Alle inzendingen van r

Ik mis de warmte van je hart zoals dat mij kon warmen bij verdriet. Ik mis de liefde die je gaf zoals die mij deed zweven op de wind. Ik mis de symfonie die wij waren, nu vervangen door een eenzame toon. Ik, ik mis zoveel van je. Elke dag en ieder uur. Wij zijn niet zoals vervlogen, wij zijn ik en jij, Eenzaam en alleen…

Tintelend Verwarmend Onvergetelijk Mooi was hij Onbezonnen hoop Ongerechtvaardigd verlangen Nooit verwezenlijkte droom Uit de herfst van 2008 Ik reik nog naar 'm Schim in de mist Blijft mijn spinsel In de herfst van 2009…

De gevierde vreugde; verloren, vergaan. Verwenst verdriet; verleden dat blijft staan. Terug is de ratio, gepaard met de zucht. Nieuw geboren ideaal, verworven klucht. Als merk gebrand, herinnering die blijft. Verloren geluk, dat nog steeds beklijft. Kapot - gebroken - stuk, bewust, niet bewust. Verdwenen in een ruk, weggevlogen,…

Als ik droom dan droom ik over jou, Hoe je lacht hoe je loopt, Hoe je zegt ik hou van jou. Als ik droom ben ik blij, Dan sta jij naast mij aan mijn zij. En als ik aan je denk, Dan denk ik was jij maar hier. Als ik droom dan droom ik over jou, Je ogen je mond je haar in de wind. Dan zeg ik kijk daar eens een paard in de wei, Een wit paard…

je zachte stem streelt mijn oor je lieve blik verwarmt, verwart me ik neem een moment om mijn ogen neer te slaan heftig vindt de stroom haar weg naar mijn buik, mijn benen lam ik herneem me acteer en keer terug naar ons gesprek…

ik sta voor mijn kleding kast en denk; wat moet ik nu weer aan?! Dan zou ik liever weg willen gaan. Maar dan denk ik:wat maakt kleding nou uit sommige mensen zijn zelfs te arm voor een beschuit…

In gedachten lig ik elke nacht naast jou, Wetend wat ik dan allemaal doen zou. Samen gaan we naar die ene plek, Voorzichtig streel ik je lichaam, ik kus je nek. Die speciale plek, zo mooi dat het je stil maakt, Die speciale plek, waar je hartje altijd over waakt. Hele nachten denk ik aan jou, Ik draai me om, waar ben je nou?…

op maandag ligt zij in de agenda met haar lichaam uit de naad gewerkt sluit haar man af wat hij op zondag heeft aangesneden Jeremy…

Met een zijslag naar een nieuwe voorstelling vertrek je wijder en wijder, nader en nader, opstandig bijna, neem je stelling. -Wij hadden vrienden kunnen zijn- Stilte valt. Ik heb je mens gekend, van de Boze gehoord. Jij slaat sjaals om de waarheid tot asfalt. Verzakt de stad nu, in het panorama, maak jij het leven weer speels, mannenkind…

er waren bijen en bier en op de grond gebroken glas treinen die naar nergens gaan niemand hier wilde ergens anders heen rond klok elf stond een meisje van steen iemand liep voorbij het viel haar niet op zij keek dwars door het spoor een overkant waar ik nooit ben geweest in de hand had ze vijf gele rozen op mijn arm zat een…

Luxuria ontbloot wandelgangen. Verwildert de helse drang in mensen God te evenaren. Zij draagt het vuur in de geest van Zeus. Zo, onbevangen in rood satijn, gaat zij over grenzen van afkeer. Op het late aanvangsuur triomfeert de lust. Haar lippen vragen nooit, maar kussen passioneel. De schoot draagt zwelgpartijen. Een climax bederft…

Schuchter bedekt zij de bakens, overbrugt de vrije jaren zo. Legt met het lichaam de havens open, strekt door de schrille echo van het lied dat speelt op de kim een hand naar het schip wat niet aanmeert. De tornado neemt gradatim de stand aan van het flinke schip, veert het hoger en hoger op zee. Bedolven onder de golven keert…

Het trekt zo makkelijk, door je kleding heen. Je huivert haalt diep adem kilte wat een kilte. Mensen huiveren, wat een kilte. Ze gaan snel door, kunnen zij het helpen. Zullen zij het verhelpen. kilte sla de bladzijde om. Het doet je huiveren, zo gaan mensen niet met elkaar om.…

gevangen in een cel van wanen verliest de rede zijn gezicht. wat feit is wordt dan fictie wanneer het brein zijn grip verliest belaagd door dwalende gedachten verbleekt het streven bij zijn daad want dat waar je voor leefde bleek eens te meer de strijd niet waard.…

Er rilt een koude wind over mijn rug ik hoor vage stemmen uit de verte, echt horen wil ik ze niet een dichte mist verspert mijn zicht alleen mijn eigen ziel wil ik zien lopend door dorre velden sleep ik zware lasten mee nee, ik kan niet meer terug wanneer de stemmen luider worden vliegen ze langs mijn oren; ik wil ze niet meer horen…

Ik dacht dat ik wist wat liefde was. Ik dacht dat ik wist wat trouw was. Ik dacht dat ik wist wat vriendschap was. Maar jij maakte er O.T.T van... Ik weet wat vriendschap is. Ik weet wat trouw is. Ik weet wat liefde is. Ik weet dat ik van je hou en ik wist dat je mijn vriend was...…

Deze kamer is een woestenij vliegenmeppend om de troep te zien daaronder ligt nog meer. Stoffige spinnewebben tv-schaduwen op de verre muur gevangen in nachtstrikken nu. Jouw bleke reflectie in het raam-wonderland…

Langzame gletsjer van sjokkende mensen, grote kudde forensen smelt door de straten. Hoor ze praten, hoor ze wensen. Drank ter verkoeling op een zonnig terras en genoeg poet in kas. Ik proost op uw wolken, shoppende volken, en hef mijn glas.…

Er is een nieuwe gewoonte ontstaan in onze tijd: moord en doodslag worden al sprekend bezongen, de ene maal betuigt een boef zijn diepe spijt, dan berappen de zangers elkaar met boze tongen. Nadat Adam door zijn eigen Eva was verleid, werd ons eeuwig een slecht geweten opgedrongen. Terecht, want vanaf boven klonk het juiste verwijt dat respect…

Het geluk zwelt in me op als een ballon naar de hemel Jouw adem in mijn hoofd zorgt dat ik mijn stem vergeet Alleen eindeloze zoenen met jouw spiegelbeeld kunnen me nog gelukkiger maken…

Veel te vroeg kwam jij ter wereld, bijna niets, zo klein en teer. 'k Mocht jouw stem maar even horen, naar de hemel keerde jij weer. Waarom mocht jij niet leven? krijg ik dat antwoord ooit? Altijd in mijn gedachten, want jou vergeten doe ik nooit. Ik zie jouw beeld nog zo vaak voor me, beleef ik alles, keer op keer. Toch kan ik je beloven…

Vaak schreeuw ik nog van woede, over hetgeen jij hebt gedaan. Schreeuwen van pijn voor de kinderen, je bent je eigen weg gegaan. Wat heb jij veel kunnen verwoesten, je hebt een slagveld aangericht. Toch ga jij blij door het leven, met een lach op je gezicht. Maar je lot kan je niet ontlopen, al denk je nu van wel. Jou ellende zal nog komen…

Ik ben nog niets vergeten, niets uit mijn geest gewist. Zouden wij ooit samenkomen, wie weet wat het lot beslist? Jij hebt nog steeds een plekje in mijn leven, echte liefde gaat toch nooit voorbij. De tragedie van ons tweeën, die zoete pijn, want nu ben jij niet vrij. Toen had ik moeten weten, wat mij te wachten zou staan, Anders had ik…

Wanneer je dan zult heengaan, weet dan dat je niet alleen zult zijn. In gedachten zal ik met je meegaan wat je bestemming ook mag zijn. Wanneer je dan zult heengaan, welk moment dat ook moge zijn, ik zal steeds aan je zijde staan en ontroostbaar zal ik dan zijn. Wanneer je dan zult heengaan, laat mij dan toe degene te zijn die je lieve…

Op een nacht dwaalde ik door een verlaten laan toen ik in het schijnsel van de winterse maan vaag een elegante vrouw zag staan. Verkerend in de zalige waan dat ik mijn allerliefste daar zag staan ben ik als in een droom naar haar toe gegaan. Toen ik haar was genaderd zag ik ontdaan wat een vergissing ik had begaan. ‘k Had enkel een stenen…

Niet zomaar een boom, een vriend, die bloesemde, aan wie ik ieder voorjaar weer een witte hemelvaart beleefde, die ruisend schaduw gaf en duizend gouden appeltjes ging maken, als wintervoer voor zwarte vogels. De motorzaag heeft gierend hem vermoord, vandaag. Een zwarte dag. Zijn wortelwond ligt open en bloedt... Geen kleur, geen…

...zeg, mam... Na weer een stilte vroeg ik toch maar: "Weet je nog wel wat voor dag het is?" Zij staarde naar de tuin en zweeg. " 't Is mijn verjaardag...weet je nog wat ik dan altijd wilde eten? ...Dat vroeg je mij dan... - kom, dat weet je best -, want het was immers feest!" Zij keek naar niets en zweeg. Een zuster kwam. Mevrouw…

mist is mijn angst in dit troebel tij gedreven ben ik maar nog niet vrij in dit donker water is geen plaats meer om te zijn en verander mijn gedachtenstroom in zoete wijn…

Op de rand van het bed zit ik te staren naar de zwarte gleuven tussen mijn tenen. Spuug zat nattevingerwerk…

als het groen uit winterslaap ontwaakt geluid de stilte overstemt het licht de avond intrede doet nog door voorjaars kou beklemd lente trekt de mensen voort in buiten zijn en bezig wezen de stilte van de buurt verstoord door zagende mannen en zingende mezen geen seizoen zo fijn om aan te beginnen als lente met al zijn pril geluk alles…