Alle inzendingen van mobar

Jij schreef alleen wat je niet wilde zijn geen figurant in een droom of een derderangs dichter zonder geweten bergen, rivieren bruggen van taal domeinen vol liefde omgrensden jouw brein op de heuvel in het bos bloed stroomde angstig bloesem bloeide listig je ademde voorzichtig in angst en leegte van wat je niet wilde worden…

Omdat ik als kind al dacht dat ik beter denken dan voelen kon voelde ik mij dikwijls eenzaam dat herkende ik bij jou toen we onze gedachten uitspraken omdat we geen respect kregen begon jij die liedjeszanger te citeren waar ik sliep in dat land onder die lage luchten en ik hield daar jouw hand vast toen je terugkwam na de daad een…

De tranen hebben een lengte naar droogte aangelegd maar jij hebt in mijn stilte rivieren zacht weten te verleggen in beweringen van kerels net als ik is er een stilte vergeten onder luierend wintermaanlicht blijven de levenden onder ons opzien naar dode dierbaren omdat ze nog niet zijn vergeten in herinnering bijna met ons wenen.…

Ik wil je liefhebben, ergens tussen schaduw en zon een zomer lang wil ik jouw warme liefde in de zwoele zomerwind zal ik fluisteren mijn innige liefde in het naakte alfabet mag letters kussen ik wil je zacht maken je ziel weer aanraken mijn hartelijke warmte in louter liefhebben.…

Weet je nog de stilte bij de boom, Kerima de dag van mijn eerste nominatie die jij mij gaf in beloofde stilte omdat ik zweeg als een dichter die zijn ziel niet verdoemde sindsdien veranderde er veel woorden bleven niet hetzelfde jij werd beroemd, ik bleef achter bij die boom in een droom er waren mensen die mij konden verhangen…

Zij droomde mooiere dromen dan in dromen noodzakelijk was jij dichter bij haar dan in een zomerfilm in heimweejeugd verloren zij zag je ten onder gaan achter een horizon verdwijnen in droombeelden zonder graan hijskranen die zand verplaatsten ik zag je met illusies schijnen tegenwerpen, argumenten slijten begon geen woordloze discussie…

Een mooie droom op een verloren dag een zwarte bladzijde in een vergeten boek een loden voetstap in het drijfzand, en jij die altijd bij mij blijft ook als liefde overdrijft, de mens verlegen maakt in toekomst van zijn wanhoop.…

Er was geen lawaai in de stilte enkel voetstappen van leegte en een eenzaam hart in de nacht U hoorde weer stemmen daar kon U niet tegen maar ik laat me niet temmen wil blijven bewegen moet hier kunnen lopen zoals twee hoog ook doet maar U mag blijven hopen misschien doet U dat goed.…

Als liefde in een andere kamer woont een tweede kamer zonder water en brood alleen maar door een schim bewoond zal honger heimwee aanwenden en dorst het geweten zenden naar andere wereld niet ver van hier als liefde niet spontaan meer is is er met de mens iets mis.…

Er was slechts liefde om tijd niet te doden er zong een kind zorgen in wilgen gehangen in heimwee bevangen hoorde een lied een kind mooi gezongen met kleine stapjes en sprongen het hart werd al oud nooit de horizon gezien en vingers voelden koud tastten aan de ziel misschien was de mens in wezen onbereikbaar of was ik…

November, donkere maand voor kerstmis ik haal een grijze haar uit het dalen van jouw wenkbrauw je bent ieder jaar mooier in ouder worden en ik drink rode wijn rond jouw buikjurk neemt de bruine herfst langzaam kalend afscheid naar overzichtelijke winter witte schouderkleden naast mezelf, ben jij een rots vaak verregend, maar…

Bravoure, van het onbekende, hemelsbreed als dans van de gordijnen of moest ik geloven van toen je wegging dat de vogels vlogen in de regen en was het geen revolver maar een zingende zaag ergens onder een verdoezeld matras de trieste regen buiten gaande om met het eerste woord te beginnen heb je uit mijn naam gevraagd te zingen met…

Hij voelde zich een houthakker in een land vol droom verbaasde bomen liep hij met een bijl in zijn handen om tot een oordeel snel te komen maar geen boom in dit land beviel hem geen beslissing kon hem bekoren hij hoorde zijn hart, een lieve stem zoveel natuur was er reeds verloren totdat hij zag, een oude eik stam zo dik, kon hij niet…

Ik mis je omdat je me niet wilt begrijpen ik vergis me als ik zeg het moet nog rijpen ik had liever niet dat het begon ik vergeet je maar ook vergeten is begrijpen ik weet alleen niet hoe.…

Ooit was hier nog jouw liefde onder warme tranen van wanen verder dan haar hart gekomen betraden jullie aan zee, het hotel en witte vredesduiven vlogen tussen meeuwen opgetogen in de blauwe lucht van dromen.…

Betoverd, door jouw schoonheid leer ik langzaam liefde lezen het wonderlijke van het beminnen heb jij mij in stilte onderwezen, de liefste dromen van het geheime leven ons samen in een liefdeshart gegeven om door te gaan in zoetgestemde dromen uiteindelijk samen tot eenvoud van geluk te komen.…

De herfst had een mooie bloem voor jou in petto, speelde ik vakantie-indiaan in bruine bonen aan de kust groeide mijn baard op hete kolen, liepen we zeezoekend, mistvindend vertrokken we, slapend verdwenen we langzaam als een kleine zon in de zee verlangden we postzegels en lange brieven vanaf de maan liepen we in beleefde dinsdagen…

Misschien dat tussen de woorden de stilte paranoia maakt en waanzin steeds meer stilte braakt in losgebroken storm een armoede niet eerder gekend en dat medelijden ook pijn doet omdat het nooit meer terugkomt na de dood zijn we luchtledig eindelijk zonder vragen.…

Ik kwam in ademnood door de ontroering toen je wegging naar de dood wist ik dat sterven rust zou brengen maar toen je weg was werd de nood te groot moest ik even naar adem happen zo snakte ik naar jouw bestaan.…

Herinnering aan het geitenland zonder vaderhand of moederborst vrienden of verwanten, ziel in een boot op ruwe zee silhouet in het duister schim van een werkelijkheid met armen en benen een reiziger, vol grote emoties de nacht steeds wreder weg in het geroezemoes nadat schemerlicht valt als een gordijn van gefluister in lange schaduwen…

Nu dat jouw mond, mijn innerlijke rust zoent en gitaarmuziek rond jouw boezem klinkt speel ik stilte aan oevers van jouw verleden in de diepe kelders van jouw geweten slenter ik door al lang vergeten steden met een zwijgend hart onder mijn leden nu dat jouw ziel, mijn nachten waakzaam houdt is de stilte heel verdraagzaam…

Die dromerige nacht hield ik mijn werkelijkheid dicht bij de lantaarn, mijn licht een blonde zangeres, een gedicht dat zij vloeiend vertolkte tussen spelonken van liefdesdicht wist niet meer over de liefde dan tijdens avonturen, trillende sprieten onwennige uren, getuigenis van zangkunst in ontuchtige schuren, met burgers die gluren ik kuste…

Een boom gestild verkleurd verschiet verdriet achter de huizen buigt eenzaam met de wind geef hem die hand, mijn vriend en tracht onachtzaam mee te zaaien deze droeve melancholie heel af en toe tussen het zwerven het is nu voorbij de grote trouw blijft behaaglijk binnenshuis waar haardvuur knettert en weer een jaar bedachtzaam wordt…

Soms voel ik me een vreemdeling in de nacht herinner ik mij verloren liefde, vergeten vriendschap namen van diegenen die ik ooit bewonderde maar uit het oog verloor in een onzichtbaar land dansend op het maanzand van een verstrooiend strand soms zie ik ze terug en spreek ik uit wat ik niet durfde zeggen in de werkelijkheid zwijg je niet…

Geluiden in rustig verlangen ontstegen echte vrienden leer je hier niet kennen weet jij dan een ander woord totdat de liefde weer bestaat zal ik de maan naar je toetrekken tijdens een windstille nacht die ademt over oceanen in mijn hand heb ik een land voor hogere machten dan die mij bekend ter afscheid van onze dromen vol onbeheerste…

Altijd maar die gecultiveerde eenzaamheid en het gemak waarmee mensen opzij worden gezet weemoedige dromen alleen maar verlangen in zoet duister tastend zijn plicht niet verzakend als een eenvoudige heer met verstand van zaken eigenlijk kan hij geen vlinder meer zien alle vleugels leeg gelezen in het oog van de nacht verwijdert uit…

En jouw naam duistert Koos in herinnering door heimwee een waas uit het verleden tussen jouw ooit zo zwarte haren boven blauw priemende ogen en die nog grappigere achternaam die ik hier liever niet wil noemen om geen vliegen aan te trekken in ondergrondse dromen begraven tussen de doden krioelt het van de wormen omdat jij niet gek was…

En jij wist al, dat die passie in zijn ravenhart lag bij ieder woord dat hij schilderde voor jou en jou en jou alleen dat mag je nooit vergeten hij kan er niets aan doen dat hij zo is en zal blijven zijn en voor de ravenliefde is geboren maar je mag zijn witte ravenhart plunderen als een zeepiraat als de gewone man op straat je mag…

Het boterde niet tussen hem en het land woekerde onrust stroomden wrede rivieren vlogen sombere vogels over Hollandse velden onder grijs bewolkte lucht in een vermeende duistervlucht deelde hij zijn wanhoop met het land en zijn kinderen sliepen op grauwe landschepen waar ze de blote duivel knepen omdat het niet boterde tussen…

Al lang geen dorp meer doop ik mijn lichaam ouder dan de schelpen voordat ik middelbare leeftijd betreed afgescheept langs wegrestaurant zonder water in de wc. Een vrachtwagen uit het warme Zuiden verliest het ijs rond de verse vis in dampende hemelse zalen mijn onderbewustzijn voelt schraal dit is een tijd voor een bidet een goedkoop…