Alle inzendingen van wim..

De antieke pastoor kroop op de kansel Wees naar zijn borst Zei Het hart is een verraderlijke spons Die gif slorpt Toen klom hij op de arduinen sokkel Waar Eros troont Gemarmerd naakt onder een kruisgewelf Hij schoof er hem puffend af Tot hij aan brokken, splinters viel Noemde hem kobold Vaagde hem door het kerkportaal Toen haalde hij…

De piramide is een zwam geworden Zo zucht de minister met opgeheven vinger Als fabrieken, winkels, kantoren Nu niet doldraaien Sluipt een snuivend spook Onder ons bed Moeten we in vuile lompen Aanschuiven met rantsoenbonnen Rolt het pensioen van de helling De ijle afgrond in Dus drijven we de vooruitgang op de spits Meer maken met minder…

Als hij door de fabriekspoort rijdt En die grauwe kolos doemt op Ooit door hijskranen op heipalen gezet Dan zinkt de moed naar de zolen En lekt als oud zweet En dringt in zijden sokken Dan raadt hij naar het raderwerk De springveer, de stroomdraden de zoveelste koets die van de band rolt En hoe alles draait en doordramt In het teken van…

De steenarend zweeft stil Ooit door een Romeinse steenkapper Op een wapenschild gegrift Nu hangt hij als logo aan de fabrieksgevel Het gekroond symbool Op een veer na uitgeroeid Door loodhagel en pestdamp Door boer en jager uit het gewelf geplukt Terwijl het biotoop krimpt Overleeft hij op karakter en op drift Cirkelend boven de bergweide…

bent u soms ook zo verontwaardigd om al wat hier gebeurt ? een steen door de ruit van een auto er wordt nauwelijks getreurd ja, een lawaaitocht voor een laffe tasjesdief waarbij het slachtoffer werd gearresteerd want de dader was crimineel lief en nu een psychiatrisch onderzoek op de moordenaar van Theo van Gogh waar zijn we toch mee bezig…

Hoe zus daar zo steels in het poppenhuis Krultang en kam op de kaptafel schikt Een roze jurk met franje gladstrijkt Met het dunst van haar vingertoppen Ze lijkt wel niet goed pluis Als je het vergelijkt Met mijn lomp en loom geweld Ik speel de krijger Broedend op een wapenwedloop Met de diepe gemene frons van Stalin De elastiek is het wapen…

Het droomhuis achter de duinen (Dat wij lentebries noemen Omdat we het niet meliger konden verzinnen) Is door man en muis verlaten Haar flanellen bloes over de armleuning Begin ik al grondig te haten De mouw ruikt nog naar vrouw Ik kuch De hoveling die haar met ingetogen zwier Uit de sluimer sleurt Het huis geeft geen kik In het omgewoelde…

Freud haalde Venus in huis Romeins en in brons gegoten Ze rust op zijn tafelblad Met de rechterhand een haarlok schikkend In de linker houdt ze een spiegel Waarin ze glundert Vol van haar zelfvoldane, enige ik Onder de heupen vastgeknoopt Valt een doek geplooid over haar benen Het licht haakt zich aan haar schouders vast Haar gerekt lijf…

De Amerikaanse droom doorprikt Uit de eenvoud van zijn wieg gekropen Kneedt hij een eigen stijl Weekt zich los Stroomopwaarts klimmend Toont hij de schaduwkant van wildgroei Het lege huis spiegelt verveling Herkenbaar en genant In dunne gelijke lagen aangebracht De mens afgezonderd in een hotelkamer Niet meer dan een ding in de ruimte…

nee, ik ben niet goed in ritme in muziek of schrijverij ik hou mij niet aan regels ik dicht open en vrij beter goed begrepen eenvoud dan onbegrepen literatuur dat de hemel ingeprezen wordt door 'n groepje selectief en duur ik schrijf voor alle mensen over liefde, goed en kwaad soms een kleine woordspeling maar iedereen weet wat er staat…

(Naar de kus van Gustav Klimt) Beroemd voor zijn schakeringen van bladgoud Verspreid op wenskaarten en kalenders Vergeet men al gauw Hoe hij waarde hecht aan betekenis De diepte in het doek vermijdt Bezwerend van glans en toon Stoffelijk zoals men het met rode ogen bewaakt Spiritueel zoals hij reikt naar een zedig orgasme Het kan altijd…

De koning loopt naar zijn eind De kroon weegt Tijd voor een verdiende oude dag Het rijk ligt naar zijn drie dochters te lonken Als een slagroomtaart met twee kersen Te gulzig verslikken ze zich in zijn vraag Hoeveel precies houden jullie van mij? En wie het meest? De koning lokt de leugen uit Zoeter dan de taart die hij uit de oven haalt…

5 Als het aan de minnaar lag Was het getouwtrek lang niet over Dus schetst hij haar grillig pad Bekladt het blank Vertelt over haar afkomst Het bastaardkind in een vondelingenschuif Over haar gevaarlijke tong Over het roetspoor, de rookpluim De doffe echo na haar wuivende hand In de kier van een deur die dichtwaait 6 Sinds gisteren zwijgen…

Soms maar voor mij eigenlijk al veel te veel erger ik me groen en geel aan de kortzichtigheid van zovelen om mij heen en dat zijn de momenten dat ik ween Soms maar voor mij eigenlijk al veel te veel grijpen er dingen naar mijn keel aan de hardheid die normaal schijnt te zijn en dat zijn die momenten die doen mij pijn…

3 Dan duikt er een verzwegen minnaar op Die schandelijk laat uitlekken Aan een gretige reporter Hoe hij haar bronzen schedel -Met rode kraaloogjes bezet- Kuste Hoe hij haar brede tepelhoven Likte Hoe zij steels, giechelend de kapel uitsloop Langs een valluik onder het altaar Een geheime gang naar het koren 4 Moeder Overste zit al op…

Dichter des Vaderlands! Naam: Driek van Wissen. Ofschoon geen onaardige rijmelarij, dat zijn campagne, vol zelfingenomenheid, tot zoveel stemmen leidt: domkopperij!…

Een ketter met een glad penseel Herkent in haar gelaat Een minnares van zeventien De hermelijn in haar elegante maar strakke greep De kop van haar tintelend vel afgewend Moet haar kuis en wit maken Zoals haar zijdelingse blik Het Hof van Milaan op hol deed slaan Zo plots week haar blos Was het daarom? Wou hij haar sparen? Wie zou raden…

Ik luister naar motregen Die geleidelijk en gelaten In het hemd dringt De katoenen spons Alsof over een wolkenrand gebogen Reikend naar een havik Een engel zevert Boven heuvel en heg en weg en hei en wei En nog meer dat thuis hoort in deze orde Deze rij die rijmen moet Terwijl ik het omgekeerde verkies Een landschap van Breugel dat uit…

We juichen opgelucht en vieren feest zien uit naar koningskind'ren en victorie Haken nu alvast naar voetbalglorie Om dat te vieren in de ware geest Want dan betekent zo’n gelegenheid Dat Driek van Wissen extra vreugd verspreidt…

1 De jonge non ging plotser dan verwacht Een val uit bad Zo zei moeder overste die geen spier vertrok Op een overbelichte, korrelige krantenfoto Toch hoorde een voorbijganger Achter de blanke gevel van het begijnhof Een loze noodkreet Een gegorgel Gesis als van schuimend bloed Het bleef bij een gerucht Dovend in de wandelgangen Zo ook…

zijn er dan nog stormen die mij kunnen geselen is er dan nog wind die mij stuwt er zal geen horizon meer zijn om naar uit te zien er zal geen zon meer zijn die mij nog warmte geeft als jij eerder gaat dan ik is het nog maar de vraag wie het langste leeft…

Kon ik jou nou maar vertellen, al was het maar door even op te bellen Kon ik nou eindelijk dat koppige laten varen En stoppen met uit het raam te staren Laten voelen hoe het nu eigenlijk is gewoon duidelijk maken dat ik je mis Kon ik jou nou maar overtuigen dat we om de beurt wel eens zullen moeten buigen En dat zelfs dat uiteindelijk wel…

Ach Woord in inkt gestold Kon ik jou maar van het vel weken In een kolfglas verdampen Oversijpelend naar een droomvat Je laten gisten Uitgepuurd tot nectar Om blijvend te bedwelmen Sla me in de ban Want zo vergeten is een gezegende vloek Maar een leesdorst heeft me van leven weggedreven Mijn lippen zijn jou ontwend Zwarte vingertoppen…

Met zijn muil vol zweren Lalt hij over een verre oom Die hem inwijdde in algebra Met ontstoken tong Dramt hij maar door Over abstracte dingen Die hij niet begreep Toen hij nog lag te woelen In zijn wieg van watten Nu is hij heer en meester Over oerknal en zwaartekracht Reikt hij naar de rand Van zwarte gaten Speelt hij met e=mc²…

Zij is de bedeesde wees De kleuter die zonder kaakslag Of opstoot van verwijten Bezweek aan maagzweren en venijn En de verraderlijk zwenkende stroom Van zijn en worden Tussen angstdroom en fantoompijn Op een korrelige krantenfoto Staat zij in een verkrampte pose Nu is zij vermist En voedt ze de kindse geruchten Dat ze door een dorpsgek…

er is een zoon geboren bij de buren hiernaast het was te verwachten 't heeft niemand verbaasd je kon 't zien aan buurvrouw ze was ronder dan voorheen leuk voor ouders en dochter Lily een broertje, hoera, niet meer alleen in het najaar lekker samen ravotten dan kan de kleine vast wel lopen en volgend jaar in de zomer de deur naar de…

Berlijn is enkel nog voer voor vuur Hitler snauwt met slinkende adem Naar de generaal die stamelt in de kraag Met de macht der gewoonte de arm strekt Voor een Sieg Heil die galmt in de bunker Een koortsig gewemel hangt daar rond De ondergang plant zich onderhuids voort Het volk verdient de galg De pletwals van rupsbanden Want de natuurwetten…

Hoog tijd voor klare taal Al mijn troeven uitgespeeld Zoek ik naar wat rest De traan Nog gekluisterd in de klier En de pen die me drijft Dus moet ik wel gokken op dat ene paard Dat stampt van onmacht in zijn stal In jouw vingers is de weelde samengebald Om van jouw vel nog maar te zwijgen Alleen, het weigert mijn blos en zweet Dus heb…

wauw, wat ben je lekker warm ik wurm me tegen jou aan en voel jouw warmte diep bij mij naar binnen gaan je ligt te slapen als een roos van de wereld niets bewust je hebt niet eens in de gaten dat ik je zachtjes heb gekust ik leg mijn armen over je heen en hou je liefdevol vast alles klopt tussen ons tweeën alles past vredig voel ik…

Toon het me nu Dat broos en huiverend naakt van jou Nu we de jaren nog oogsten Adem in. Laat je borst zwellen Tot het hemd scheurt Tot de knopen wegrollen over de vergeten straat Naar het raster van de riool Pronk met jouw deinende buik Kijk naar me De wijzers van de klok vermalen me Wanneer is me het moment ontglipt? Een duel met…