Alle inzendingen van wil melker

fragiel was ons contact dat in het zoomen ook niet altijd de techniek mee had de warme gezelligheid heeft ons aangedaan juist door het gemis daarvan in lange tijd de info van leeftijd ziektes en kwalen zijn altijd gebonden aan ellenlange verhalen verbazingwekkend waren de emoties bij de afscheidswens warm, joviaal en vol…

ik zag mijn vingers jou zachtjes raken lieve kleine gevoelige plekjes achterlaten die in roze wit herinnering maakten van het kleine vlammetje dat ons samen aanging als gedeelde ervaring het was nieuw deed geen pijn of zeer maar voelde juist fijn en vroeg vooral naar tikje meer we lachten om dit dichten het deed toen de…

de gesel van beter en best is verdwenen als up dater in de maatschappij geld en macht is snel met handoplegging genezen zonder zwakke plek in dat dossier staat je leven tot in de kleinste details in jouw taal beschreven er groeien nu nieuwe plantjes met geluk geuren zaden en vruchten die de scherpste kanten van het leven…

ik heb de stilte in geven ontdekt daar waar enkel woorden spreken mag het hart nooit ontbreken dat klopt het ritme van verliefden dat ik voel door zacht je huid te raken en contact maken met de circulatie in je warme lijf pas als ik voorzichtig wrijf gaat het rood zo reageren dat je het niet langer meer gewoon kunt negeren…

ik kwam ze tegen de aangevers vanaf de eerste stap oogcontact dat vervloog in de plak die de waarheid uit zichzelf kristalliseerde loste op tot weggooi prop we boodschapten zonder geheimen kenden elkaar niet maar herkenden wel gedeeld perspectief dat als rode draad langs de wereld liep onzichtbaar voor die zich er nooit in heeft…

glimlachend wendde zij zich af weer had ze in de spiegel gekeken zichzelf vergeleken met toen naar een oordeel werd niet gevraagd en toch ontdekte zij voordeelpunten als reactie op die lach ja haar sterkste troef ontwapenend bij inzet en afrekening nog zwaaide spiegel de lach terug in afscheid met koesterende aai…

mijn wereld verraden geslagen en vastgenageld langs de krachtlijnen van golgotha we zitten heden in de tuin van eden waar groei in natuur2 de stikstof van de huizenbouw zal neutraliseren zoals geweren het geweld waar de drone de held is van de onpersoonlijke dood in de strijd tegen hun zusters en broeders om verborgen roots…

Ook wij Hebben geprobeerd de maatschappelijke ladder te beklimmen Waar ieder treetje zijn plaats in de samenleving had met respect voor boven en onder waar ook leeftijd In was gevat komend uit een nog warme gezinsstructuur die deel was Van de sociale constellatie waartoe ook onderwijs politieke richting en religieuze keuze veelal…

Het tochtte Duidelijk voelbaar Maar deuren en Ramen waren Gesloten geuren Kwamen In vlagen van buiten uit een gefruit stukje lente vers van het mes uit pluizen en grassen zomaar een optie om de natuur in te gaan en daar te kijken hoeveel tijd er nog is te gaan een opwelling of keurig geregeld of worden de tweede of derde macht daarvan…

dat non-conformisme heeft mij tot grote verbazing wel andere niet verwachte contacten opgeleverd waarvan ik het bestaan wel vermoedde maar er nog niet goed de vinger op kon leggen zoals deja vu buiten jezelf treden ontmoeten in andere dimensies herhaling en uitbreiding van droomcontacten verbindingen van de diverse gelaagdheden in…

ik luister kijk vol verbazing naar de wereld om mij heen deel die maar met wat ik ervaar in het menselijk deel maakt mij onzeker bang om verbinding aan te gaan waar participeren noodzaak blijkt te zijn om niet buiten gesloten te worden dus meegaan in het het restant van normen en waarden dat geschonden uit de overlevering is gekomen…

de ogen wat neergeslagen handen vol friemelende vingers struikelde zij over haar woorden die nog moeilijk te behappen waren met de onschuld in haar lach die haar een licht bedeesde houding gaven haar alle krediet bood in het bloot geven van de echte waarheid die na gedegen onderzoek haar gelaagde geest zichtbaar maakte…

wij hebben onze lessen geleerd van alles geprobeerd nog is er het genetisch streven naar meer macht geld en liefdeleven om zich daarmee van anderen te onderscheiden maar wij zijn al uniek ons genetisch patroon kent geen niet alles is mogelijk als wij de voorwaarden scheppen waarbij elk mens recht heeft op een erfdeel in alle…

restanten menselijke geluid klinken nog ver boven het pandemonium van de wereld uit van wolken gedreun en gebrom daar kijkt geen mens in herkennen meer van op nieuwe tonen zijn altijd op proef tot stamboom en afkomst zijn bepaald zonder dissonantie is aangemaakt en het bestaande orkest duidelijk niet ontregelt of gefrustreerd…

ik heb mijn geest geleegd benauwende gedachten verdrongen naar verder dan de afgrond waarin zij ooit begonnen verf en penselen klaar gezet even een stil gebed om aan de ziel te geven die ik wil wekken om haar met liefde en creatieve kracht te begiftigen zacht streelt pigment het maagdelijk doek waar de bloem in fijn lentegroen…

het ranke heeft je opgebroken nog wieg je in de wind en zonder knak is het tot heden goed verlopen je tulipt uit een nieuwe bol met een grote meerkleurige bloem bekroond in fris groen dat lente je heeft meegegeven jouw tweede bloei is gewonnen levenstijd voor een extra generatie door liefdevolle verzorging is er nu deze unieke…

ik heb ze zien komen en gaan de hand vast voor het huis van hun dromen een hoofd vol gedachten hoe het zou en zeker moest worden na verbouwen meer buiten door de ramen te veel bomen namen licht en uitzicht weg de melodie van de trap klonk bedaagd alsof er van de treden te veel werd gevraagd de kleuren zijn gedateerd inboedel…

hij keek in de spiegel en wist al heel vroeg dat alles wat hij zag gelogen was van baby tot heden is zijn verleden een leugen waarin hij en zijn omgeving gedwongen autistisch hebben geleefd in een protocol waarin alles vastgelegd was vaak al eeuwen geleden zonder persoonlijk rekening te houden met de mens waar nog een stukje…

in mijn leven heeft altijd iets dynamisch gezeten het naadje van de kousen wilde ik graag weten speciaal vreemde woorden zoals mystiek alchemie magie en fiction fantasy in alle vakgebieden geweldige titels er bleven helaas nog zoveel zaken steken in de prille schoenen van tal van pseudo wetenschappen zij raakten aan bijna…

we telden de bomen snelden er voorbij in de euforie van passeren konden wij nog een haaltje van de ballon proberen terwijl vage lichten streepten op de ruit van binnen beslagen door verhitte adem de spanning moest eruit dan de stilte met dodelijk besef in het scheuren van staal draait de auto zich sloom om de boom…

ik zag de dag op komen schudde dromen snel van me af liep naar douche en tandenpoets kleedde mij met wat daar was gelegd brood trommeltje en blikje drink alles zonder storing geen vuiltje aan de lucht en toch als glijbaan zonder vaart en griezelmomenten het voelde niet normaal er was iets anders veranderd in de altijd…

het schaduwde te veel in de laatste winterse contrasten nog overheerste het koud bleke licht waar wind water pegelde en deed huilen terwijl er zachte warmte zonder bewolking werd verwacht lente verjaarde in groen met minimale bloei toch zal zij in de herfst rijpen omdat de zaden begrijpen dat overleven het enige is dat telt…

ik hoorde laatst verhalen hoe engelbewaarders pubers coachten die in hun angsten dreigden te verdwalen het leven niet meer zagen zitten door het ontbreken van ouders die uit liefde op hen vitten hen nu alles toestonden mensen lijken weer verbindingen aan te willen gaan die langer dan hun dates duren om weer geluk te vinden in…

het samen spelen blote voeten op het pas gemaaide nog verend lentegras gaf ons ook zonder publiek zoveel applaus dat samen volmaakt voelde elkaar stimulerend aanvoelend in details de muziek van wolken en wind danste met ons mee en regen spoelde ons schoon na de ovatie van bomen en struiken en het bloeien en diepste buigen van de…

het duinde geel en roze rood de kleur van het seizoen we liepen steeds een stukje verder weg van de drukte in groen naar de stilte van zee onder een aflandige warme wind op strand met het harde zand op de kentering van eb en vloed waar je de grootste schelpen vindt nog waren we niet alleen de witjes fladderden mee ook…

het was ook nog te donker om licht te worden de laatste tijd wakker was er al helemaal niet meer bij voorzichtig voelen hoe blij kan zijn want plezier en verstrooiing is nog geen koning in deze negorij van ellende we hebben het voelen aankomen wisten dat het weer van slag was vol extremen ook bij planten en dieren met groei…

nog klonken uit de verte de schreeuwen van woestijn- kamelen en knarsten het door lucht gedragen zand tussen kies en spaarzame tand de wind was opgestoken daarom hadden wij de opgravingen onderbroken om in rustiger tij verder te gaan aan een nieuwe opening van het gangenstelsel wij proefden al de lucht die daar eeuwen in…

in iedere blik wist het zicht iets nieuws te ontdekken de plaatjes verschilden steeds in nuances die bij focussen verschillen lieten zien door bewegen en veranderingen in licht en contrast de herinneringsfilm liet in de diverse verschillen het natuurlijke lopende beeld zien een schitterende automatische animatie van…

stralend vielen de kleuren van duizenden bloemen neer uit de praalwagens van het schitterend jaarlijkse corso zij overdonderden de dol enthousiaste en luid applaudisserende toeschouwers ook bij mijn wagen waarop ik jou in de bloemetjes heb gezet in iedere lijn en welving met bloemen van liefde uit van mijn hart is onze relatie…

ik zag in je ogen het onbezorgde spel van kleur en muziek waarbij armen en benen als vanzelf meebewogen op de natuurlijke ritmiek je stem lachte melodieus lokte hoog uit en herhaalde verlokkend tot consensus in toon het warme gevoel tussen ons gewoon zacht vibreerde wel geladen met shotjes hormoon die golfden tussen ons…