Netgedichten

netgedicht (nr. 80.509):

De ziel open

ik liet
mijn blikken
langs je gaan
moest echt
twee keer kijken
voor ik alles
weer goed in
het geheugen
had staan

elkaar echt zien
was alweer
even geleden
speels in een
klein tussendoor
vaak met een
half oor of visueel
met spreken toch
te weinig contact

er gaat niets
boven de a-live
ontmoeting
met knuffel zoen
en warme lach in
tedere omhelzing
de ziel open in het
vol hartelijk samen
van acceptatie