Netgedichten

netgedicht (nr. 48.430):

het water van de Amstel

het water spiegelt het ornament van panden
lichte kringen vloeien over schaduwkanten
water voert straten en bomen met een boog
naar een overbrugging van zijn loop

de dag roeit aan de oevers lange slagen lawaai en
getoeter aan een hoge draad worden trams zingend
door de stad gedragen een woonplaats onzijdig en groot
over het water verglijdt tijd in een golvende plooi achter een motorboot

maar wanneer de kantoren leeg zijn en verlaten zakt
de schaduw van een brug in de grijze rivierarm zonder
iets te beschadigen rode lichtreclames vlammen aan
het gedruis van een feest vlaagt uit een raam
donker en vlak stroomt water een kroonluchter plechtig
traag rond de bocht dobberen toortsen na

de rivier verzamelt het laatste leven op zijn baan
stromend met een trage beweging waarin lampen
zijn geregen los van een zwaar bestaan de donkere
huizen kanten zich tegen het verstaan.