Netgedichten

netgedicht (nr. 72.401):

eenzaam koud en kil

een virus maakt de wereld
tot een doods verlaten stad
waar mensen elkaar mijden
als ooit eerder in vroege tijd
lijders aan lepra pest en cholera
waar ooit vrienden speelden
zijn nu straten en pleinen leeg
kinderen moeten thuisblijven
maken scholen vol van leegte
werken kan of mag niet meer
als het niet thuis aan tafel kan
de familie vrienden en buren
zien elkaar alleen achter glas
om verspreiding te voorkomen
van het onzichtbare gevaar
dat de samenleving verzwakt
door het fundament te knagen
wat mensen aan elkaar verbindt
die de ander vasthoudende hand
die stevige arm om de schouder
die warme knuffel of die kroel
dat virus maakt de wereld
zo eenzaam want koud en kil