Netgedichten

netgedicht (nr. 44.936):

gras

het gras kent geen geheimen dan
waarmee de wind het toerust
een lichte stroom brengt het tot
sussen en zwijgen verstrooid in
rust aan niets hoeven te wennen
het gras glijdt mee met gedachten
het ademt diep wat te binnen schiet

dicht bij de aarde reiken halmen
naar de hemel zonder te bewegen
liggen tussen de stand van het gras
zo vast dat niets de drijvende wolken
aantast

het gras lijkt meewarig te suizelen
dan is het stil een gespannen luisteren
door de toppen trekt een golf van
onverstoorbaar ruisen.