Alle inzendingen van marijke

Nederigheid is een deugd maar zelfvertrouwen geeft meer vreugd…

Wat mij altijd weer raakt verwondert en overweldigt zijn de gedichten en hartenkreten met passie gemaakt en vanuit gevoel geschreven over de liefde, verdriet en emoties waarin we troost vinden maar ook zo'n plezier aan beleven zij raken je hart en scoren hoog en schitteren in het virtuele vlak als een regenboog in kleurrijk prachtige zinnen…

Ik wil nu even niets niets meer van je horen ik wil alleen alleen verder Verder zonder jou jouw liefde is weg weg van hier hier wil ik niet meer blijven Blijven doet zo’n pijn pijn heb ik genoeg gevoeld gevoeld hoe je zei zij is t nu voor mij Mij, ik heb je niet meer nodig nodig om te weten weten om te beseffen beseffen dat alles…

Een telefoontje van jou brengt me van mijn stuk ik hoor jouw stem ik hoor jouw adem het lijkt net of ik in jouw lijf zit Ik zeg niets wil alleen maar luisteren wil alleen maar stil zijn me verbonden voelen met jou en mijn eenzaamheid is voor even weg...…

Er is geen foto die laat zien hoe jij nu bent. Geen landkaart waarop ik jouw huidige verblijfplaats aan kan wijzen. Ik kan alleen in mijn herinneringen reizen, terwijl ik weet dat ik je daar niet vind. Zo sta ik in de tussenwereld van het heden, met achter mij jouw onvoltooid verleden en ver vooruit mijn toekomst die zich achter…

Zeer geduldig In de oneindige verte Wacht heel waardig Meneer de olifant Met reuze flapperflap oren Hij wacht Voor de oranje, blanje, franje Circustent aan de overkant Weldra gaat hij weer Zijn act opvoeren Midden in de piste Dwarrelen muzikale tonen Uit z'n gerimpelde slurf Weerkaatsend over de Rode stenen vloer…

Soms op dagen vol met regen Kom je opeens iemand tegen Met iets wat je raakt al is het nog zo klein Maar het vult Zo'n dag met zonneschijn…

Als men zijn eigen web goed spint ben je altijd veilig…

30 april 2009 begon zo mooi iedereen blij en alles in oranjetooi toen kwam dat verschrikkelijke moment dat z'n weerga niet kent een zwarte auto reed in op het publiek een spoor achterlatend van dood en verderf Dan is er ontzetting, verbijstering en paniek iedereen hield met afgrijnzen de handen voor de mond overal lagen mensen als…

Soms twijfel je aan de dingen die je zegt of doet dan luister je naar je innerlijke stem die zegt doe ik het wel goed je vraagt om hulp en je krijgt adviezen voor wie of wat je nu moet kiezen je wikt je weegt even raak je uit balans en je wacht dan opeens is daar dat innerlijke stemmetje die geeft je een nieuwe kans en krijg je kracht…

Bij de geboorte staat de fontein van liefde wagenwijd open maar raakt in de loop der tijd min of meer verstopt…

Het begon zo mooi Met Sven in oranjetooi Hij was lekker op weg en lag voor op Lee een seconde of drie Toen kwam die fatale wissel Zijn coach stuurde hem naar de binnenbaan hij was even verward en reed een scheve schaats helaas zijn gouden medaille ging naar Lee hij pakte de eerste plaats…

Met diezelfde handen gewassen in onschuld wordt weer gebeden tot God...…

Poezie is voor het oog maar blijft hangen in het hart…

De lente heeft ons weer haar schoonheid gebracht met een groene oase en bloemenpracht de vogels die haar bezingen haar gouden regen en het paars van seringen hun aanblik een zegen het gras bezaaid met boterbloem, madelief en fluitekruid haar kleed dragend met gratie als een jonge bruid en weet ze de aarde ieder jaar weer in geuren…

Gebeurtenissen in het nu worden de herinneringen van de toekomst…

Ze staat weer in bloei de appelbloesem wat is ze mooi met haar prachtige bloementooi uitbundiger en voller dan het afgelopen jaar raakt ze telkens weer m'n hartensnaar haar hangende trossen met sneeuwwitte bloempjes die als een waterval zacht dansen in de wind is ze een streling voor het oog en zo teer bemind…

Niet alleen het land verkeert in crisis, zo ook de zomer!…

Het vliegtuig trekt zijn grens door blauwe lucht maar grenzen bestaan daar boven niet de streep wordt een zee van watten tot zonnig besneeuwde bergtoppen vervormd waarover de wind zijn prikkelende zilver zucht. Ook hoge bomen, ongenaakbaar in hun ouderdom waaieren hun takken brutaal uit over het door mensenhanden neergekwakte prikkeldraad,…

Binnen de grenzen van ons denken speelt zich veel meer af dan we aan de buitenkant laten zien.…

Soms kan uitbundigheid een dekmantel zijn voor innerlijke strijd en verdriet wat je aan de buitenkant niet ziet…

Zonlicht Zonnebrand Zonnebad Zonnehoed Zeelucht Zwoel Zandkasteel Ziltig zeewater Zwemplezier Zomer, zo zoet Een zalige zindering Voor het gemoed…

Dichters balanceren met gevleugelde woorden voor inzicht in de ziel schrijvers laten de geschiedenis herleven maar ook de werkelijkheid en de fantasie muzikanten spelen met akkoorden om de emotie te laten voelen en zo zijn zij onmisbaar voor het gevoel van euforie…

De eerste dagen van 2018 zijn een feit gaan we de rest van het jaar voor meer liefde en verdraagzaamheid? dan ligt de keuze voor de hand zet je mond en je hart in de glimlach stand dan komt alles dik voor elkaar…

Mijn eerste Valentijn zonder jou En dat terwijl ik nog zoveel van je hou Negentien jaar lief en leed Totdat je deze afschuwelijke daad deed Je koos voor een andere vrouw En mij restte enkel rouw Maar ik trotseer jou met een lach Voor mij bestaat alleen even dit jaar geen Valentijnsdag...…

We beklimmen hijgend de laatste duin. Dan zie ik de oceaan, de golven traag krullend in de branding, met witte kruin en dán rennen we springend omlaag. We kijken naar deze kolossale zee. Soms heel donker blauw, soms ook licht. Veren van schuim neemt de wind met zich mee. De oceaan is een adembenemend gezicht. 't is of het water in een reusachtige…

Wie zijn verdriet verdringt zal het nooit verwerken…

De navelstreng, die mij met jou verbond, is losgemaakt. Niet abrupt, zoals bij mijn geboorte, maar één voor één zijn alle vezels losgeweekt. De laatste tijd van jouw bestaan is ons bestaan. Nooit was ik dichterbij Nooit was jij verder weg dan half begonnen aan jouw grote reis. Half hakend naar het aardse leven, half verlangend…

Jouw woorden gevangen in het virtuele vlak door schijn omgeven jouw vingers sturen foute woorden uit de chaos van je brein met een klik sluit ik af met het besef dat je een fata morgana bleek te zijn…

We zijn nooit echt alleen want zij die gingen dragen we in ons hart steeds mee in beeld en herinneringen…