Taalbad

Letters liggen schijndood opgebaard
Op een vergelend rafelig vel
Ze gisten onder de navel
Ze zitten in een buis geprangd
Dan mogen ze buiten spelen

Waar is de taaldokter?
Hij die verdooft met klank en zin
Hij die de vorm in de verf zet

Zijn volbloedig woord
Sierlijk als een gulden snede
Lomp als een neushoorn
Vlijmend of kreupel of koket
Versmelt in vers en sonnet
Met een vermeend gemak
De mist is zijn dekmantel

Hij draagt het alfabet naar elders
Ontkurkt het bewaard gedicht
In een roes, een waas van taal
Zwelt het uit zijn vlies
De pasgeborene geeft geen kik

Ondertussen blijft het raden
Naar zijn loom gevecht
Met de spiegel die hem bespot
Met oogwal en pens en rimpel

Schrijver: Wim Veen, 9 april 2005

wim.vandeleenetelenet.be

taal

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 360