Netgedichten

netgedicht (nr. 36.931):

voor eeuwig herfst

de zon vervaagt het jaar wordt oud
een schilderij zo uit mijn hart
de winter zal nog kouder zijn
ik voel me verward

ganzen vliegen naar de warmte toe
verdwijnen langzaam uit het zicht
had ik maar vleugels
dan vloog ik naar het nieuwe licht

als een zonnestraal kwam je in mijn leven
maar als een herfstblad vloog je weg
met gouden stiksels in die warme jas
hoor je niets meer van wat ik zeg

de druppels regen vallen op mijn gezicht
verbergen de eenzame traan
die schreeuwt om jou
wanneer kan ik dit aan…