Als de bladeren gaan weer vallen
Bomen wuiven me toe in de zachte na-zomerse wind.
Straks verkleuren deze bladeren en verdroogt deze tint.
Levend zacht groen, pralend glansrood en het goudgele bruin.
Natuurlijke luister van een herfstachtige tuin.
Maar de verdroogde bladeren dwarrelen lichtzinnig naar de grond,
Immer onwetend om als kadaver dienen, de cirkel is rond.
Om door de bosbodem anoniem te worden verteerd.
En weer als voedsel te dienen wanneer het tij is gekeerd.
En die arme bomen blijven wederom achter, troosteloos en kaal.
Ze wuiven niet meer in dit winterse vaal.
Blijf deze winter alsjeblieft dicht bij mij!
gmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: liefde
Herfst 4.0 met 26 stemmen 
1.706
1.706
Geef je reactie op deze inzending: