Netgedichten

netgedicht (nr. 67.613):

Wat ze zagen ..

Zo zaten ze daar aan de keukentafel,
en keken naar wat achter hen lag,
de kopjes koffie die nooit werden geteld,
de poezen die ze begroeven in de tuin
oud en amechtig of nog tergend jong.

En dan hun dochters waarin ze zich spiegelden
wat zagen ze toch in hun mooie ogen
het voorlezen op bed, de armen en benen
verstrengeld in een tedere worsteling
al gauw ingeruild voor hun meanderend pad,
even niet opgelet en daar gingen ze.
.
De zorgen, de ruzies, het vechten om ruimte,
de nooit betekende bestanden.....
De woorden soms met vileine zorg gekozen
besloten in beduimelde anekdotiek.

Toch werden de ruggen gestreeld,
liefdevol en teder in de late uren
van wijn en doffe vermoeidheid
hun benen en voeten wisten ze stram,
geen één die nog wou gaan.