1561 resultaten.
bandeloze vrijheid (snelsonnet)
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 364 de club voor vrijheid en democratie
heeft Verdonk kennelijk aan banden gelegd
zij had zichzelf al meer invloed toegezegd:
een voorschot op haar eigen inflatie
toch toont een luis in de pels ook haar charme
ze legt verdeeldheid bloot, zonder erbarmen…
mijn kip
netgedicht
3.0 met 31 stemmen 1.150 één kip uit mijn ren is de favoriet
een hen, derhalve een griet
maar dat even terzijde
het beoordeelt mijn gevoelens niet
ik zou, ten aanzien van een kip,
het onderscheid in sekse willen vermijden
alhoewel ik de haan, het moet gezegd,
geenszins onder zijn schonere outfit zie lijden
dat schijnt evenwel bij het menselijk soort
zich ietwat…
spin het gewin
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 536 ik spin het gewin
spreek woorden
van jaren ouder
sprokkelend
soms met kwakkelen
zin en tegenzin
ik spin het gewin
spreek woorden
van liefde
die ontspoorde
van tegenwind
en hakkelen
over onbemind
ik spin het gewin
spreek woorden
van jaren ouder
van liefde,
sprokkelend
of ontsporend
soms kwakkelend
in tegenwind
met zin…
ter kimme nijgen
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 276 nu mijn krimpende jaren zich doen ontwaren
in een schaduwrijk vooruitzicht
dan wel mijn wegen zich ter kimme nijgen
terwijl ik dubbel waardig op mijn einde ben gericht
ervaar ik de geringheid van mijn schatten
die als het ware mij eerder als bezit zijn toegedicht
waarmee ik mijzelf te vaak deed afmatten
feitelijk tot dwingend overleven afgericht…
labidura riparia
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 211 gij zijt mijn toeverlaat
in het eerste en zeker laatste
uur
fluister stilte in mijn beide oren
gij, mijn alter ego, vriend en
innerlijke buur
kijk over de dag
van morgen heen zolang gij
mij dient, uw naaste in mijzelf,
en ik de voortschrijdende
schoonheid zal bekoren
labidura riparia
labidura riparia
ik herhale uw…
de mantel
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 235 eerst als ik mijzelf niet meer afwijs
en zie wie ik werkelijk ben
heb ik voor niemand nog iets te vrezen
ook al tracht men mij nog zo te raken
te schofferen of klein te maken
door geen mens kan ik nog worden afgewezen
ik zeg niet dat dan de wolken zijn verdreven
of een oude leegte wordt gevuld
maar kan wel beter zien
met welke mantel…
quo vadis
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 279 ik zie mezelf door het oog van de ander
een niet geringe verdienste
ik blijk nog immer een arrogante kwast
en ook niet een van de minsten
zo stel ik al turvend vast
bescheidenheid was mij al jaren
een flinke doorn in het oog
ik twijfelde, kende vele maren
waarmee ik mezelf altoos bedroog
wie zijt gij dan echt vraagt de oorwurm
in…
o jee
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 794 het is fris bij dageraad
mijn voeten, nog vrij
van sokken en schoenen
voelen nog de warmte
van gister, enigszins verlaat,
dat wel,
stel
het is vandaag nog als voorheen
was er niets nieuws
onder het firmament
dan teer je op herinnering
zonder dat je op een
verrassing wordt verwend
dat wel
stel
het is als de dag ervoor…
zittend naakt
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 402 ik ben naakt geraakt
een blakend wonder
weliswaar gelaakt
met veel gedonder
maar teneinde mijn uiterlijk
geenszins verzaakt
het was ook niet erop
of eronder
ontkleed liep
ik door de stad
de ogen omhoog
het regende niet, gelukkig,
ik werd dan niet nat
alhoewel
wat zouden de druppels doen
hun weg zoekend langs het behaarde…
kijken over grenzen
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 490 waarom toch zit jij alleen besloten
in het web van het alledag
zie maar niet dat ook ik ben overgoten
met tranen van hetzelfde slag
men kan gevoelens niet wegen
zeker niet die van oorspronkelijke aard
maar waarom zou ik minder lijden
onder de beperkingen welke ik
in mijn leven heb gebaard…
Himmelhoch jauchzend, zu Tode betrübt
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 654 mijn stemming zit vaak gevangen
in Himmelhoch jauchzend zu Tode betrübt
als ik dan door Sturm und Drang word overvallen
is abseilen zo aantrekkelijk, een groots verlangen
met mijn Über-ich, gedragend als übermensch
ervaar ik een Goddelijke Aha-Erlebnis
zodra ik stoer afzak langs rots en lijn
nee, ik verzeker u het is absoluut geen quatsch…
zwijg maar
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 546 zwijg maar de woorden die pijnigen
in het woud van mijn overladen gedachten
waar ook jouw blikken oeverloos eindigen
en geen bladeren zijn om verval te verzachten
gevallen bladeren
dichtgeslibde aderen
zelfs het binnenvallende licht
kent dode vlekken
het is dan wel op mij gericht
maar kan wat gebroken is niet bedekken
dode vlekken…
to be
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 696 het rijm in dit gedicht is voornamelijk ontleend
aan een man die speelde op zijn eigen maat
er werd hem zeer veel eerbetoon verleend
hij kende de psychologie van de straat
to be or not to be
karakters zoals wij konden ontmoeten
onder het Engelse volk, eeuwen geleden
hij volgde daarin zijn onvolprezen route
geen mensenziel werd ten tonele…
the man in the street (snelsonnet)
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 307 het kabinet zocht de "man in the street"
daalde af naar de geluiden uit het volk
ieder gaf adviezen uit zijn eigen wolk
had slechts kennis van zijn bekende "wiet"
één dag coffeeshoppen was beter geweest
men verruimt daar snel de politieke geest…
verraad
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 820 als dor hout voelen de ledematen aan
het levensvocht, zo het er al is of resteert
zal zeker in bevroren toestand zijn
en aders zich niet meer kunnen
gedragen als communicerende vaten
stalen buizen lopen door mijn lijf
daar wordt de verstarring verbeeld
momenten van gevoelloosheid
uitgeput door dwangmatig denken
uitgehold door overmatig…
mijn lieveheersbeestje
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.136 jij met je zwarte stipjes
en je vleugeltjes als rode jas
je pootjes als tedere lipjes
mijn vriendje, toen je bij me was
ik had je gepakt uit de lucht
met grassprietjes in een doosje gedaan
van morgen slaakte ik een zucht
je was stilletjes van mij heengegaan…
mijn vogel
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 696 ik heb een vogel in een kooi
zijn veren vallen nimmer uit
jaagt al jaren achter zijn prooi
met een eentonig piepgeluid
ik hoef slechts een knopje in te drukken
en hij levert zijn werk op maat
soms wil dat echter niet gelukken
als de batterij haar leegte verraadt
in alle jaren heeft hij er pas één verslonden
al is dat wat overdreven uitgedrukt…
uiten
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 431 een schreeuw uit mijn hart
laat zich vaak begrijpen als smart
een glimlach daarentegen
laat mijn last lichter wegen
echter een traan is zondermeer
met veel gevoelens begaan…
heimwee naar morgen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 416 als in de ochtend de sluier verdwijnt
van een verte uit lang verleden tijden
en ik weer word aangelijnd
in het zicht van een bloeiende weide
zullen zeker paden worden geslecht
met verwilderde struiken aan weerszijde
wordt ongetwijfeld de tederheid weer echt
die de angst mij zo lang doet vermijden
niemand kan nog nieuwe sloten graven
weet…
het meisje van heden
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.155 zij komt, om de hoek, en hoopvol
kijkend naar het beeld van morgen
het meisje van de blije verwachting
nog in de ziel van de engel geborgen
vol van licht en sprakeloze achting
wat zou ik haar toch willen troosten
wanneer de dag haar allengs zal overvallen
en ware schaduwen zullen oogsten
ik zou trachten haar te beschermen
tegen onvermijdbare…
fietswiel
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 312 raak de spaken in het wiel niet met vlakke hand
ook al lijken ze, op snelheid, de snaren van een harp
soms hoort men het ruisen als de wind hen vangt
zie naar het draaien van een cirkel met rubber omrand
en weet dat ze voorwaarts rechtsom zullen draaien
evenwel lijkt het onbegrijpelijk voor het verstand
dat de steunende sprieten achterwaarts…
in vogelvlucht
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 511 in vogelvlucht, dus onbegaan
met mijn aanwezig verlangen
vlucht zij weg van mijn tederheid
ze laat zich niet in mijn ziel vangen
en worden mijn woorden allengs verzwegen
dwingende gedachten gaan op de loop
terwijl het mogelijke messcherp wordt ingesnoerd
ik word door mijn eigen verwachting gevloerd
het zijn zo van die momenten
waarvan men…
flut
netgedicht
4.0 met 35 stemmen 1.093 slaat u dit maar over
het dient geen enkel nut
het gaat niet over liefde
of de vermaledijde dood
en zeker niet over de
bekende bodemloze put
laat staan andermans nood
kortom: het is flut…
oud zeer
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 432 een paar flitsen
vormen de leegte
van morgen
ik had het diep
verborgen
je kent dat wel,
ooit als verloren
aan het daglicht
onttrokken
mijn gevoelens zouden
vervreemden
opdat alleen het verleden
mij zou lokken…
snoer hem de mond
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 497 snoer hem de mond
roept men van verre
hij is het niet waard
behandel hem als een hond
of schiet hem naar de sterren
gebruik je macht
om te onderdrukken
en sluit je geweten stevig af
met gezag zal het niet lukken
kortwiek hem als straf
eerst was hij welkom
werd luidkeels toegejuicht
echter het weer draaide
het volk morde:
ontneem…
Niet bij machte
netgedicht
3.0 met 23 stemmen 1.027 ik verhaal over een plek van binnen,
waar men zegt, zij dan, die het weten
het paradijs is te vinden van weelderig
beminnen met een schoonheid,
onvoorstelbaar breed uitgemeten
ik open schroom mijn deuren,
bekleed met een dikke huid
begeef me op het pad in de
voorgeschreven richting
doch bij iedere stap vermeerdert zich
een wenend geluid…
als het licht spoort
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 425 het licht spoort traag naar binnen
wil het zwart ongevraagd verdrijven
hoeft zich geen moment te bezinnen
het wil de ruimte vergroten en beklijven
eerst nog gepaard gaand
met botsende schaduwen als
ongewenste vreemdelingen op zijn weg
doch gulzig zoals het immer is
vreet het de nacht naar binnen
opslaand binnen zijn alomvattende heg…
als de dood
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 477 even raak ik je aan,
slechts met mijn ogen
jouw hand omsluiten
zou immers niet gaan
je kan gewoonweg
geen liefde gedogen
ik hoor je schreeuwen
met gedroogde tranen
je lijkt als verstijfd
wil je de dood manen
dat je snel wordt ingelijfd…
aan hem die ik ben
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 496 in mijn kamer waar de schaduw mij als het waren heeft omsloten
en alleen suizen het enige geluid bepaalt dat mij toekomt
maant hij, die ik ben, mij tot schrijven van een laatste brief
niet een relaas naar een onzichtbare verte, waar niemand vertoeft
maar aan hem, die ik ben, omdat hij bekend is met mijn ongerief
opgetekend vooralsnog in denken…
Zadkine aan de Rotte
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 374 de vingers knoestig
zij schreeuwen naar de lucht
spieren als gedraaide ijzeren balken
hij roept met brakende mond
het onwezenlijk gerucht
terwijl gewone lieden
rondom hem hene zwalken
gepoot op het altaar
van stenen blokken
blijkt zijn hart al vroeg
er uitgeschoten
doorzeefd met kogels en licht
hij staat verstijfd
doch zie…