inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 26.475):

Annabel

Het voelt soms best nog triest
dat ik een verhaal liet afbreken
toen het juist was
in zijn mooiste vorm

die trieste dag in de herfst
toen je terugkwam uit Spanje
waren we weer samen
in de klas voor een feestje
een terugkomst van klasgenoten
die ooit over duinen holden

voor het vieren van een feest
met bier en rollende stofnesten
nam je mij op jouw bruine schoot
hoe stompzinnig voor een jongen

dat ik toen al zo mistig stoffig was
en niet naar jou of liefde verlangde
wat anderen wel deden
met een onstuimigheid
redelozer dan mijn heimwee

naar toen wij nog gewoon
eenvoudige kinderen waren en niet
van bier of wijn en stofnesten hielden
in de lichte wolkenwereld leefden
zonder grijze wolven, kale aasgieren
en minder zachtzinnige nichten

we hadden ons langzaam doen verplichten
elkaar in afstand met heimwee te verlichten
maar we hielden geen dagelijkse rekening
met die jaloerse vervreemde gezichten
namen we afscheid van mijn jeugd
met jouw jeugd naar het Zuiden

ging onze jeugd terug naar Spanje
waar jij waarschijnlijk leefde
in een groot kasteel met Sinterklaas

zolang ik nog naar heimwee streefde.

Schrijver: mobar
Inzender: Henk van Dijk, 13 juni 2009


Geplaatst in de categorie: vrouwen

3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 583

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
windwhisper
Datum:
13 juni 2009
Email:
schorpioen49ziggo.nl
Met zoveel gevoel geschreven, kinderlijke onschuld en vertrouwen.
Naam:
annabel
Datum:
13 juni 2009
Email:
justformeplanet.nl
Heimwee naar het iets of naar het niets. Graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)