Alle inzendingen van paul

alsjeblieft als ik vragen mag behang mij niet met slingers geef me liever geen applaus bespaar me de erkenning met een excuus voor het falen prijs en bewierook mij niet als deze ziekte verslagen is ik wil gewoon als het over is iedereen weer omarmen kunnen hen ruiken voelen en proeven eindelijk weer bij familie zijn de kinderen ook en…

terwijl ik in het kleinste kamertje deels ontbloot de troon bestijg spoken in geest en gedachten over het leven de vele vragen waar ik mij over bezinnen moet de grote net als de kleine dingen die ons in het leven zorgen baren wat bijvoorbeeld is de allerbeste de mooiste uitvinding ooit gedaan was dat de gloeilamp als lichtbron of eerder…

als stille aanwezigheid nodig is zijn zij er kalm beslist en zorgend in de strijd om behoud van leven zien zij stil begrijpend op ons toe om hier het verschil te maken opdat niet het onverklaarbare ons de adem en het leven neemt met scherpe geest en snelle voet redden zij wat er te redden valt met liefdevol een zachte aanraking of woorden…

bits en bars is het lot dat ons ter bescherming vraagt elkaar te isoleren van het doodgewoonste in het alledaags verkeer dat meer dan gedacht ons zo lief en bijzonder is de ruimte tussen ons die nu de liefde vraagt zal er niet eeuwig zijn luister dus naar je hart opdat je hoort en ziet hoe je elkaar op afstand heel dichtbij kunt halen…

de toevlucht hoop is als een veertje dat zit in de ziel zonder woorden is het een deuntje dat nooit stopt ook al stormt het beeft de aarde onder onze voeten het houvast weg het stopt ons niet al is het donker zwarter dan zwart in vreemde tijden die ons koud zijn door het gemis dat juist zo innig is dat het grip welt uit elke kruimel…

als je denkt de donkerste kant van het leven te hebben gezien die inktzwart zijn schaduw werpt op heel jouw hebben en jouw zijn hou vol want er komen betere tijden als vrolijk de muziek speelt maar je hart niet dansen wil als je ogen niet meer oplichten omdat zij slechts onheil zien hou vol want iemand zal jouw ogen openen als…

als je weg wilt rennen wacht dan even als je denkt alles kwijt te zijn dat er niets meer over is wacht dan even als je jezelf kwijtraakt of al jouw dromen wacht dan even als je het gevoel hebt dat je alles achterlaat wacht dan even als je het gevoel hebt dat de zon niet opkomt wacht dan even als je iemand nodig hebt om je tranen…

het was eerlijk spel dat klein en kind ik zo graag speelde tot later ik ontdekte dat meer dan droom het mijn roeping was als anderen al sliepen tot in laatste uurtjes studeerde ik het vak in mijn hoofd en hart omdat ik zorgen wilde voor de mens die lijdt de tragedies die ik zie zijn van klein tot groot als er iemand wegglipt stemt…

onder helderblauwe hemel bloeit de magnolia weer als bode van te vroege lente in een land vol van verwarring biedt zij troostend schoonheid als haar bloesem zich ontvouwt die niet veel later dan alweer op het ritme van de wind vlagend met somber makende somberheid naar de aarde neerwaarts dwarrelt waar voeten haar vertrappen zullen zoals…

er is angst er is isolatie er is hamstergedrag er is ziekte ja dood is er zelfs er is zelfs dood maar we horen de vogels weer zien elkaar op afstand beter nu dan dichtbij de lente kondigt zich zoals alle jaren weer onder kleurrijke hemel die van donkergrijs naar hemelblauw tint mensen zingen voor elkaar klappen en applaudisseren…

al jouw jaardagen zijn een geschenk voor ieder van ons die ooit of eens het genoegen beleven jou in het leven te hebben al jouw jaardagen brengen blijdschap in de herinnering van een stralende lach jouw liefde ook voor alles in het leven al jouw jaardagen doen ons denken aan jouw gevoeligheid de dienstbaarheid ook die jij als een…

eerst nietsvermoedend nog van het dodelijk verderf dat magere hein strooide hoopte ik wakker wordend de nachtmerrie te verlaten waarin als overrijp de appels uit de boom van leven vielen als een koude ochtenddouche was ontnuchterend het nieuws dat er geen ontsnappen was aan de haard van het inferno dat met afgrijselijke explosies de…

waar zijn de dagen dat ik als vrije vogel op de rug van de wind gedoopt in regen sneeuw of zonnestralen met de stroom mee of soms er tegenin overal vliegen kon met vastgebonden voeten de vleugels geknipt achter tralies van glas zing ik nu gekooid het lied van verlangen dat snel een einde komt aan de horror van angst die ons het leven…

waar ik kijk naar de kisten die veel te vaak en zo frequent door steegjes en straten gaan verduistert ons een grote wolk alle dagen zoals de nachten zijn die wij het liefst verjagen willen met het zaad van vierend leven waar de ruimte van de afstand zich met zwarte sluiers behangt voor processies van een afscheid zouden wij liefst met…

onzichtbaar als een sluipschutter worden de mensen benaderd om dan aangeraakt te worden gelijk kleintjes tikkertje spelen met een onverhoedse handdruk een zoen of een kus op de wang als het niet met een niesbui is de samenleving raakt ontredderd door gezaaide verbijstering en angst waar het monster niemand ontziend onder de leden van…

al belemmert ons de afstand de ruimte die wij laten moeten elkaar de wang of rug te strelen ver weg houden wij elkaar dichtbij omdat juist de afstand ons sterkt voor de toekomst die komen gaat nu klein voor ons de wereld wordt bouwen wij een brug naar elkaar met een boeket kleurrijk geurend van samen gemaakte herinneringen uit de tuin van…

woekerend zamelt het volk heel gewone maar ook rare dingen die wij gewoon nog ons alle dagen kopen kunnen onderwijl vechten medici met alles wat zij hebben voor gezondheid en leven van mensen jong en oud aangedaan door het virus dat ons en onze economie het gewone doen en laten naast ook de adem neemt niet aflatend is hun inzet hoewel…

terwijl ik hier zit zonder jou zit jij daar zonder mij zo reizen wij ieder voor zich door de achtbaan van deze tijd ondertussen speelt op de radio in vele landen tegelijkertijd voor iedereen die het horen wil ter bemoediging een oud lied dat ons helpt te navigeren door de dagen van isolement waarin wij op afstand slechts elkaar de handen…

Weer gaat de wereld als een meisjeskamer open het straatgebeuren zeilt uit witte verten aan arbeiders bouwen met aluinen handen aan een raamloos huis van trappen en piano's. De populieren werpen met een schoolse nijging elkaar een bal vol vogelstemmen toe en héél hoog schildert een onzichtbaar vliegtuig helblauwe bloemen op helblauwe zijde.…

voor het kamerraam gezeten aanschouw ik het voorbijgaan van de wereld om mij heen die ik als een film op televisie achter glas bekijken moet als zij niet lopend onderweg zijn wekken de mensen die passeren in of op hun ijzeren karos gezeten dat gewoon de wereld doordraait alsof aan haar toch niets mankeert mijn stemming en mijn gedachten…

met altijd ter bemoediging de zweem van een glimlach om de hoeken van haar mond staat zij dag en nacht klaar met soms de ogen klein van steeds vaker overgeslagen de slaap die rust moet geven blijft zij zorgzaam wakend in stilte huilt het lief hart de tranen die roodomrand haar ogen schaduw geven als de strijd verloren wordt kalmerend…

door de hele wereld waait een andere wind ooit sereen en zonnig is zij guur en koud nu ons angst boezemend voor het onzichtbare dat ieder bedreigen kan met in toenemend aantal straaltjes van zonneschijn van blijken van waardering door de zorg voor elkaar die wij welhaast vergeten gelukkig hervinden kunnen in het stof van ons hart…

in een wereld vol en bol van paniek bestrijden ze met duizenden de dood met niet aflatende passie en aandacht schouder aan schouder werken zij om de zorg en ellende weg te nemen door zichzelf eraan bloot te stellen geen patiënt komt ooit alleen want het hartstochtelijk gewilde leven reist altijd met iedereen mee naast ook de gevreesde dood…

terwijl vroeger dan hiervoor fris van groen en bloemen de nieuwe lente zich kondigt spint zich een nieuw virus wereldwijd een eigen web dat overal alles en iedereen verlamt in het doen en laten dat ons altijd vanzelf spreekt geen kruid is nog gewassen dat weerstand bieden kan aan wat onzichtbaar nestelt in de haarvaten van ons zijn dat…

op het unieke moment dat - eigenschap van tijd - nooit weer zal komen voel jij de drang - emotie zo je wilt - tot het geven van uiting aan dát, wat jóu bezielt en je geeft jouw eigen vorm aan dát, wat jij - met woorden anders misschien - wilt zeggen tegen jezelf of - die het zien, horen of voelen wil - ieder ander ze zijn deel van…

met uitgestrekte arm nodig mij de zon op een lenteavond tot niets te doen zitten en genieten mag kan en zal ik van het allerbeste wat de natuur brengt zitten in mijn stoel strijkt brom zoemend zwart geel gestreept een hommel neer een vlinder fladdert boven een violenkrans in het struikgewas zingen vogels luid wat is het mooi…

stofzuiger aan de hand zing ik tot de menigte op de tafel staande dat ik vrij wil zijn en kan de dames rondom joelen en juichen luid scanderend kom uit de menigte onderscheid je gerust van de donkere schaduw die jaren al de mannen steeds over onze werpen jij verdient het podium het volle spotlicht ook omdat jij de moed hebt gracieus…

tik tik tik is het geluid dat in me opkomt als frustratie mij teistert over de vele herinneringen die ik mij niet kan heugen de kleine dingen in mijn leven die vreugde brachten en pret moeten mij vaak worden verteld terwijl mijn geest blijft tikken natuurlijk herinner ik mij verjaardagen en grootse feesten of een tragisch overlijden…

de wandeling van jouw leven laat zich vandaag halteren in het vierend stilstaan bij jouw zoveelste jaardag een nieuw levensjaar start waar het oude tot einde komt in een feestelijke tuimeling van herinnering en verwachting met alle mensen die komen vieren wij jouw doen en laten met vandaag als uitspanning omdat jij hen betekenen laat…

he skooier vanaf nu mag je met permissie lamballen en grumpy zijn het verstandige wisselen met achteloos bleppen eindeloos diskuzeuren vandaag ben jij wat je graag wilt zijn een bikkel heb een flexe dag laat haar de start zijn van chille jaren dat is onze wens die wij markeren met een dikke motorboot van harte…