Afscheid
In de oude kerk namen we afscheid,
we voelden de kilte langzaam
in onze broze botten trekken.
Eén keer keek ik achterom
en zag jouw noordse blik.
Ook vandaag zal ik verpulveren…
want jij kan niet vergeven.
Je zwijgt me dood,
je kan me echt niet harder slaan.
En ik kan niet vergeten.
De wijzers van de klok zijn blijven staan
Zo gaan we onze eigen weg
en zeggen we geen woord.
Waar de warmte uitgedreven is
wordt gezwegen als vermoord.
hotmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: afscheid
afscheid 4.0 met 2 stemmen 
295
295
Geef je reactie op deze inzending: