Alle inzendingen van mobar

Er ligt een mooiere zuivere beschaving dan die van de prille vormgeving in mijn beperkte denkwereld op een elitaire schrijverssite van dit groene kikkerland waar mens en mening waarheid mennen de zilvervis de meeuw in de bek leert kennen als blauwe avond stil de zwarte nacht ontmoet een diepte ver van hier in het duister van…

Ooit is hij groot wild geweest nagejaagd door boze dromen brave burgers en demonen en hij had het zo goed met zijn kinderlijke vrijheid zijn speelse karakter en zijn vrolijke blijheid overal waar hij kwam kreeg hij overtuigend zijn betweterige gelijk tussen bittere tranen en zijn verwarde ziel een grote leegte zonder een geheugen…

Vier wit gekalkte muren begrenzen stille ratio in serieuze eenzaamheid voor allebei een onsje de klok tikt tijd voorbij de radio geen woord, geluid we zijn niet blij we zijn een onsje meer dan gisteren gewicht verliest zwaartekracht we zweven eenzaam naar het bed van stille in onbeslapen uren is verlaten erotiek zonder dimensie…

Een voelbare melancholie tussen mijn gevoelige oren nu de zomer in de avond is gaan dansen met de weemoed tussen alle pracht en praal ben je een opvallende schoonheid in de schemering van boekenkasten kan ik aan jouw tederheid wennen in mijn oude lichaam bij de rivier waarin ik een duik neem om de zomer te vieren alleen met de dieren…

Een oude boom met een knoestig lijf een krom gebogen stam en eerbiedige takken ben ik voor jou in dit voorheen verlaten bed alsof mijn nieuwste wortels vochtig worden door alles wat in tranen bij jou bleef en ik buig voor jouw jeugdige schoonheid jouw frêle handen aan de volumeknoppen zuurstofvriend jij bent de vitale bron voor mijn…

In een broze werkelijkheid waar niemand anders kan komen achter de doorzichtige horizon van een ongekend bestaan verzin ik hoe jouw ogen kijken: Ik heb jouw prille schoonheid getekend in alle bekentenissen van pure passie jouw fraaie naam in liefde gevonden wanneer het droomlied klinkt van liefde door volle hartstocht van een illusionair…

De heldere najaarszon slaapt achter sluimerwolken het is middag in de herfst het oude seizoen kent een jonge start een zwarte kraai zit op een gebogen tak bij het archaïsche graf dat je voorzichtig bezoekt vanwege jouw krankzinnige moeder je ziet er tamelijk gezond uit op het geaccrediteerde najaarskerkhof waar je de zwijgzame…

De heldere rode zon gaat onder in de nevel van de late zomeravond een vriend schrijft een haiku over liefde en verval vriendschap en vrede oneindig lief onder het maanlicht een minnaar schrijft een gedicht over liefde op onleesbare bladzijden nu het leven begint met aanvaarden dat de stilte vreemde vragen kent brengt hij het dieptepunt…

In hoeverre het retoriek is hetgeen je dikwijls beweerde zo dichter bij de afgrond kan ik je niet vertellen onder deze projectie van de zon lijken alle metaforen te smelten in een landschap zonder horizon zijn mijn woorden nutteloos is iedere discussie decadent zo lang er zoveel kinderen sterven.…

Slenteren over het rulle zandpad langs de opgedroogde bedding van wat ooit in andere tijden het bruisend blonde beekje was slingerend richting zandheuvels waar een enkele knoestige boom de stoere groeikunst der natuur door echte eenzaamheid verstaat laat in de zwoele zomeravond bij een ondergaande zon wandelen tot het donker is silhouet…

Er waren fraaie melodieën instrumenten met bijzondere geluiden bij een smeulend kampvuur om de overwinning te vieren gaf je mij een boek vol kansen je danste als een honingbij zoeter dan de zoetste terwijl de zon brutaal onderging in het diepe huilen van de nacht bracht ik je terug naar de roeiboot en we dachten dat er vrede zou komen…

Herinner jij je verlangen met een dronken lichaam vraag je, terwijl ik aangeschoten verder drink je schiet in de lach naast geleerde filosofen door bizarre lucide illusies die toonladders beklimmen je danst over het landschap van de vroege nacht in deze wereld met muziek van het verlangende hart als reisgenoot van jouw smart je streelt…

De witte vredesduiven hebben de hoop opgegeven ze vliegen niet langer naar de zilveren hemel bodemloze antwoorden door niemand gegeven ondergaan het verwoestende duister van de ondergang de dag een fiasco zwarte bladzijden onzichtbare zinnen nooit meer beminnen uit vergeten boeken zonder persoonlijkheid donkere wolkenbedden in…

Groene velden van ons eerste geluk zijn uit een andere geschiedenis in door verdriet vergeten verleden omringd door geschilderde geesten om het stille duister te verdrijven heb ik rode rozen, blauw zien blozen met mijn koffer op weg naar nergens onder angstaanjagend bewolkte luchten probeer ik werkelijkheid te ontvluchten langs herinneringen…

Denkt stilletjes terug aan een toen een vroeger uit een ver verleden de woorden-zwerver in zijn onderbroek zijn oude bril beslagen voor zijn ogen een brok verwijten in zijn stille denken nu de zilveren spiegel boeken schrijft hij niet langer kan ontkennen dat de waarheid meer beklijft dan het toneelstuk van beminnen zijn antwoord is…

Afscheid van een bloem zinneloos in het verdriet stil ademend hart in de nacht alleen zonder bestemming in niets een zwijgende roos het liedje fluistert over jouw naam en jouw hart liefde blijft dromen duister spiegelt troost helder licht van de sterren aanwezig in rust kwijnende nachtbloem toegegeven aan het noodlot maanlicht…

Waarom zou ik boos op jou zijn we hebben niets meer dan onszelf in ongeschreven woorden onmisbare gesproken taal troostend en zoekend vriendschap, zielsverwantschap en het zijn op zich geen wanen omdat werkelijkheid anders toont het begint bij de onuitputtelijke bron op een plek tussen hemel en aarde daar schat je alles op de juiste…

Het wortelen van onze vriendschap kost de nodige moeite nu de weg naar dichterbij plaatsvindt via jouw hart maar op het dromerige slingerpad naar jouw vergeten niemandsland verbindt zelfs mijn meest eenzame stilte de eenvoud van jouw dromen met een nauwkeurige werkelijkheid die ik met mijn beladen verleden als onbestaanbaar had…

Diep van binnen voel ik dat jij net als ik naar een lege onbeschreven bladzijde verlangt om eindelijk alles op te schrijven zonder voorbij te gaan aan tijd die herinneringen kan verdrijven nu jij op de lege bladzijde schrijft.…

We zijn elkaar met de grillige natuur op het eiland in jouw droom verzonnen we vergeten nooit het drieste avontuur aan zee is de prille lente begonnen en waar jij ooit vragen had bloeien nu bloemen in de wind in weemoed van het talenbad ben jij het allernieuwste kind uit duisternis in het licht gestapt je lacht nu naar het leven -…

De dag zingt zich een vogeltje vlinders zoeken buikgeluiden een wind uit het zuiden legt eieren in een nest truien terug in de kast geen vest dat hier nog jast je bent niet ver van de boom gevallen uiterlijk onbewogen kleed jij je uit tussen nieuwe tulpen bloesem, bloemenvazen alles wijst zich een eigen weg naar jouw gewillige fluit…

Ben jij nog wakker nu het leven begint met aanvaarden dat de stilte vreemde vragen kent? vraag je mij met de kalme adem van jouw vrijgeesterij diep in de nacht Ja! geef ik toe en ik ken de naaktheid van regen die op zoutbergen valt op het bed dat schijnt te slapen onderhevig aan verlangens onderweg naar een orgasme door het mierzoete stemgeluid…

Hoe herken je in de stilte het zwijgen van de steen nu landelijke tongen dwalen over alle vergeten namen in de oerwouden van steden betonnen huizen, geasfalteerde wegen? Waarom lijkt de stilte zo op jou in ruimte die geen leegte inneemt omdat het woeste waaien vragen heeft tot in de eindeloze dood, het stille zwijgen waarom vraag je naar…

Dat ieder individueel mens pure liefde nodig heeft om eenzaam leed te relativeren staat geschreven in verhalen oude stoffige boeken gemaakt door de wijze droomgeleerden die het verheven leven slijten en woord na woord in dromen overdragen om ons te overtuigen misschien komt er een wankele brug tussen dwaze dromen en werkelijkheid en…

De nacht is bij een dronken dichter eenzaam in het intieme alleen zijn van het donker en het duister in de tuin der zoete dromen een slok te veel, een lege fles tussen weelde van intense liefde onder het maanlicht op een steen dronken zodra woorden verdwijnen in het element van de wilde natuur lonkt de duisternacht met blauwe bloemen voor…

Daar sta je dan in versteende eenzaamheid te stijf om te trillen, te oud om te rillen van de kou blootsvoets met lange zware tenen legendarisch in jouw moedige verzet in stedelijke betonnen wildernis slechts gekleed in lendendoek standbeeld van een antiheld zonder liefde ook geen geld als een zwerver in het zweven strijder voor intieme…

Het pure gevoel van toen is nooit meer teruggekomen er kwam bewustzijn etaleren van gevoelens een kunstenaar ging door woelige stormen vond in rust de luwte hield zijn hart vast in de nacht er stierf een ik in jou op een najaarsdag weer terug geworpen in verdriet zonder dat iemand ooit echt had begrepen terug in de woelige storm…

Het lag aan de begroeide oevers van lawaaierige blauwe rivieren in dat onbeschermde verre land dat land van mensen en dieren waar hij zijn enge spiegelbeeld verloor in de wildernis van het vrijelijk denken. Hij gaf zijn bezit aan verliefde armen zijn fiets ging naar een verstandige dokter zijn horloge voor een slimme astronoom de stille hoer…

Ik twijfel nog over wat je hebt aangeraakt een tere ziel of diepe wonde het is nu in de natuur die vertwijfeling en verwondering het heelt de stilte en mijn zonde er is niets meer dan die aarzeling in rust aangeraakt door wat jij misschien vergissen noemt.…

Hallo duisternis zeg je teder en het licht gaat uit je ligt slechts naast me in verbeelding, ben je naakt, vraag ik terwijl mijn fantasie op hol slaat ook al bedriegen dromen vaak je hebt toch echt geen slipje aan en alle schaamte is verdwenen welkom zegt de duisternis in alle naaktheid van de ziel ik kom vannacht in het donker…