Netgedichten

netgedicht (nr. 22.824):

Zoek jouw eigen weg

Ga maar, vlieg weg
laat maar dagen
wereld vriendelijk
door het deinzend
deuren dragen, vragen

in kleine alledaagse dingen
hoor ik soms de liefde zingen
maar, stonden wij niet samen
toen je naar mijn levensadem vroeg
achter de bomen uit het nachtwoud
mijn lijf weer naar bekisting droeg

kom je bij me met die hand
maak je mij nog wakker
omdat de kano is verdwenen
de rivier nu eenzaam verder stroomt
met langs de oevers verlegen indianen
die droever lijf en herfstig hout verdringen

naar dat kleine beetje verder leven
door niemand zo lijdzaam bedoelt

er rest ons niets om over te schamen
dankzij deze schat aan verloren verdriet
blijft de wereld bij ons samen
verborgen in bezonken eenvoud.