Netgedichten

netgedicht (nr. 48.432):

Voordat ik je weer ontmoet

De duisternis gaf mij een hand,
je zonden zal ik strelen, in het
grauwe boetekleed van verlangen
gaf je mij een laatste nacht, liet
je slagen beuken op het holle vat
van gegiste beloften, die snel waren
vermorst, ik zal met een sleutel van
de tijd de opening herwinnen voor de
toekomst verborgen in je moederborst.

Vergeefs heb ik de maan gevraagd
mij in zijn koele armen te begraven,
ik verdrink me in het eenzaam zijn,
het zaaigoed van de morgen doet
mij bezweet ontwaken, in venijn heb
ik onverkorte droom aan een blinde
maar tevens hoogste bieder verkocht.

Onzichtbaar achter het masker van het
lot, moet het bruisend hart eerst de
tol betalen voor ik opsta uit de
barenspijn,voordat ik je weer ontmoet.