1568 resultaten.
en ze leefden
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 414 ik kan de vroegte
wel begrijpen, de bruid in trouw
en korte verhalen
met onbedekt en zelfde gezicht
de mond zo rijk, geheel luchtledig
de houdbaarheid of ochtendhanden
het tijdelijke in prachtig licht
maar ik weet van stilte, het lijdzaam staren
het gedoofde vuur in gesloten nachten
onvolmaakt en ooit geleden
dus ik liet hem gaan…
stiltewoorden
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 628 wanneer ik me vastbind
aan de wind, zing ik
je naam en alles wat ik voel
ik schrijf je neer in ‘t gras,
de lucht en de bomen
op het eerste lenteblad en
zonnevuren rozen
en de liefde zo oud als de aarde
drink ik bij bloemen en blauwe vlinders
wanneer dauw de ochtend ontvangt
als een minnaar, door zomer bewogen
ach, mag ik het leven…
veelzeggend
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 431 als kind leerde ik het zwijgen
dat ontstond in het niet bewegen
van woorden
niemand sprak
tenzij er werd bedrogen
of gespuwd
zovele malen
herhaalde ik ook
het zitten
of neergesmeten, vol gezag,
verlangde ik naar die eenzame stoel
wat verderop, buiten het licht
als kind kwam ik vaak in de buurt
van de dood, veelbelovend het…
gele vlekken
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 429 de stilte
waaruit een zwaluw vliegt
draagt bolle buiken
zilvervissen knipperen, velden
bewegen en met een verziend oog
wuift het zeewier over mijn schouder
het huis, leeg van zomer
verzamelt de vlinders van de dag
ik waan me Van Gogh
en schilder zonnebloemen met blinde handen
uit het licht…
Dichter zonder taal
netgedicht
3.0 met 61 stemmen 9.201 ik stap in stoute schoenen
om woorden te vinden
als cirkels
om van het begin
de warmte te dragen
tot het eind en
weer verder
ze zouden
het verborgene
moeten vangen
stil rollend
draaiend, traag
als kringen licht
op huid
mijn glimlach zijn
in kleine letters
als stille adem
ongeschoeid…
Golden
netgedicht
4.0 met 21 stemmen 1.480 en ook jij
mijn lieve vriendin
bent nu gegaan
ik heb je omringd
met handen en ieder uur
werd betrouwbaar,een bloem
jaar na jaar
steeds weer voorbij
het luisteren naar wat ik zei
alles, zo diep in armen
op stukjes land, goudgehaald
en onder bomen
die nu breken
in stil verzet, getrouw aan het gras
de hoop verloren
wolken leggen…
Memo
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 614 al herhaalt
de stilte steeds méér
van alle doden blijf ik het langst bij jou
en bij mijn eigen dood
kopieer ik wel jouw zwijgen; mijn lichaam
scheefbuikig, bloedt toch immers leeg
het schreeuwt : stil toch
je weet dat de aarde kraakt
in kelen van dronkaards
en dat zelfs de glazen broeikas
buiten blijft staan
ik sterf gewoon…
open graf
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 634 ze zijn machtig
zij die de lucht versnellen
omdat ze de dood beheersen
en meester zijn
over het leven wanneer ze woorden
aan tongen hangen, vorstelijk getooid
ze zijn ongenaakbaar
zij die in onbegrensde stappen
langs reusachtige huizen gaan
alsof mijn sterven geen enkele mond zal vullen
ook niet op het tafelblad dat, tot zwijgen…
al was het maar eenmalig
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 429 ik ween
om het onbereikbare
zoals vogels in herfst,
gevleugeld, de steekwonden
in schaduw van eenzaamheid
ik zie
een schaal van volle manen
hoe ze de tijd verzwijgen
het zachte kussen, de ontrouw
wit of zwart, dat door de nacht
liefde weegt, de schepping
overeind houdt
en waar het bloed vloeit,
keert en draait in donkere
stromen…
de weg is kort tot aan de nacht
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 308 de nacht valt
uit het landschap
van donkere stemmen
dof waaiend en vergrijsd
wanneer ongevederde vuurvogels
zich op mijn keel storten
en het laatste uur in mijn lichaam
wekken, meedogenloos over
huid verloren
ik zal eeuwig leven, van
alles afgesloten, de dragers
en de dag
er is niemand meer
die de regen en mijn spreken
in…
tot méér dan stilte valt
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 448 terwijl alles waait
en een stem de woorden
laat verdwijnen
nooit aanbeden zoals
uit eigen bloed met blauw bewijs
op twee gezichten
sijpelt moedermelk zonder blindheid
of juist met
op tongen vol van glorie en op iedere
dag om minder te
praten
en eens te meer en opnieuw
verhuis ik naar de stilte
ingewijd
net boven de dood…
kalenderschaduw
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 452 wel vaker
kom ik jou tegen
in terugkerende nachten
en in volgevreten vaders
de doders van hun dochters
niemand hoeft me te vertellen
hoe zwaar
mijn mond was
vol zwarte letters
die het gehuil naar stilte
droegen
en naar mijn gezicht
dat uit jouw ogen viel, samen
met het tellen van de stappen
die je woordelijk vertrappelde…
sluit je ogen
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 914 vertel me
hoe ik adem
de wolken, de oorsprong
het vrouw zijn, de zee
zodat ik kan zien
hoe liefde beweegt
ik leef en sterf
ben hier en daar
korter, verder dan
de kreet van een meeuw
zeg jij, de duinen
ik leg je neer
dichter de vrijheid
met jou om mij heen
de wind, het waait
vleugels vol jou
je geeft me het trillen
en maakt…
wilg en water
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 449 en weer
getuigt de nacht
de dagen voorbij
de gezichten in het licht
bedrieglijk in de jij – vorm
ik keek mee
en naar de wonden
boven wenkbrauwen
rook de geur, de worsteling
van uitgespuwde woorden
het geluid trok naar de wolken
met een kind, hand in hand
het regende wilgenbladeren,
in de diepte, dagenlang…
zoals de zon groeit
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 1.034 je slaapt niet
wanneer de zon jou doet bewegen
en mij sprakeloos op de achtergrond zet
ver hier vandaan
de zomer sluit bloemen
in je nog ongeleefde ogen, als zouden tralies
stilzwijgend
je huid doen verbranden
en sporen achterlaten, licht en donker,
open voor de dageraad
zal ik je ooit vinden
in de schaduwen van de aarde
waar elk…
onderweg
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 777 ik ben niets meer
dan twee schaduwen uit
dag en nacht
soms als bomen, vermoeid
door wolken die uit
kruinen klimmen
om de eerste en laatste
vogels te wekken
waar het licht de veren snijdt
met telkens een nieuw verleden
van eenzaamheid
in het land vol stilte dat woorden
leest van de langzame reiziger
die verlaten kouder wordt…
In duizend vluchten
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 540 meeuwen stijgen op
in duizend vluchten
van tongen
wind roffelt
rusteloos op natte veren
het water slaat handen
tegen de vele zonden
van de dag
en wanneer het avondrood
zwart wordt in het uur
van dalende engelen
fluister ik
kom, kom naar hier
hijg de golven
heen en weer
herhaal de woorden
in het licht
maak mij tot…
wind, wacht op mij
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 992 uit duizend ramen
huil ik jou
met ogen voorbij
de dood, gezwachteld
in het afscheid
heb ik je lief
zei je
jouw naam tussen
mij en morgen
zo droomde ik
de wintersterren
op reis naar
lichtbevroren
regen
wind volgde
de vlindergevouwen woorden
en ik huil
verzamel jou
in alle wolken van dit leven…
terracotta
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 447 ik ben niet wit
noch zwart
ik ben aarde
en bruin
tinten van noten
gekraakt op mijn buik
ik ben bomen,
het hout, het zand
aan mijn voeten
verwaaid tot wind
en stormende vogels
diep en donker
de afgesneden huid
verder dan dagen
ontraadseld
ik ben ik
traag gevonden
de vrouw in het schors
van beschilderde zonden
waarom…
zijdezware rozen
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 300 woorden tot steen
langs kapotte ramen
en ik tel de dagen nog te gaan
je hoeft niet te zien
dat ik ween of dat je
de lucht met lood vermengt
mijn ogen
zwaar van grassen en algen
waren ooit de bron van vruchtbaarheid
en nu, door wanhoop weggedreven
neergehaald tot aan de zee, zo oud
zo stiller dan vergrijsde lagen
tot aan de horizon…
een meisje, een jongen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 315 ik bleef, jij zat naast mij,
met donkere ogen
als was ik
de bastaard
van stilte
mijn bidden
werd nooit gedragen
al was er niets anders
dan het avondbrood
ik was een vreemde
al voor het afscheid
aangeboden door
de geur van ontbinding
eigenlijk
was jij mijn huid
maar altijd lichter
in het kind aan vaders hand…
door het hoge gras
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 443 vanmorgen, heel vroeg,
viel de lente duizelingwekkend
in mijn tuin
de zon was al warm en
plantte lichtzaadjes in het gras
die speels tot aan mijn navel
kropen
ook op de bomen, het raam,
het verste geluid en op jouw schouders,
je hals, je buik
ik glimlachte toen je vroeg
of ik zo wilde blijven
liggen
gewichtsloos
uit jouw adem…
golfbreker
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 276 op het strand
het dode strand
luister ik naar regen
naar beminnen
dat door stilte stuk slaat
op te broze schelpen
harde rotsen breken
mijn gedicht, ik kan de woorden
niet meer verdragen
omlaag, waar
vissen vallen in de nacht
en meedrijven met
de aarde
de schaduwen
druk ik aan mijn
borst, zilt
als steentjes
op het strand…
wind in mijn hals
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 1.008 laatst
bezocht ik weer
je stille
ademloze lippen
en ik vroeg
slaap je nog
mijn liefste
ik hoorde de voorjaarswind
huilen om het antwoord
de dood drukte
jouw ogen dicht
beneden
waar de aarde steeds
schuil gaat
en jou
diep ontving als
een kind in haar schoot
koud met daarboven
het licht van het onmogelijke
loodgrijs…
Janken bij volle maan
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 309 in het ervaren van werkelijkheid
worden dromen tot illusies
gestrekt
die de dronkenman verheffen
tot meester van ontworstelend
gebeente
hij zwart het vlees van leegte
voorbij de spelregels van
zelfbedrog
brandt de weerzin onder zijn tong
als machteloze vuisten op
de nacht
zijn geween breekt
volle manen
tikt de tijd terug…
twaalf slagen
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 286 zwaar
verkrampt mijn naam
wanneer de nacht
zich openlegt
murw aangeraakt
en de droom voorbij
het schreeuwen van
koud maanlicht
het klokgelui
voorspelt mijn dood
halsstarrig weergalmend
wanneer echo’s graaien
naar wazige wolken die
onbeheerst doch stil
de waanzin in mijn
hoofd verspreiden
ik stop mijn oren dicht
met handen…
l' arbre et le vent
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 328 ver van tijd, de woorden
die op schaduwen lijken
omdat niemand op hen wacht
hoeveel heb ik er al naar de horizon gelokt
nog voor het naamloos vervreemden
van mijn slapend lichaam
ik zal sterven, onverwacht
wanneer ik, als een boom in de wind,
word tot verlatenheid
de neerslag zal niet ontbreken
steeds lager
met een nog lichtere…
zijn lange, zwarte jas
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 267 opnieuw wacht hij onder mijn raam
herhaalt het wegvallen van tijd
wanneer uren nog nauwelijks spreken
en mij tot vreemde maken
zonder het zelf te weten en met
mijn stem op zijn rug, knik ik hem toe
het gezwel van stilte in mijn handen
hij mompelt nog steeds, voorover gebogen
draagt zijn jas op wijzers van de nacht
heen en weer, af en…
dit is stilte
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 948 moeder, waarom zijn mijn benen zo dik
zo rood, de stappen die ik zet
of bloedend de borst waartegen ik sliep
jij leerde me lopen, de schoenen dragen
waardoor de aarde kantelde en vaak
bevroor op het hout van mijn lippen
waarom zijn mijn armen zo dun
zo doorzichtig, de leegte die ik voel
door het naakte kind in mijn keel
ik heb het zo…
Strijklicht
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 773 ruw, zoals de zee zwalkt
over aarde, sluit ik mijn ogen
op de einder, voel hoe
duinen zich smal vouwen
rond voetstappen
waar dunner wordende
dromen kijken in het
aangezicht van leegte
het schreien verbergen
achter de ranke boog
van rietlicht
hoe kan je zeggen
wanneer golven
zich stil leggen op
mijn adem
dat je me niet
loslaat…