Vervagen
Waar ik was keek ik naar schimmen
die wilden fluisteren.
Volgde ik willoos woorden
en echo's van wachtende
stemmen
die bleven roepen
maar geen momenten
vroegen.
Want de stilte lieten ze waken
zolang ik niets uitdoofde
in de vluchtende
kou
waar ik mijn eenzame geluk
weer mocht vinden
dat leeg en verteerd
niet meer dan een
cocon van mijn
vorig leven
was.
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid