inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 15.787):

en ze leefden

ik kan de vroegte
wel begrijpen, de bruid in trouw
en korte verhalen

met onbedekt en zelfde gezicht
de mond zo rijk, geheel luchtledig

de houdbaarheid of ochtendhanden
het tijdelijke in prachtig licht

maar ik weet van stilte, het lijdzaam staren
het gedoofde vuur in gesloten nachten
onvolmaakt en ooit geleden

dus ik liet hem gaan
de bruidegom

haastig weg in verlaten dagen
toen hij schreeuwde over grenzen
en zijn vage koninkrijk

ik was een kind
omringd door sprookjes
maar begreep de sterflijkheid steeds meer


Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/

Schrijver: kerima ellouise, 18 mei 2007


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 414

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)