Alle inzendingen van jan

verfomfaaid zoekt een fragiele putter mistroostig het onvolgroeide bladerdek de mezen maken misbaar tractoren grommen onzichtbaar in de zwarte buik van de boerderij waar op het achtererf de mest overduidelijk aanwezig is tien scharreleieren voor 75 eurocent zelfbediening vanuit een met golfplaat bedekte kist de natte zwartwitte kat zoekt…

Toeval bracht me naar dit land waar de laatste Kathaar woonde die een paus heel fors beloonde: met een stapel hout in brand. Benedictus (XII) was te vrezen als een walgelijk soort wezen. Slachtoffer werd Bélibaste die te vroeg was opgekrast. Torrowélja* is de naam van zijn dorpje zonder faam met kasteel en...wacht eens even: Bélibaste…

Wat is geschied komt niet meer terug: het blijft verdwenen, onbegrepen, je kunt het wassen, wringen, zepen: wat is geschied komt zó niet terug. De knap vertelde mensverhalen worden een lang verleden tijd waarmee je door een wereld rijdt met mensen die vaak lijdend falen Uit vreemd verdriet of echte nood soms dankzij wilde oorlogsdwepers…

de jongens zitten tussen stapels oud papier in de voormalige oven van klokkengieterij vh Van Bergen bindtouw te ontwarren pakjes makend van kranten vieze cementzakken vol stof uit elkaar scheurend rode huidreacties negerend bladerend Panorama’s te ontdoen van prikkelende halfnaakten en voetbalfoto’s doelgericht de schoolreiskas vetmestend…

Hij werd heel beroemd deze Alfons de Wijze maar eigenlijk droeg hij gewoon nummer Tien. Alfons leek een beetje op Gandalf de Grijze: hij was heel bedaard en had alles voorzien. Op een late namiddag na het jaar van bestijgen zat hij diep in gedachten bij een bloedhete zon met zijn vrouw wat te keuvelen en wat te hijgen en vroeg toen ineens:…

Als een vlinder naast je meevliegt tussen bomen richting Ter straalt het leven als een ster. In de wind die blaren meewiegt hoor ik vogels en bewonder zoveel kleuren als bijzonder. Op een lange weg vol modder neemt een musje vlug zijn bad: spiegelspetter, lekker nat. Langzaam glijdt het blauwe water naar het Oosten, richting zee: peinzend…

Vaak wil ik met woorden wat weven ze even gebruiken en dan laten zweven. Soms schrijf ik een zin op waarin alles klopt en blijkt er wat ritme en rijm in verstopt. Een wever laat langzaam zijn rollen verschuiven maar tekent eerst lijnen van rozen of druiven. Na weken van werken ziet hij ze verschijnen in scherpe patronen die niet mee verdwijnen…

Ook de grotere vis lijkt nu gevangen In de netten van het winstbejag En hijst de schipper een andere vlag Zijn koers bepaald door de belangen Worstelt men, hoe komt men boven? De winst vergroten, matroos beroven?…

Ze heette Dianne van Dingen en was heel beroemd om haar swingen. Tot op zekere dag ze dat niet meer zo zag en Lieder van Schubert ging zingen.…

de voeten wijzen mij de weg naar optimisme hoop stut vertrouwen in een toekomst met zonnige bewijzen gestaafd ik observeer kikkers zorgeloos hun meiconcert ten beste gevend zie geïrriteerde kieviten buitelen reigers klapwieken naar rust en geborgenheid scholeksters ruziën vaardig vliegend eindeloos het mensdom imiterend bevrijd van hoofdpijn…

De wind zingt woedend door de bomen, gaat ijzingwekkend hard tekeer. Olijfblaadjes slaan rechtsomkeer: de storm lijkt kleuren te verchromen. De berg beeft mee in dit gedonder wordt ook een dreunend zwaar geluid. Ondanks de woeste wind die fluit blijft zijn kleur grijs toch heel bijzonder. En dan valt plotseling een stilte tussen het groen…

Witbruisend water uit een bron van honderd lange menseneeuwen springt uit een kruikje in de zon: ik hoor een zwaluwpaartje schreeuwen. Een kind met helderblonde haren en ogen waar wat licht in speelt komt in dit zwembad tot bedaren omdat het water nooit verveelt. Groenlichte blaadjes tegen wolken die grijs en wit en helder zijn gaan nu…

Les orenetes canten al sol dibuixen amb línees llargues, gracioses salten i cauen, vestides precioses bellesa ajunta i marca el seu vol. Les orenetes son músics de llum: jugant amb les ratlles, no paren les balles, ocells blancs i negres de tot un volum Amb fulles omplertes d'una obra llunyana, joglars sense mides D'un artista infinit…

De Heleboel verstrooit dromend in stromende regen op de bodem van het gat dat vanaf 12 mei 2005 koninklijk verwaterd meer bekend staat als Blauwe Stad het blubberzand zo heerlijk nat verdonkeremaant historische grond van voederbiet en tarwe gerst zelfs rogge groeide hier en aardappels voor fijne patat gelaarsd trekkebeent het voetvolk…

Het diep gesnerp van loden remmen Vertraagt de pas, omklemt het hoofd Zal dan weldra het waken stollen En heeft, tot slot, mijn ziel gekloofd Dan heeft de kim, de gewisse verte, De dood gezalfd met mijn geduld Wanneer mijn lust in ochtendmist, Als in een rouwgewaad gehuld, Afscheid neemt van vrije dagen En ik ook dan fortuin verloor Aan Charon…

Achter mijn rug rijdt de wereld rond maar in het bos zingt een merel de Zomer heldere klanken, lied voor een dromer ver van mij weg ligt een tijd zwaar gewond. Achter mijn rug raast het stadsgekerm maar in het water zwemt rustig een eendje zoekend naar voedsel gooi ik vast een steentje: banden van gekken verschroeien de berm. Achter mijn…

Je wiebelt op het blauwe water je hebt geen haast voor nu of later: 't is jou wel goed, je hebt geen zorgen voor gisteren, vandaag of morgen. Je draait je kopje naar de wind en als je soms een visje vindt dan pik je even met je bekje: het smaakt best lekker op jouw stekje. Ik ben jaloers op al dit drijven en zit daar nu wat van te schrijven…

spijbelen op lagere school ongekend de aardappelrooivakantie historisch fenomeen vergeten de MULO geeft een kentering wachten bij de brug rechtsomkeert fietsen langs pastorie en houtloodsen liften vanaf snelweg tot directiebrief definitief bij ouders belandt: keuze voor het rechte pad papieren schoolgang kenmerkt ups en downs in onderwijzersopleiding…

Een bolleboos uit Purmerend klom bovenop een circustent. 'Zo zie ik het betel' sprak hij heel vermetel 'en kijken kost geen looie cent'.…

Ineens zingt weer de nachtegaal een beeldschoon lied met een verhaal van helder water, groene bomen die met de tijd zijn meegekomen. Omar Khayyam en duizend jaren hebben zijn ragfijn lied gehoord: miljoenen mensen zijn vermoord maar niemand kan mij ooit verklaren Waarom de nachtegaal weer zingt en daarmee dom geweld verdringt ook tijd,…

El mar és un espai de temps les hores passen, no conten gens; els gavians i les onades fan junts un joc amb les pujades. Escuma blanca, cel i blau: La Gola és un braç que mou com una serp del ponent com un final i un vinent. Dibuixes rápids en el banc: l'aigua del Ter és com un cranc senyal del temps, senyal en blanc. Un home sol amb…

De putter zat hoog in de linde en zong zijn liedje met plezier. Een kleurig bolletje en hier kun je die overal nog vinden. Ik floot terug in c-majoor; zijn kleurig kopje draaide rond tot hij mijn grote lichaam vond maar toch ging hij er niet vandoor. Tot hij een soortgenootje hoorde, een vrouwtje dat hem echt bekoorde: hij danste naar…

de meiregen valt met bakken uit de lucht de prunusbloesem wordt losgeweekt treurt om snel vergane glorie laat kopjes hangen ziet op de begane grond vloed aan regenwater dringen bij rioolput de merel dempt zijn gezang minder uitbundig soleert hij bezwerend naar betere tijden wisselvalligheid grijpt mijn lurven neemt me stevig in de houdgreep…

Een gedicht schrijft een man. Het gedicht kijkt naar het vel. Zijn blik is somber, er valt geen woord te lezen. Littekens verzwijgen een verhaal. In de tweede strofe komen de woorden op gang: hand, die over het vel gaat, hoofd en hart. Voorzichtig krijgt de man vorm. Langzaam ontstaat poëzie. Met de pen leest het gedicht wat er niet…

Kent u het conformisme? En de wet der vrije wil? Geschiedenis en erfenis? Het slot van elk geschil? Kent u het harde lijden? En uw wraakverlangen? Kent u het eind der einde? Of wilt u iemand hangen? Kent u het bloedige verwijt? Uw beurt uw zet te maken? Verslaat u dan uw vijand? Of kunt u toch ontwaken?…

de leerplichtinvulling op Mulo-niveau was vooral een kwestie van ontdekking niet dat a²-b²=c² mij interesseerde of de wijsheden van ene Pythagoras wel de riskante dikte van het kanaalijs tijdens het geconcentreerd schuifelen naar de overkant de vraag van Eddy B. aan de leraar of hij de beroemde auteur Fats Domino kende nooit van gehoord…

I de zonnestralen raken mijn gemoedsrust net als in vroegere kindertekeningen daken van perspectivisch mislukte huizen energiecellen worden geladen kilometers blijken peulenschillen die brandstofverbruik minimaliseren de vederlichte stap kenmerkt de levensgang personifieert vriendelijkheid contacten blijken productief boodschappen doen…

degene die ik ben is helaas niet degene die ik graag had willen zijn (want kinderen die wat wilden kregen ongenadig voor hun billen) de burgerman genietend van comfortabel huis met ruime tuin koos liever het ruime sop plakte Angolaposters ’s nachts en stickers met rood doorstreepte dictatuur van Griekse militairen zag lede toe dat Amsterdams…

Vergeet niet dat onze blikken En onze paden kruisen Om nooit meer af te dwalen Vergeet niet hoe sterk wij Elkaar toen vingen In de ban van beider baan Vergeet niet dat ik nooit Een andere zoete geur Zal ruiken als de jouwe En dat mijn slotwoord Mijn nachtkus Op jouw lippen Zal zijn……

gewetenloos wordt je een poot uitgedraaid een ander knijpt ongegeneerd je keel dicht steekt een stok tussen je benen inter- actie waar je niet goed van wordt met wijd opengesperde ogen beleef ik de benauwende realiteit waarin onvoldoende ruimte is om te ademen laat staan eisen te stellen aan de luchtkwaliteit met een uiterste krachtsinspanning…