Alle inzendingen van koen Goovaerts

Ook heden is hij roerloos en trekt een koel verlangen om weg te gaan, niet meer te zijn, hij laat zijn schouders hangen. O hij heeft gezocht, een leven lang naar een plek onder de appelboom maar wat hij vond was veel te wrang hij gelooft niet langer in die droom. Dus broeders, zusters treur toch niet al gij hem dra mocht vinden Besef…

In de oude kerk namen we afscheid, we voelden de kilte langzaam in onze broze botten trekken. Eén keer keek ik achterom en zag jouw noordse blik. Ook vandaag zal ik verpulveren… want jij kan niet vergeven. Je zwijgt me dood, je kan me echt niet harder slaan. En ik kan niet vergeten. De wijzers van de klok zijn blijven staan Zo gaan we…

Ik wrong me door de massa van stoppelbaard en verschaald zweet ik naderde je kassa, de rijen waren lang en breed. Ik zag je ogen blinken ze leken wel van ochtenddauw waardoor ze lichtelijk detoneerden met je Aldischort want die was grauw. Toen keek ik stiekem naar je handen, je nagels schoon en hoe ze scanden naarstig, vlot en amicaal doorheen mijn…

Het was me wel de dag zeg, eerst zat ik met een ei toen lag mijn schip op ramkoers en kreeg het averij. Mijn jongste dochter smeekte nog loop niet in zeven sloten daar is nog nooit een sterveling een ons mee opgeschoten. Nu lepelt zij haar soep leeg en luister mee naar Bach. Johannes die de passie preekt hoe lieflijk toch, maar…

Bespiegeling Ze jaagt me nog de dood in en raakt me nooit meer aan, 't is gek te zien hoe wij soms roerloos naast elkaar gaan staan. En als we dan eens praten lijkt alles voorgekauwd ik speel mijn rol, zij blijft vaak stom wat heb ik mij berouwd... dat ik destijds zo domweg met haar ben meegegaan, de kinderen kijken ons nu met hun droeve…

Wat was ze mooi en soeverein, wat kon ze me bekoren. Zij was als sprankelende zomerwijn, ze was mijn ochtendgloren. Ik huppelde met flukse tred, werd gek van exaltatie. zij stelde toen een harde wet, ik viel snel uit haar gratie. Ze kreeg een ander in de mot, een knaap met blonde lokken. Voorwaar een echte liefdesgod, nu zit ik hier te…

Nadat ze mij had gedefenestreerd schonk ze me zeven zieke schapen. Hoe wreed voelde ik me gedeclasseerd tot eter van uien en rapen. Ik werd aldus door het raam gegooid, wat een wonderlijk privilege. Mijn lusten heb ik weer opgeplooid toch bleef je me meer dan genegen. Na zeven jaar leven in een dorre woestijn kwam ik je tegen vol van…

Bomen zijn genezers ze ruisen door je ziel.. Een boom is vast een engel die ooit naar beneden viel. Bomen zijn behoeders, ze verlossen je van smart, ze jagen op demonen en balsemen je hart. Bomen bergen nesten, ze zijn heerlijk serviel, uit het oosten en het westen vinden vogels er asiel. Bomen dragen vruchten ze zuiveren de lucht…

Zo zaten ze daar aan de keukentafel, en keken naar wat achter hen lag, de kopjes koffie die nooit werden geteld, de poezen die ze begroeven in de tuin oud en amechtig of nog tergend jong. En dan hun dochters waarin ze zich spiegelden wat zagen ze toch in hun mooie ogen het voorlezen op bed, de armen en benen verstrengeld in een tedere worsteling…

Wakker worden, wakker liggen .. horen hoe de verwarming tikt. Strompelend lopen naar het venster, er is niemand die de fietsen pikt. Denken nu, aan leuke dingen, zo prent ik mezelf nu in Dat de herfst haar favoriet seizoen was, het kunstig weven van de spin. De zon die schijnt op een ijselijke dag, een gestolen kus op een Toscaans plein…

Ik weet mijn hart bevroren, zoveel speelse schoonheid hier voor mij tentoon gespreid. Zalig als een vrije juli avond en dan toch weer die eenzaamheid. Is het waar wat ze zeggen over mij ? Dat ik roekeloos zou zijn en op harten trap, Ik heb het jouwe nooit gebroken, zelfs niet één keer voor de grap. Ik hield van de wind in haar haren, van…

Je bent mijn steen des aanstoots waaraan ik me vaak stoor. Met je adem rins en je ogen doods ben je onveranderlijk goor. Je bent een naar productiedier dat ik graag slachten zou. Voorlopig ben ik slechts een gier die cirkelt boven jou. Wanneer ik naderbij kom en in je gele ogen kijk dan lijk je pas ontzaglijk dom, je bent een walmend…

Goedemorgen mijn kind, wat gaat het gezwind nu de maanden weer mild en rondborstig zijn zo zoet en zonder zorgen, zo zinnelijk als zomerwijn. En als we dan een keertje praten… -op weg naar Leuven is Spinvis er steeds bij- dan tracht ik me steeds te verlaten op wat je zegt, wanneer je zwijgt. Probeer de mensen toch niet…

Geen filters mijn somberheid verdraagt geen smuk Wel wodka en gin ! -die breken deze avond stuk - en ook wel trage meisjes die behagen, het monster aan de horizon is nauwelijks te bejagen. Ik ben een woudloper, Ik tel mijn sparren in jouw diepe bos maar lunchen doe ik op een tra daarna laat ik mijn dieren los, gisteren nog was ik een eekhoorn…

Er waren katten die ons dagelijks frequenteerden, scharminkelijk rood maar tegelijk hautain, schrale wezens die ons schaamteloos inspecteerden, ze telden de ouzo en de lege flessen wijn. Dag na dag hoorden we Duitsers converseren, verrassend ritmisch en aangenaam bedaard zoals een zomerbeek door de Hunsrück zou laveren, dreven we weg, onze…

Zo rijden we samen naar het einde van het land, zij leest in haar boek, werpt af en toe een blik op mij, ik mediteer, masseer mijn broos verstand. De populieren in de polders ijlen razendsnel voorbij. Stiltecoupé ! maar is het ooit echt stil in onze vermoeide hoofden; in de harten van de eenzamen, de veinzende verloofden ? We reizen…

Met zijn licht bijziende ogen speurde hij steeds weer de hemel af. hoe hunkerde hij naar Voorjaar, hoe lang had hij bedroefd gewacht op de ijle zang van de zwaluw, de winter had hem niets gebracht. En later luisterend naar het ochtendlied van de merel hoorde hij steeds weer die desolate snik. Was het nieuw verlangen of eerder een oud verdriet…

Ook wij beitelden wetten in Cordoba’s muren, in sermoenen en betogen werden waarheden gesmoord. We dronken de Montilla wijn tot in de late uren, in Moorse arabesken werden vriendschappen vermoord. Op het torentje van de Mezquita kon je haast alles zien; morsige toeristen, het mooie dal en bovendien het hunkeren naar gisteren, het vervagen…

Wat te doen bij eenzaamheid en hoe kruip je er vandaan ? Je vader heeft haar bed gespreid, hij hoefde je geeneens te slaan. Je telde ooit je vrienden, bedrukt hield je op bij vier. Zo leidde je een inert bestaan dat nergens meer toe diende en leefde langzaam verder als een bijbels gekweld dier. Omarm nu toch die eenzaamheid, je hebt…

Zij houdt van razen en van werken aan de was. Ze houdt ook van vertellen over hoe het vroeger was. Zo is ze een belijder van de anekdotiek maar wees voorzichtig; van een oordeel wordt ze vals en choleriek. Ze is een noestig schillenpaard dat timmert aan de weg een Jozef maar dan zonder baard die nooit eens luistert als ik zeg.... Dat het…

De hopman ging ons voren, hij toog langs berm en riet maar de wind verwoei zijn sporen, daarom volgen w’ons verdriet. De hopman raakte bevroren wanneer hij zwierf door zijn labyrint. Wie hem volgde was voor altijd verloren, de hopman is een narrig kind. De hopman wist ons te verleiden maar heeft zijn schepen nu verbrand. We zullen hem…

Ik zag u staan in het versleten oktoberlicht.. Met uw poten zo nat in de drassige grond, uw bast met ruige knotten afgerond. Jij duwt je takken schier loodrecht de hemel in en maakt je nooit te sappel over wereldvrede en burgerzin. Vliegen in de avondschemer soms late vogels over, jij houdt niet langer vast aan kruin en zomerlover. Wilg…

Een poortwachter in grauw gemoed had eens te meer de klok geluid een rinse rat deed zich tegoed aan het bloed van onze tweede huid. Jouw moeder bleef verjaren, je kerfde diepe kringen in haar poreuze bast. Ach, ik ken al jouw bezwaren je stal haar gouden ringen maar droeg haar loden last. En later zou je inschepen in een bootje op de vaart…

Neen, ik kan haar niet negeren. Engelenstof in veertien tinten rood. Rücksichtlos laat ze mij begeren. Amechtig verlangend ga ik alle dagen dood. Krijgt de keizer steeds wat hij wilt, de honger van de bedelaar wordt nooit gestild.…

De slaap is een schurftige bedelaar steeds minder vaak vindt hij de weg naar mijn deur bang als hij is van mijn grijnzende honden, zie ze snokken aan hun roestige ketting Ik nam een kijkje in mijn pakhuis van klein ongenoegen en groot verdriet haalde wat rag weg en zag wat kasten op een kier, de jaren '90 maakten goede sier.... en toen…

Kwart voor vijf vanmorgen, een matineus concert. Een merel uit zijn zorgen, zijn snavel wijd gesperd. Wakker liggen in je bed, de maan beschijnt het duister... De wekker hoeft niet meer gezet, vooruit vogel ik luister.…

Aarzelend druppelde je binnen. Schuchter als woestijnregen, een frêle,ranke nimf met herfstig rode lokken. Zal ik een ei voor je bakken ? vroeg ik zeldzaam serviel en kuste de zorgen uit je ogen van kostbaar groen opaal, jouw kinderen waren weer eens ziek, je man van mos leek wel verdwaald in werk en matinale dronkenschap. Later lazen…

Op deze oever wil ik sterven. mijn rug zal gammel zijn en sleets. mijn lasten zal ik afleggen aan de andere kant van de rivier, weg van de stad zal ik kijken, mijn blik gericht op de bomen, bomen met kruinen die van winters weten Geef deze pelgrim een beker wijn en streel hem minzaam door zijn dunne haren, luister welwillend naar zijn bede…

Vannacht tegen drieën verscheen ze aan mijn bed, Karen Carpenter die een plaat had opgezet. Ze zei thans ben ik weldoorvoed maar ik zoek voedsel voor mijn ziel want echt waarlijk contact blijft mijn achilleshiel. Een nachtegaal zong de tweede stem van peace of mind toen Karen plots verdween. Maar vrede vond ik pas vanochtend toen de zon…

Op haar kleine apothekersweegschaal weegt ze alles in porties af. Liefde, warmte en genegenheid heel precieus en geroutineerd, zo heeft haar moeder het haar geleerd Maar nee, ze is mijn middernachtelijke freule, geen dorre dochter van een kruidenier Als ze gekrenkt wordt komt ze schuilen, Ik ken geen mooier huilend dier. Ze houdt van…