Alle inzendingen van mobar

Ik kan jouw prachtige gedichten niet beantwoorden met een reactie misschien is zelfs mijn kleinste ik geknecht aan een dichterlijk antwoord voor zover mijn woorden in gedachten reiken, iets bereiken van die rijkdom aan innerlijke emotie van jouw moderne stijl, van pure gevoelens in woordvorm waar blijf ik achter met mijn kleinood en…

Het wortelen van onze vriendschap kost de nodige moeite nu de weg naar dichterbij plaatsvindt via jouw hart maar op het slingerpad naar jouw dromenland verbindt zelfs mijn meest eenzame stilte de eenvoud van jouw dromen met een werkelijkheid die ik als onbestaanbaar had verwacht nu we gabbers zijn geworden geloof ik weer…

Ik bezit niet de natuurkracht om jou van bladeren te voorzien winterse koude heeft al mijn zondes blootgelegd in stil verdriet ik praat zelden tegen vreemden omdat jij niet weggaat blijft schaduw naast zon bestaan op hoop van zegen misschien stimuleert het als ik voortaan zwijg over familie en vijand wanneer wolken voorbij drijven voor…

Je hoort de eenzaamheid ook in zijn breekbare stem na een zonovergoten dag van moeizaan eenzaam zwerven terug in zijn keuken met het open raam warmt hij de soep op en belt met zijn geliefde die overzee zwemt in een rood badpak achtervolgt door haaien hij vraagt haar naar haar liefde maar zij antwoordt niet zij blijft liever…

Het voelt soms best nog triest dat ik een verhaal liet afbreken toen het juist was in zijn mooiste vorm die trieste dag in de herfst toen je terugkwam uit Spanje waren we weer samen in de klas voor een feestje een terugkomst van klasgenoten die ooit over duinen holden voor het vieren van een feest met bier en rollende stofnesten nam…

Het verre verleden heeft gewoekerd over de muizenissen van het heden dieptepunten, hoogtepunten, onmacht argeloze probeersels, grote glorie. Het geluid van stilte is dieper in het armoedig gedolven graf jaren van goede trouw en zwijgen omgetoverd in broze onverschilligheid. De grootmeester van de woordenzee opgegeten door de regenwormen…

Mag ik je even aanraken in erotisch landschap waar liefde haar zomer heeft mijn gevoel naar heimwee zoekt een roeiboot hebben we gehuurd met losse centen om de rivier af te dwalen en op zoek te gaan naar fruit omdat de nacht haar eigen bloemen heeft en haar boezem en meloenen ik mag je even maar je komt niet naderbij van aanraken…

Je voelt hier de heimwee teruggekeerd als droom tussen wildernis van bomen je blijft staan aan oevers in gedachten, het onbevangen kind loopt met je mee in het vergeten en het proberen in toekomstgebaren heeft letters uit het alfabet verloren blijft alleen nog voelbaar in de zinnen van de wind die onvoorspelbaar waait uit boze dromen…

Ooit vloog jij zo hoog bezag jij werelden en wonderen bomen groeiend tot de hemel en je viel niet, je viel nooit over mijn woorden moest je denken de vraag was als een ontwerp voor de droomtuin van de toekomst en je at niets, je had niets gegeten op de bodem was de grond te nat er groeide geen wildernis op het beton van de stad…

Rood is de horizon door gefluister van wind gevangen in jouw ziel in jouw taal bloeien chrysanten bruin in een kroeg omgeving stelt zich voor aan vriend, droom en ratio beweging neemt iets terug van denken, voelen, tasten een droomseconde hier vandaan ligt een oeverloze droom te genieten in het zoeklicht.…

In de bekoring slaapt de zon altijd tussen een glimlach in het uithangen van de was op het grote stadse balkon groeien de dagen uitéén in elkanders verlegen brieven omdat je juist hem niet in het ademen kunt laten vergeten dooft de herfst de zonkracht. de laatste hemden zijn versleten schrijven handen woorden rijgen…

Je denkt weemoedig aan liefde zoals die er was in ’t begin onmiddellijk in de kustplaats van heimwee, eb en vloed je woont daar in het droomhotel van verlangen naast de brief van een vreemde uit een ongelukkig huwelijk geboren alle waangedachten laten je los omdat je het kind bent van een droom in onverteerbare herinneringen begin je…

Misschien, vriend, is onze vriendschap nu volwassen niet meer achterhaald door verleden en dragelijk in het heden daar waar droom en schaduw elkaar genegen ontmoeten voel ik de eerlijke behoefte jou opnieuw te begroeten met alles wat in mij leeft over wildernis en groen in wat de natuur ons geeft door nalatigheid van doen Waarschijnlijk…

Dus jij zegt echt dat vlinders geen dromen hebben en mijn woorden te luchtig verdeeld geen uitkomst voor jouw vrouwelijkheid bieden waarmee je toegeeft ontvankelijk te zijn voor mijn innige liefde die niets anders is dan het bezingen van een lentegetrouwe getuigenis over dat alles in jouw heimwee zucht onder het verlangen…

Je schildert gezichten op plaatsen waar geen mensen komen klopt jouw hart in schilderstreken je kleurt het zwart terug in het landschap vergane glorie maakt plaats voor duisternis en hoop in het grauwe moeras verzaken ambtenaren in groene taken verstand verjaagt gevoel die ziel gaat voor de wanhoop op de loop het koninkrijk…

In droeve stilte spreek ik jouw naam onzichtbaar in herfstmist trek ik een deftig pak aan zie ik een heftige zak staan met hete kolen voor de spoken ik twijfel en ik spreek jouw naam achterstevoren uit maar er daalt weer een stilte neer.…

Ik leefde een tijdje apart van de kleuren van jouw hart en ik vond mezelf weer terug bij de kleuren van jouw rug het was een vreemd gezicht walmend blauw in hemellicht maar ik dacht niet langer na en schreef een donkergrijs gedicht over de zinnen die jij sprak die van rood en ook weer blauw zullen we het nog een keertje doen maar dan…

Woeker in mijn dromentuin als rebel in verloren land strek jouw berenklauwen uit maak alles wat te mooi is droef geef jaloezie een nieuwe glans naast paardebloem en poezenboot breng jouw dromen nog een kans door bloemenzaad en koeienmest floreer jij mooier dan de rest vanavond tijdens lentedans met dwazen die jouw ziel niet zien.…

Het silhouet van blauwe bergen tekent de verheffing van jouw eenvoud in diepte van jouw groene ogen verstillen vijvers in herinneringen dwalen boeken naar mening en betekenis aan jouw hoofd zit een vergankelijk lijf jouw handen dragen schroevendraaiers licht gaat vrolijk aan en somber uit schemering begint weemoedig wanneer beekjes dalen…

Die dromerige nacht hield ik mijn werkelijkheid dicht bij de lantaarn, mijn licht een blonde zangeres, een gedicht dat zij vloeiend vertolkte tussen spelonken van liefdesdicht wist niet meer over de liefde dan tijdens avonturen, trillende sprieten onwennige uren, getuigenis van zangkunst in ontuchtige schuren, met burgers die gluren ik kuste…

In droomgebaren sterven eenzame gedachten illusie van echte liefde in de kiem verstoord zelfs wat lentebloemen aan vreugde brachten gruwelijk door een heiligman vermoord rest slechts, meiwereld van de noodheilige oorspronkelijke spiegel aan stille waterkant een muis, een bruine rat, een waterhoentje niets is veilig voor de snelle schildershand…

Ga maar, vlieg weg laat maar dagen wereld vriendelijk door het deinzend deuren dragen, vragen in kleine alledaagse dingen hoor ik soms de liefde zingen maar, stonden wij niet samen toen je naar mijn levensadem vroeg achter de bomen uit het nachtwoud mijn lijf weer naar bekisting droeg kom je bij me met die hand maak je mij nog wakker…

Niet eens het niets of de leegte is als taal of als mens tot mij gekomen in een vorm zonder afscheid of begroeting tijdens de nacht en in het wachten onhoorbaar maar opgemerkt in aantoonbare onschuld niet bodemloos of torenhoog maar horizontaal als oneindige verte vertwijfeld weggebleven door in mijn hoofd te zwijgen.…

Niet in geld uit te drukken is het hoe vrienden zich voelen met elkaar verbonden door jaren lief en leed machteloos als er machteloosheid is troost indien troost voor handen nooit zakken ze dieper in de put omdat het voelt om samen pijn te hebben de een opent de ogen voor de ander de ander opent zich in schaduw van een droom die de ander…

Wat je zegt is waar binnen de context van het doel dat je voor ogen hebt maar niet iedereen heeft hetzelfde doel dus zweeft waarheid ergens tussen stilte de muggen bij de vijver zwijgen het spiegelbeeld van de natuur kent nu slechts toekomstdromen van vergankelijkheid in tederheid consumenten zwerven naar het winkelwarenhuis voor…

Nu, elders jouw hart liefde in lente zaait heb ik als troost een vreemde poes geaaid de zon was vol, een hele dag omdat ik in die poes, een engel zag. *…

Misschien was er iets in ’t verlangen dat je me had gegeven, bergen, rivieren en sliep je nachten bij me, lentepril met de wind nog langs je wangen of voel ik jouw ziel wachten in April de nieuwe fruitmand naast het ziektebed een laatste sigaret als de zuster weg is want buiten blaffen honden naar meeuwen als het ochtend is, krijg je verse…

In stilte van dromen zwemmen zwanen naar het liefdeseiland bij ’t spiegelmeer genot drijft op wolken, in maagdelijk wit onvergetelijk blijf je in de droomvakantie met je hart als ontvanger van het zonnespel schrijf je poëzie voor je gebruinde minnaar die in zijn korte broek nog even een brood haalt en op aardse voeten naar de klok kijkt.…

Aan de waterkant, zijn kromme benen het riet nog zomers, de lucht wat zoet weerspiegeling, wat ooit zijn leven was eenden kwetterend, brutale snaters motregen, een zuchtje wind handenwrijvend, glimlach lijkend wat dieper in de capuchon wenkbrauwen ernstig in zicht daar ligt de oude roeiboot dat zijn de roeispanen je kunt gaan varen…

Minnaar van mijn dromen ik zou je willen vragen dingen die echt deugen zingend over de liefde zoete wens in duisternis dat ik je best weer wil begeren zo lief vind ik jouw zinnen dromend over de liefde overtuiging van het geluk en zoektocht naar waarachtigheid vliegend over de liefde van een onbestemde dorst zijn mijn…