Dans des oordeels

Dans des Oordeels



Zij danste ooit lente door lichte dagen
liet blootvoets gele narcissen met rust
voelde ijskoud door honderden vragen
hoe bedekt geweten opnieuw werd gesust

zij laat nu zwarte sluiers bruiden vangen
geeft scheuten een laatste krimp van pijn
proeft geen verschil meer in standen en rangen
beleefde het maagdelijk wit ooit als ragfijn

steeds ziet zij witte boorden om dikke nekken
als teken van macht, gezag en spiritualiteit
denkt nu laat het Allerhoogste maar verrekken

haar jeugd, haar leven, een eeuwigdurende strijd
behoeften lieten onder God's mantel nazaten bedekken
in Godsnaam waar waren Adam en Eva in die tijd

Dans des oordeels

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 120