Alle inzendingen van proficiens

Vertel het met zachte woorden die de lente tekenen in gezichten van wachtend plezier. Gezichten die spreken zoals een kind dat woorden verzamelt als druppels van de zon en die met zijn gulheid elke dorst teder beantwoordt als een een verlangen dat niets steelt, haat of dwingt een schaduw te zijn.…

Fluisterende schaduwen dragen de stilte van vertwijfeling terug naar het moment dat niet kon wachten. En de tijd verscheurde met de haat die geen boodschap had of een gebed om een zinloze dood te ontvluchten. Want schuld was zijn moment dat hij niet meer wilde verliezen. Omdat zijn stem dood was, zijn nachtmerries nu zouden zwijgen en hij de…

Waar de kou weer spreekt ben ik het verhaal dat begint met de wens die de wakende dag vraagt om elke eenzame echo te veranderen in een belofte van warmte en gebaren die elkaar vinden met een liefde zonder zwaartekracht en ogen die beloven dat woorden van afscheid niets meer zullen uitdoven.…

De stof van mijn gedachten kan ik niet bewaren omdat ze liever herinneringen willen zijn. En alleen sporen achterlaten in vertrouwde dromen over dagen die passen in een jaar dat niet meer wil groeien en nieuwe dromen laat slapen waar de stilte elke wijzer en schaduw laat wachten op een nieuw begin van woorden en ontmoetingen die niets…

Dwalen in de sneeuw die sporen vraagt maar niets in de stilte verder draagt. Geen stem laat spreken met weemoed of koude woorden bedekt met een eenzame echo of hand die een richting geeft of verlossen kan wat de tijd laat stilstaan met gedachten aan een bevrijdende dooi of boodschap die ik begrijp wanneer ik terugkeer met een lente die…

Kouder dan woorden die niet meer ademen zijn haar ogen een verhaal. Van een stilte die haar troost en blijft troosten als de weg die ze zoekt weer een rivier kan worden zolang hij haar niet verlaat. Of vlucht met een eenzame echo van verlossingen. Want hij is het antwoord en de belofte van de warmte die alles vermengt en haar mond kleurt met…

De nacht is een nieuw verhaal van de maan die fluistert en sterren die wachten maar hun licht niet vergeten. De nacht waarin ik jou weer zal zoeken maar geen sterke droom kan vinden die je schoonheid niet verliest en van woorden sterren probeert te maken die bij je passen. Die je slapeloze gedachten weer vult met beloftes die een nacht duren…

Niet aangeraakt ben ik nog steeds verlost en volg ik de dankbare gestalten. Op zoek naar verhulde gezichten die schaduwen willen zijn. Van een droom die de kou kan verdragen als de stilte na een hoopvolle dood. En de warmte wil bedekken met de vragende echo's die alles teder aanraken maar nooit hun stem zullen vinden zolang ik met hun…

Gelaten de woorden volgen die gedachten kunnen zijn maar alleen het wachten verstillen. Omdat ik niet meer ben dan de troostrijke schaduw die niet zal vergaan. Of de stem die sprekend de kou van het ontwaken in elk verhaal van gisteren laat terugkeren. En de oude man in het vermoeide spiegelbeeld op mij laat lijken als ik niet meer weet hoe de…

De kleuren spelen een melodie van afscheid en de kou tekent weemoed in hemel die een spiegel wil zijn. Dichtbij is de gedachte die de tijd omkeert en momenten laat slapen. En niets verbergt dat een droom waard zou kunnen zijn. Of de regen laat wachten met zijn hopeloze spel van komen en blijven in verregend geluk. Dat niet meer bestaat…

Stilte van woorden die veranderen en terugkeren in beloftes die ik met dromen vul wanneer jij me vraagt wat ik wil vinden in de nacht die ons laat verdwalen met echo's en de liefde die alles kleurt en tekent wat we aanraken en weer zullen verliezen wanneer we ontwaken en alleen onze eigen eenzame stem terugvinden…

Niet meer dan verlaten papier in de stilte van gesprekken die niet opnieuw beginnen. Vragen die geen antwoorden meer vragen omdat ze jouw geduld en aandacht niet meer zullen vinden. En niet meer jouw bureau en dossiers vullen met de kennis die overblijft. Waar collega's jouw aanwezigheid misschien nog steeds zoeken of vergeten dat je nieuwe…

De avond zoals ik weer naar je kijk en met rode woorden je glimlach fluisterend volg. En je ogen wil vragen wie ik mag zijn als je mij tekent wanneer mijn gedachten blauwe golven zullen blijven en jij ons moment weer verstoppen wil met je fluwelen blik.…

Lichtgevend dansend op een heuvel van duizend maal blijdschap in de vallei van ritmische extase die niet wacht of ondergaat in de avond die niet in een moment afscheid neemt. Waar ik wil blijven op de elektrische golf van een droom die mijn ogen blijft vullen en waar de zwaartekracht zwijgt omdat ik duizend maal niets anders wens.…

In de schaduw van mijn gedachten is jouw antwoord alleen een verdwaalde echo. De stilte die ik denk is het afscheid dat blijft. Waar onze liefde is voorbijgegaan in een oude droom van een leeglopend verhaal. Van beloftes die beloftes bleven maar niets vulden en de kleuren achterlaten van herinneringen die niets meer verwarmen of wakker…

Warm is de gedachte die geen woorden vraagt. Want de stilte slaapt en dromen verstoppen hun schaduwen waar ik mezelf zoek en de avond mij weer volgt met geuren die spreken en kleuren die in het donker weer hun werkelijkheid verliezen. En ik vraag wat de tijd nog wil zoeken als de nacht zijn cocon weer teder sluit.…

Ze is wat haar schoonheid belooft en verlaat in de gebaren die ze vergeet. Omdat ze wacht wanneer de tijd weer een droom over heeft. En ze met blije ogen weer tekent wie haar wil volgen en kleuren. Gedachten wil ruilen die alleen bloeien in gesprekken die geen afscheid beloven en beginnen als je haar weer een nieuwe naam geeft.…

Van ver en van woorden verlost wacht je gezicht met aarzelende beloftes die nog verder weg lijken. Als was je wie je tekende met een gezicht dat je niet kent en steeds wilt vragen op wie je later wilt lijken. En op wie je straks wilt wachten als ik alleen nog lijk op een droom die ver weg niet meer bestaat.…

De stilte dwaalt waar ik slapeloos niet meer ben dan een schaduw die niet meer ontwaakt. Waar ik de tijd verberg en leugens vergeet die op momenten lijken. En het web van eenzame gedachten een spiegel wordt waarin ik met elke droom weer mag vragen wat ik nog wil vertellen aan wie mijn stem zal vinden.…

Waar de schaduw kleurt en het water elke gedachte in een spiegelbeeld verdrinkt ben ik het verhaal van vertellen met de mond die geen woorden vraagt. Maar wel van momenten giftige echo's maakt. En mijn ogen laat tekenen wat ze willen vinden als ze spreken maar alleen nog kunnen fluisteren. Wanneer ik wacht op verlossing die van elke…

Nergens op wachten in de stilte van een mooie belofte die niets verdringt of vragende echo's wakker maakt. Blijven waar ik de tijd in woorden verpak en momenten langer maak omdat ze een melodie bewaren en de warmte fluistert dat ze nog een schaduw van dromen over heeft.…

Streel mijn woorden in de stilte die je wilt dragen met de warmte die momenten laat slapen. Waar onze liefde in elk spiegelbeeld steeds mooier wordt en jij weer met mijn gedachten spreekt als ik dromen verlies die niet meer kunnen wachten. En de tijd fluistert wat ik wil verzamelen als jij weer dicht bij me ontwaakt.…

Het afscheid is de klok die herinneringen wegtikt en niets geeft. Verlaten is de wakkere gedachte die je lege schaduw nog leger maakt. Ik waak weer met teveel woorden en teken met mijn ogen een herinnering die je zou kunnen vinden en die je misschien zou willen bewaren wanneer ik je blijf zoeken en je zonder een echo gevonden…

Wachtend in het zwijgende licht van de aarzelende tijd verlaat ik met gedachten weer mijn cocon van oude woorden en onbegonnen dromen. Want ik ben alleen de schaduw van gedachten die willen zijn wat in mijn lichaam past en in elke stilte een schaduw van liefde tekent die op mijn glimlach wacht.…

Weer gedachten volgen en puzzelen met de werkelijkheid van niet dezelfde dromen en wachten op schaduwen van ijs die vergaan in een eenzame wanhoop. Vol met stemmen die me zoeken als ik verder dwaal op hetzelfde koord en evenwicht zoek maar niet weet of ik mag vallen met de woorden die breken omdat ze mij alleen nog de pijn van stiltes…

Zien dat de stilte niet bevroren is en je lippen weer woorden zoeken die ik kan bewaren als ik naar je kijk en je stem weer kan vinden. En ik geen dromen hoef te vragen waar ons verhaal begint met de belofte die overal een glimlach tekent.…

Koude littekens wachtend in de ochtend die weer ijzige herinneringen wakker maakt met bange sporen die niet veranderen. En de koude zwaartekracht volgen waar hij mijn schaduw tekent op het levensloze asfalt maar niet kan vangen zolang wankele gedachten niet vallen en mijn ochtendwanhoop dapper ontdooien.…

Verlaten is de leegte die een lichaam wil zijn dat je kent en fluisterend je stem weer laat vragen welke schaduw warmer zal zijn onder de deken van liefde die we samen zoeken waar de melodie een droom wil zijn die we samen vinden en verliezen in het ontwaken dat nooit wil wachten.…

Wat ik je geven wil is klein en met woorden bedekt die we kunnen delen als je glimlach de tijd weer laat wachten. En ik naar je mag blijven kijken in de stilte die streelt en niets vraagt dat niet kan wachten met woorden die dwingen of verdringen wat een illusie is die warme schaduwen achterlaat in gedachten die nog geen afscheid nemen…

De tijd teruggeven in momenten die niets verdringen. Hopen dat de tijd niets meer vraagt en herinneringen langzaam laat uitdoven in dankbare gedachten. En de klok een glimlach tekent die zwijgt. Van geluk dat niet voorbij gaat en steeds begint met een welkom van woorden en gedachten die een liefde wakker maken die niet meer om nieuwe…