Alle inzendingen van pieter

de populieren zenden lange ruisende seinen berichten over lijnen die ik kan horen maar de betekenis van de ver geschreven muziek moet me ontgaan rijen hoge koren over de hemelbaan het zijn serene vissen druipend groenwater klissen zuchten spiralen naar houvast dwalen opgeschoren hagen tuinen van sierlijke pluimen een bewegend…

schelp van zee ronde richels kalk spoelt aan land geruisloos over het nat patroon stroomdraden zand traag tij korrels voetschreden rimpels gedachte is een vorm gebleven zweven zeepwolken in de diepe hemel zee is een natte jurk opgeschort schuim verlangende schrijvers van eenregelige confetti bewegen papieren naar de kustlijn een onbesproken…

het water spiegelt het ornament van panden lichte kringen vloeien over schaduwkanten water voert straten en bomen met een boog naar een overbrugging van zijn loop de dag roeit aan de oevers lange slagen lawaai en getoeter aan een hoge draad worden trams zingend door de stad gedragen een woonplaats onzijdig en groot over het water verglijdt…

ik heb alle moed verzameld toch verloren met het spel gooi ik de stenen weg maar de tegenstander heeft mijn zetten geteld boos naar boven schreeuwen naar mezelf ik geef een schop tegen mijn bed tranen springen in mijn ogen ik kijk naar de spiegels en denk wees niet bang ik ga naar beneden hij is al lang weg ik geschrokken en gestopt…

zon koestert rode schepjes in het zand vliegensvlug gaan berichten omhoog langs het vliegertouw licht van behuizing kleine wolken alles is gereed draadloos luisteren naar de hemel stemmen verdwalen in een droom vermengd met geur van zonnebrand slapers drijven naar een verste rand maar de golfslag van warmte spoelt hen weer…

de legerwagen rijdt over het pad door de duinen schokkend zwaar sluiten mosgroene heuvels zonder toeverlaat er is een open plek waar de achterklep neerslaat een vlakte met helmgras sluimert onder de hemel duinzand stompt naar de begroeide kam daar achter nadert zee eeuwig land soldaten springen af schreeuwen bevelen mannen krijgen geen…

Mijn smaak is te grof, te onverschillig Misschien zelfs schouderophalend blasé oh, ik ben best wel heel gewillig en vind veel dingen lekker en oké Maar het eten van ’n verfijnd gerecht brengt bij me zelden extase in de mond op mijn tong geen smaakpapillengevecht nooit waart er een piesend engeltje rond toch eet ik bijna alles wat me wordt voorgezet…

Weet je, ...ik weet het echt niet meer alles wat ik doe, denk of zeg, lijkt steeds meer wankelend geplaatst op een verkeerde grondslag van conclusie, bewering of uitspraak. Overtuigingen van vroeger, wetenschap en meningen die ik had, rollen als losse knikkers door mijn hoofd, blijken gegrondvest op een fundament van jeugdig pragmatisme,…

als ik de liederen hoor van verdwaalde zielen komen de emoties tot hogere machten die mij aanhoren in mijn liefde tot de wereld die in puinhoop leeft zien is begrijpen voelen is de snaar van de instrument het bespelen en het voelen is het koor wat erachter schuilt warmte die ik van de stem hoor is de verdwaalde liefde in mijn hart.…

Daar zit je, met je rug tegen de armleuning van de bank, met opgetrokken knieën en je blote voeten onder een los kussentje. Je wakker worden met een beker koffie tussen beide handen...je kijkt televisie. De morgenkilte hangt nog in de kamer wat te zien is aan je borsten door je nachthemd. Niets doet ertoe, alles wat er in mijn leven gebeurt,…

De winterse koude waait weg glinsterende dooi drupt van katjestakken, wollig glurend uit opengebarsten bruine velletjes een summiere geur van lente vermengt met nog klampende friskou ijs en sneeuwvermoeden paalzittend de snelle slechtvalk muisstaart bungelend uit zijn bekje borstkast nahijgend van de jacht ziet op het bospad fietser met…

zie je die berg daar? ik ben daar op geklommen met wat hulp van de anderen heb ik mezelf gevonden zie je die rivier daar? daar heb ik gehuild ze stromen nu bergafwaarts naar een mooi vallei zie je die rots daar? ik was hard voor mijn hart liet niet toe wat eigenlijk voor mij was de rots is weg en mij hart is mee gegaan naar een plek…

Tijd heelt, tot de wond verdwijnt, tijd vliegt, zelfs 't oog verliest, tijd vergeet nog voor je 't weet…

Net voorbij vier, de meesten op weg naar huis, een ander deel vertrekt, jonge fietsers, een mond op tien voor twee. De zon op non-actief, de eerste wagens knippen de lichten aan, en die kleine man, met een pak vol koekjes, weigert die straks zijn kool? Fluo vestjes, nee geen zicht, liever een pak koekjes en geen kool, dan een late snack…

gloeiend en warm zo zie ik jou je maakt mij blij in jou zie ik vrijheid jij maakt de wereld mooi in plaats van een zooi in jou zie ik liefde maar ook verdriet van pijn en soms woede maar ik zie in jou een vrolijk lied de hemel is mooi bij jou ik geef mijn hoop en lach aan jou wat wil je nog meer al stormt het en is onze vriendschap…

zon verwarmt het stadion volgestroomd met levendige gesprekken de behaaglijke geur van sigaretten warm aangeschurkt tegen jassen het uitvoerig betoog van tabak de hemel welft genegen over de opkomst van spelers na de eerste helft is er een tegenslag een wolk legt het veld naar een grijs vlak veroordelingen van de tribune het spel wordt…

flirt nou eens met je anonieme hoofd en je leuke lach, dan zie ik je fluister nou eens je naam en je woonplaats en wat voor mooie toekomst wij hebben, dan hoor ik je schreeuw nou eens! en zeg dat ik alles voor je ben en dat je altijd bij me blijft! dan geloof ik je! mis mij nou eens en zeg ik mis je.…

De scheenschijn tegendraadse zon opteert de maannacht verdween zacht met een plof rose omrande wolkenfluf gevuld met V-vormen van zwermen spreeuwenvluchten randhorizon silhouetten van kerkjes en kruin bluessmakend gevoel van weemoed naar oud, tijden van toen zonder technocratische stress zou niet anders willen dan na volgend maal opstaan en…

jongens het haar kort geknipt een meisje met zwaarmoedige blik rechtop zitten in de klas bang te verlangen wat niet mag een knippert met de ogen tegen het licht een vage glimlach op het gezicht meester sluit aan het einde van de rij waar ze nu nog samen staan zo verdeeld zullen ze later gaan.…

het orkest speelt trombone klarinet trompet de goedig doffende tuba een trom behoedzaam sluiten muzikanten de mond om het riet aandachtig verinnerlijken ze muziek de ronde stem van het koper vermengd met een ernstige wending van houtblaasinstrumenten onder hun hoede groeit de melodie de dirigent zwaait over hoofden lange bewegingen van…

de ziel vast de sleutel kwijt overal en nergens geen tijd handeling voor handeling automatisch maar ziet niks stenen praten muren bewegen waar is het vuur van mijn hart gebleven? Burn-out....…

in een gesloten groep draaien pedalen rond wie langazamer gaat wordt overdonderend ingehaald de staart klemt dunner aan het einde van de karavaan banden zetten zuigend af op nat asfalt een schutterige colonne ineengedoken tegen de wind die strak staat en op een open stuk toeslaat lange jassen op het zadel vastgepind de wind verfomfaait…

Als alle bladeren zijn gevallen en de boom weer leeg is dan vult mijn brein zich met wortels vanuit de grond van mijn hart het verleden verlaten alle gedachtes in het hier en nu maar herinneringen blijven van de bomen die tegen over mij stonden die ik zag, toen ik het licht zag de wortels van de bomen zijn spiegels van mijzelf al zijn…

het gras kent geen geheimen dan waarmee de wind het toerust een lichte stroom brengt het tot sussen en zwijgen verstrooid in rust aan niets hoeven te wennen het gras glijdt mee met gedachten het ademt diep wat te binnen schiet dicht bij de aarde reiken halmen naar de hemel zonder te bewegen liggen tussen de stand van het gras zo…

Schimpende schoonheid voor de spiegel de leeftijd met tanden des tijds heeft het lichaams uiterlijk verweerd en vergaan plastische oplossingen van borsten, buik en billen. Wankelend op wrakke enkels, gepropt in Spike heels Prada’s. Zijden kousen met glitter omspannen stijve kuiten, levergevlekte handen glijden langs volvette uitgezakte heupen…

en daar hang je tussen vraag- en uitroeptekens mam, wie is mijn vader ze komt niet nader tot de dader die haar bezwangerde wat overblijft is het kind dat niemand kent…

Blonde kuiven van volwassen pluimen grassen boven zomerheide, golvend naar het einder. Een aflopend vergezicht welk zich verliest in een paarsblauwe waas... Contouren, impressies van een indruk van bossen of wolken,onduidelijk wat het oog zou moeten zien. Zomergevoel.... Tussen de graspluimsoldaten een zandpad meanderend als was het een…

Appelmoes met frietjes een halve kip en een kroket ‘n limonadeglas met twee rietjes op mijn hoofd een hoedje gezet ik ben jarig, en dat is o zo fijn ‘k krijg cadeautjes en zoenen en iedereen schijnt er ook te zijn. Ik als een pauw..op mijn nieuwe schoenen vanmorgen van paps en mams gekregen ook is er een hele grote taart versiert met kaarsjes…

hij dacht het zijne er van kom dan, kom dan smaak het vileine vragend, uitdagend komrij bevlogen kwamreed vervlogen de dood komt altijd op tijd komrij met mij ik scheld u kwijt…

Twee aan elkander geklonken als nooit meer los te raken levensvast gebonden, nimmer meer gespleten door licht nog donker, nauwelijks kierend... gelijk één, twee zielen klampend door liefd’ en jawoord aaneen dan... gevend leven aan resultaat van passionele samensmeltingen. Zorgdrang en verantwoordelijkheden versterken banden van liefde strakker…