Alle inzendingen van metha

Donkerbruin roest boeit, boeit, boeit, de laatste trein raakt net niet het gemis cadans, cadans, cadans waanzin schreeuwt krijst langs blinde oren stil stil stil het volgende perron zwijgt…

Een station in het midden van het land wat sporen links en rechts, een enkel perron gehaaste benen hollen achter de tijd aan en ik, ik wil gewoon even roken. blazen in het luchtledige, in het niets Niet vertraagd noch gehaast door voortsnellende tijd, pak ik mijn pakkie en mijn peukie en steek het aan, droom achter de wolken even heerlijk…

Naakt de geest soms bekrompen verborgen achter houtje touwtje eenzijdig bloot verlangt geen mijmeren noch peinzen je draait weg alleen jouw voetstappen geven je huid nog geluid…

Jij mag het zeggen maar of ik het hoor ik bedoel maar, de klanken ? ja die hoor ik wel de zinnen ? komen niet aan denk ik maar even husselen en dan staat er wel iets wat er dan staat ? ja zeg nu zelf hoe kan ik dat nu weten wanneer ik je niet versta ……

En ik zie de prachtige witte bloemen boven die ene donkere struik daar langs dat kronkelpaadje naar beneden vlakbij dat ietwat platgetrapte helmgras ik zie je daar staan daar ja, daar stond je dacht ik…

het leven tekent nooit meer gisteren morgen geeft haar glimlach terug aan toen terwijl vandaag wanhopig schreeuwt om jou kus ik het duister vaarwel volg je heel zachtjes naar ooit dag lief…

Licht, jouw maan lacht sterrewit, pure liefde vangt het zwartste zwart jouw laatste nacht Gekist, blank eiken leven in ringen sterk en krachtig jouw laatste reis Ooit, die foto ja, rode langstelige rozen bloeien langer dan jouw afscheid dag lieverd ...…

In het spoor van de tijd lopen herinneringen hand in hand met de kiezels van een verloren jeugd Uitgehouwen staat jouw naam in de marmeren steen, scherp doch geslepen kijken levenloze letters mij aan, verwonderd lees ik reeds begraven tijd In dorre grond dorsten plantjes naar leven, spookachtig verlicht door een kaars, smelten voor…

In de grootste kamer zit jij mijn heden en mijn toekomst Het verleden ijlt achteruit en verliest haar grip op de tijd Prachtige herinneringen laten mijn ogen stralen doorheen de mist die woorden laten verdwijnen klanken en kreten zien mij gaan langs de kleinste kamers waar verleden haar plek zoekt en probeert te vinden heel zacht loop…

Machteloos pak ik pijn in beide handen waar tranen de laatste klanken verstikken ik vlecht leven als een onzichtbare draad langs de taal waarin wij elkaar ooit in dag en nacht ontmoeten nu de glimlach jouw ogen niet meer bereikt je open blik mijn schouder aanraakt maar mijn hart links laat liggen voel ik zelfs jouw willen maar…

Haast teder beroert hij de knoppen elke nieuwe morgen weer gevangen in het web van zinderend verlangen naar letters die zuchten onder zwarte druk van geen oor- maar oogstrelend verhaal een glimlach opent zijn weg naar virtu en terwijl de zon traag schijnend een nieuwe dag begroet straalt een dood scherm naar zijn leven dagelijks begrensd…

Wanneer het voorjaar door de dagen danst licht kust in de vroege morgenuren maan en sterren eerder weg zal sturen het vroege vogeltje zich niet verschanst open ik mijn hart dwars door alle muren woorden worden liefdevol tot bloei gebracht zacht uitgesproken zinnen klinken als verwacht zonnige dagen zullen eindeloos duren zakt de…

Dans des Oordeels Zij danste ooit lente door lichte dagen liet blootvoets gele narcissen met rust voelde ijskoud door honderden vragen hoe bedekt geweten opnieuw werd gesust zij laat nu zwarte sluiers bruiden vangen geeft scheuten een laatste krimp van pijn proeft geen verschil meer in standen en rangen beleefde het maagdelijk wit…

Dans met mij, laat mij leven intens voelen en beleven glans mijn ogen smelt mijn lippen ik wil aan jouw lichaam nippen Vrij met mij bespeel mijn zinnen leer mij weer opnieuw beminnen proef mijn geur, voel mijn huid adem mijn naam, schreeuw het uit verwarm ons beiden met verlangen laat jouw liefde mijn lichaam vangen laat mij zweven, vervul…

Dansend in 't maanlicht bewegend als een elfje stralend als 'n ster glimlachend je gezicht omhoog 't Bewegen van jouw handen de expressie op je mooie gezicht Een genot om naar te kijken je danst vederlicht Al dansend laten zien wat je bedoelt uiting geven aan hoe je je voelt Je danst de sterren van de hemel soms…

De bal is rond, de bal is rond er hangt een versje aan mijn kont het gras is groen, de stip is wit een half leeg stadion waar elke fan bidt de échte hooligan snuift en slikt slaat in het rond als er wordt gekicked de zondagsrust wordt weer verstoord wanneer er "bommen op rotterdam" wordt gehoord ik houd van voetbal met al zijn facetten…

De dood kwam even om het hoekje kijken en beroerde mij sloop duister langszij Zij lachte mij toe lonkte met haar ogen diepe gedachten ontkrachten haar kracht Verward doch vechtend zoog de zwarte blik leven uit mijn lijf de kracht uit mijn geest Ik zette mij schrap negeerde de lokroep gesloten ogen grendelen het licht De dood…

Duister klinkt het geluid in de roep naar het licht van de stille ochtend waar zij haar kracht niet verliest in wazig vochtige nevel ademloos wachtend op elke volgende, reeds gebaande weg in de aderen van ons bestaan niet elke druppel raakt gedachten, wel kleurt iedere druppel rood in hoop en verwachten samenvloeiend tot één geheel…

Haar benen snellen voort op het duinpad naar de zee opgewaaid zand dempt haar woeste passen de ogen gesloten voor de schoonheid van een nieuwe lente strikt zij haar zinnen in een knoop ontworteld en verbijsterd vertrapt zij schelpen nietsontziend verbrijzeld zij het heden en swijlens nieuwe scheuren worden geboren lijmt ze het verleden…

De kleuren vallen als een waaier rond jouw gezicht, de lange haren van rood, bruin tot donker kastanje omlijsten jouw gave lelieblanke huid. Groene ogen geven het geheel een herfstachtige tint. Een verdwaalde paddestoel in het zachte mos gaat spontaan blozen. Jouw zachte uitstraling en open blik maken het plaatje compleet Bij het scheppen…

De liefde voor je kind overstijgt alles woorden schieten tekort om die gevoelens te vertalen Het is er, ongevraagd vanaf het eerste ogenblik dag en nacht aanwezig puur en ongekend In de loop der jaren wordt de liefde sterker vaak op de proef gesteld het houden van, dat blijft 'n Enkele oogopslag gebaar of blik wordt woordenloos…

Het touw gerafeld de tak is dik en sterk het mos zacht als jouw handen de dag zal het licht niet teruggeven oogluikend glanst zij schijnbaar tot aan de warme maaltijd, waar met mes en vork wordt gegeten ik doe de gordijnen maar dicht, het toetje is koud…

Heel even haal ik de letters uit het alfabet schik en herschik pressie zit er niet achter geen klank hoeft te klinken taal is universeel niet te min versta jij het niet…

De sleutel van de fiets wordt niet altijd gevonden De sleutel voor de deur is men meestal kwijt De sleutel van de auto ligt nooit op zijn vaste plek Maar de sleutel naar mijn hart is voor iedereen bereikbaar ! De sleutel van de kast valt altijd op de grond De sleutel van de schuur daar is men altijd naar op zoek De sleutel van de kluis…

De vrouw spiegelde zich aan het plafond haar twinkelende lach weerkaatste glas pareltjes als geluid De rijkdom in haar ogen was haar stille kracht Hét meesterwerk dat geen schilder in kleuren kon vatten Spijt bij het verdwijnen van die eigenwijze lach kwam te laat zelfs de foto kon de lach niet meer laten zien…

De vrouw spiegelde zich aan het plafond haar twinkelende lach weerkaatste glaspareltjes als geluid De rijkdom in haar ogen was haar stille kracht Hét meesterwerk dat geen schilder in kleuren kon vatten Spijt bij het verdwijnen van die eigenwijze lach kwam te laat zelfs de foto kon de lach niet meer laten zien…

Ik zie je gaan in de verte herken je tred voel 'n traan Dichterbij 'k wil sneller lopen nog even voelen eens hoorde je bij mij 't Verleden komt terug waarom zoek ik 't op de toekomst ligt open loop ik nu té vlug 't Verleden is geleefd vooruitkijken 'n nieuwe start wie vindt de weg naar mijn hart ?…

De wereld draait door, verder in de tijd is elke toekomst een ideale herinnering elke vergoten traan een vochtige lach en iedere pijn een licht geraakt zijn de morgen wordt gewoon weer dag net zoals de avond overgaat in de nacht zo zal de maan haar licht doen schijnen langs sterren door zachte gedachten de dageraad kust teder reeds…

De flitser, de zapper, geef het beestje maar een naam De zoever, het zwarte ding ik gooi hem nog eens door het raam ! Waarom wordt er dagelijks zoveel gezocht naar dat rare zwarte apparaat ? Je kunt toch ook opstaan van de bank zodat het zappen met de hand gaat ! Mam, waar is ie nou gebleven ? Mam, waar heb je hem neergelegd ? Ja zeg,…

Ik til je op laat nagels hoeken bijna roekeloos raken venijn snijdt geen wonden maar soms, heel soms verrijkt het zoals nu wanneer lachende ogen plooitjes ontdekken toch scheur en verscheur ik rond middernacht die dode uren langzaam, héél langzaam tot de allerlaatste snipper al dwarrelend verdwijnt strakke lijnen willen nog even…