de laatste strofe
een laatste strofe
draagt het gewicht
van bovenstaande
vaak een open eind
of er wordt, tenslotte,
iets van de sluier opgelicht
maar als het doek
gaandeweg gesloten blijft
dan wel de tekst niet beklijft
ziet u dan uit naar de laatste zin
en geraakt u met de verwachting
in een onvermijdelijke onmin
bij mijn eerste woorden had u
eigenlijk kunnen stoppen
terwijl u nu, onbevredigd,
op een zinloze uitweiding stuit
ik kan derhalve uw gedachten raden
zij drukken zondermeer verveling uit
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/dreyfsandtzsdeutsch
Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 14 augustus 2007
hotmail.comGeplaatst in de categorie: algemeen
gedicht 3.0 met 31 stemmen 
666
666
Geef je reactie op deze inzending:
alsof er een enorme druk op mijn handen ligt
zo voel ik me elk uur van de dag
een pad naar geluk dat ik zelf moet aanleggen
maar ik heb geen schop dus moet het met mijn handen doen.
ploeteren door de aarde,
en er is geen eind in zicht.
de weg gaat altijd door, met stenen en kuilen.
dat is het leven, de weg die de mens moet leiden