroeg voor woorden die geen mens hier ooit zou horen zelfs de haan hoog op de…

Kom -geef me je hand en zeg mij dat het goed komt want meer heb ik niet nodig na een naamloze nacht die ik sleet met een spookbeeld dat ik schreeuwend verduurde en waarin je iets zei wat ik nooit had verwacht En de nacht schokte eenzaam in sterren van pracht Kom -geef me een kus en laat mij opnieuw horen jouw ontboezemend hart dat in…

Een andere toon ‘k Loop dromerig door het boerenland, plots ruist de regen langs me neer, zo triest dat ik mij in mezelf keer, geen oog voor bloeiende wilgen aan de kant. En met gebogen rug, ga ik wat later, haastig langs het water, naar huis terug. Hij valt met stromen neer, ik ben doorweekt, koud tot op het been, ‘k voel me treurig…

In witte kamers vond hij rust en overdacht hij naakte zonden voor het openstaande raam waar hij de stille zee zag gaan die als een spiegel van zijn ziel waarmee hij nu eens was verbonden hem vertelde van de tijding die weldra hier zou ontstaan Zijn tranen smaakten niet naar meer sinds hij geloftes had ontbonden en in koffers had verzonden…

Ik ben jouw schaduw niet, ‘k begreep toen ik jou verliet, ‘k heb teveel van mezelf gegeven, nu heb ik weer mijn eigen leven. Ik ben jouw schaduw niet, jij bracht me veel verdriet, liefde had mij onteigend, teveel had ik me weggecijferd. Ik ben jouw schaduw niet, niets dat ik achterliet, het zonlicht ging verdwijnen, nu zie ik hem weer…

We waren toen nog jong en ik zag je, voor het eerst daar aan het strand, je hebt nog steeds hetzelfde lachje, ik gaf je al mijn liefde, we liepen hand in hand. Je sloeg je ogen neer, en kon nog blozen, dat lukt je nu helaas niet meer, en ik, ik plukte voor jou veel rode rozen. En nu, na zoveel vervlogen jaren, zie ik je weer en herken je…

Ze is prinsesje van de straat met liefgeschreven blauwe ogen die verzweven op haar pasjes die ze danst -steeds uit de maat op brekebeentjes die te klein nog zijn maar steeds weer opgetogen me vertellen dat ze met een huppel door het leven gaat Toe -draai maar rond nog zeven rondjes en vertel het ongewone met je springerige beentjes van…

Nadat ik jou met mijn gejammer had ontnuchterd smekeling aan een verloederd hof wierp ik jou je escapade in degradeerde liefde tot waakvlam pyrrusoverwinning die ik tot balsem heb gemalen mezelf tot misselijkmakends toe ingewreven en zolang ik mijn gal monster missers rubriceer verdriet inlijf leef ik als de kat van een verdwenen gastgezin…

Moe zijn als wanneer je slapen wil opgetild van de koude vloer en dat vandaag zijn grip verliest evenals morgen en overmorgen er is enkel vannacht Zo moe is men wanneer regen enkel een zucht is en donder een kuch zo moe is men vandaag en morgen en overmorgen en vannacht…

Toen het werk voor het dagelijks brood velen weinig uitzicht bood op een leven van rust na werk alleen de zondag en de kerk Kwam de tijd dat na een leven van hard werken zij dit tegen het einde konden beperken. Nu doet de vooruitgang ons de mogelijkheid geven op een gezonder en rijker leven. Helaas is van een rijker leven door steeds naar…

Ik las vandaag een onaangenaam bericht, in Brussel was er een mevrouw wat dom, die ‘t snurken van haar man niet hebben kon, helaas ging zij toen iets te ver in haar zorgplicht. Hij snurkte keer op keer, zij heeft hem de keel wat dicht gehouden, het snurken is toen opgehouden. nu snurkt hij nimmer meer. Zij slaapt nu ongestoord achter de…