Netgedichten

netgedicht (nr. 80.572):

Toen ik kon praten

ik opende
als baby
peuter kind
had altijd
een glimlach
omdat men
mij dan
aardig vond

ook vingertjes
pootjes en
handen
voor een aai
in plaats van
die nat
warme kussen
met tanden

ik heb ze
allemaal goed
onthouden
kinderen mannen
en vrouwen
toen ik kon
praten ben ik
ze gaan vragen

waarom waren
jullie vroeger zo
aardig voor mij
jij had blauwe ogen
en blond haar
wij donkere ogen
en zwart haar
jij lachte maar