Alle inzendingen van wim

De ober was een daverende vrouw donder rommelde door het dal en stenen muren kaatsten laag het licht haar lach echode weg ik was alleen dat terras die stoelen nat wit mager één ervan lag om vochtig als mijn wangen naast het oleanderblad de avond sloeg een klamme doek mijn lippen zout als zee en weerlicht in de bergen wanhopig denkend…

ik heb de verzekering gebeld de bliksem was ingeslagen helaas er werd niet uitgeteld hoe ik het durfde te vragen maar ik ben slechts een leek zeker wel op dat gebied inductieschade zo ik weet is deze inslag zeker niet mijn hart ligt geheel in stukken de bliksem sloeg ongenadig in zou de claim nog lukken of heeft die aktie toch geen zin…

je zegt niets hoort mij stilzwijgend aan je laat de stilte spreken als ik boos word verwik of verweeg je niet zo gaat het al weken ik vraag om begrip trek mijn jas aan rijd weg in mijn auto je kijkt me na, zegt niets want wie zegt nu iets vanuit een foto…

het was niet haar schuld wiens schuld is het als een boom, nauwelijks ontschoten aan de zwarte aarde, in de herfst zijn bladeren verliest ze krabbelde op, huilde en liep verdwaasd door een mist van tranen, zonder gevoel van richting, naar de schoot die haar eens baarde armen omsloten het kind het hart van haar aarde, van haar moeder…

een lieve vriendin is heengegaan waar ik in stilte duizend woorden mee sprak ze schilderde en zette de wereld uiteen met haar handen en dan lachte ze, zo heerlijk op haar gemak soms zijn ziekten niet te overwinnen dan moet je berusten in de lengte van je bestaan onzeker wanneer het einde zal beginnen is er de pijn van alles laten gaan…

alles lijkt soms zo gewoon na een periode van menig jaar maar wie denk jij dat JIJ bent zonder haar ze mag dan in de schaduw staan als jij in de spotlights gloort maar besef je dan niet dat ZIJ de lamp is zodat een ander jou ziet en hoort niemand en niets kan zonder schaduw leven het leven wordt vanuit het licht gebouwd ZIJ is schaduw…

als het daag'lijks leven soms wat zwaar valt droom dan maar lekker weg in mij laat de hele meute roddelen en praten droom gewoon van geluk en voel je blij als de zon hierdoor weer schijnen gaat al heb je dan je ogen dicht zal je in jezelf de kracht hervinden naar de vreugde die voor jou nog open ligt…

het was in dit meer dit water waarin haar zoon van acht verdronken was het water lag stil windstil vogels eerbiedig zacht aan de grote waterplas een bloem voor de derde keer ze boog voorover en spiegelde zichzelf een traan viel te water om haar zoon van elf die wegdreef in rimpels met een bloem naar het stille later ( met dit…

(lied op de melodie van Puff the magic dragon) lees het stille later, een boek voor iedereen het speelt zich af bij 't water, hij liep er zomaar heen hij was op zoek naar zijn vader die naar de hemel was zo vertelde zijn moeder, toen hij jarig was vele jaren later, zat zijn moeder aan de kant het water aan haar voeten, een bloem in haar hand…

ik wil je bedanken voor alles wat je hebt gedaan zonder woorden, gewoon in stilte heb je altijd klaar gestaan op elk uur, elk moment verscheen jij als ik je belde bedanken mocht ik je niet omdat je mij steeds vertelde: "Met die vreugde in je ogen schenk je mij al zoveel, bespaar me je lieve woorden, ik ontvang allang mijn deel."…

de supermarktkarretjes liggen barstensvol tot aan de rand bij de slager staan de mensen buiten wat is er aan de hand de bakker draait dolle overuren een partij brood van hier tot daar gaan we de derde wereld redden ik weet het niet, zegt u het maar ach wat dom, de Kerst komt er aan we slaan vast overdadig in en weet u wat het gekke is…

wie geeft mij toch die vieren wat is dat voor een figuur als je de inhoud niet begrijpt ligt dan een 4 in jouw natuur ? ik zou zeggen beste vriend lees het morgen nog een keer misschien gaat er 'n lichtje branden en zie je het een beetje meer een gedicht kent dubbelzinnigheden soms heel dubbelzinnig verpakt als ook nu de clou je ontgaat…

het allermooiste van aandacht is dat je het kunt geven wie alleen maar aandacht vraagt begrijpt niets van het leven je hebt mensen die luid praten schreeuwen kan je het beter noemen vaak ten koste van een ander niet anders dan zichzelf roemen ikke, ikke, ikke, IK kom mensen lach om MIJ zo iemand verdient geen aandacht hij hoort er helemaal…

Was het maar eens RAAK met KerstMIS was er maar eens échte rede alleen gevouwen vrome handjes is te weinig voor oprechte vrede beloven en niets nakomen mijn Allah is beter dan jouw God mijn God beter dan jouw Allah mensenlief, is dit ons lot is de mensheid zo kortzichtig dat zij strijden voor hun Heer als na de Kerst het geweld oplaait…

De groei van haar fortuin ging telkens vlotter; Drie-kwart miljard schreef Rowling bij elkaar, Maar nu is ze met Harry dan toch klaar, En worden voortaan uitgaven beknotter. Eén vraagje heb ik nu, één vraagje maar: Wie van de twee is toch de échte Potter?…

uit het diep helder blauw van de zee sneed de boeg van het schip wit rollende kragen alsof ze met haar ranke lichaam de golven uitdaagde zo gevaarlijk hing ze over de reling heen van enige afstand sloeg ik haar gade hoe jong mag je zijn om je zo te kunnen gedragen ze was oud genoeg om als bloem te worden geplukt zeker toen ze zich ondeugend…

het sluimert in mijn hart het is niet donker, niet licht de wind ligt ademloos stil geen haar in je gezicht je ogen kan ik nauwelijks zien maar je glimlach des te meer tussen alle sluimering door zet jij je naast mij neer je bent er wel, je bent er niet daarvan ben ik mij bewust een ander zou er angstig om zijn maar mij brengt het rust…

ik heb eens een meisje gekend ze was mijn nummer 1 met stip ze zoende ongelooflijk hemels ik noemde haar 'mijn scharrelkip' trots op deze naam en blij pronkte ze als ware haar veren ze stapte meesterlijk elegant daar kon menig dame nog van leren ze had lippen als pure boter roomzacht, een goddelijk wonder ik wilde niet leven zonder haar…

Natuur, daar zit ik écht niet om verlegen, En ook de Dapperstraat boeit mij geen zier; Cultuur en kunst en hergebruikt papier, Daar heb ik van nature iets op tegen. Geef mij maar Monopoly met strategen: Langs Af naar Station West voor je plezier Gevangenis bezoeken als vertier, Of anders naar A. Kerkhof je bewegen. Veel is teveel voor wie…

We hebben weer de poppen aan het dansen; Nee, nee, geen wajang, maar de politiek. Verdonk en Rutte wegen weer hun kansen Op leiderschap in Haagse retoriek. Wie zal het winnen, Rita of toch Mark? Het is weer stemmig in elk Neêrlands villapark!…

mijn glimlach huilt het verlangen in mij is dieper dan de diepte waarin de horizon verdrinkt ik sluit mijn ogen om de beelden te vangen waarin het verleden besloten ligt mijn huid kippevelt in de warmte die mij overvalt het is alsof het verlangen in mij geen richting wil kiezen, hou ik van je, hou ik niet van je, stuurloos ben ik…

het was nog lang geen winter de herfst nauwelijks start voorbij maar het avondrood dat lonkte als het vuur tussen jou en mij we zochten bei' de warmte op in de luwte van voorwinters nacht waar de zon in kim verdronk de herfst nog werkte aan haar pracht van talrijk' duizendkleurige bladeren lichtend als parel'n in schuwe zon die bij…

het is gewoon die arm die je om me heen legt waarmee je me troost alsof je lieve woorden zegt het is gewoon die arm die zoveel warmte geeft de kou uit mij verdrijft dat alles in mij weer leeft het is gewoon die arm die mijn vertrouwen herstelt mij de bloemen laat zien die bloeien in het veld het is gewoon die arm die ik zo vaak mis…

"Alla", zei God, "als je wilt noem je mij toch Allah. Het maakt Mij niet uit. Ik ben er voor jullie allemaal, spreek al jullie taal, het maakt Mij dus niets uit hoe je Mij noemt, als het jullie verzoent... Al noem je mij Ezel, Ik zou er trots op zijn, want AL JULLIE wil ik dragen, laat MIJ nu maar de pijn."…

op een berg in mijn verbeelding reik ik met jou naar de lucht we kunnen de wolken bijna raken er is geen wind vandaag die zucht zij ligt stil en diep verscholen in het dal tussen al het groen van de bomen waarop wij neerzien dit hadden we eerder moeten doen op de berg van mijn verbeelding waar de tijd haar eigen ritme kent warmt de zon…

het is zo eenvoudig we willen het allemaal vrede op aarde maar wie wie lost het laatste schot een kind op de grond vervuild van de puin om haar heen steekt 2 vingers op, het V-teken de dood staat in haar ogen getekend sommige soldaten huilen zij staan stil bij de lichamen waarin eens het leven leefde de wapens zijn geladen wie heeft…

als ik niet meer leef maar nog wel bij je ben terwijl je me niet meer ziet noch hoor je mijn stem als ik in je dromen slechts in flarden verschijn proef dan uit deze woorden dat ik er ALTIJD zal zijn…

waar de een schudt van het lachen proest de ander het weer uit wie vrolijk schudt met de champagne weet gewis dat hij proestend spuit de een kan het hiermee soms wel schudden want een ander krijgt veelal het volle pond maar als het dan tóch de lading dekt gaan ze samen handenschuddend rond vreemd woord eigenlijk dat schudden zeker als je…

jij bent als de zee je bent vloed, je geeft je bent eb, je neemt deining is jouw hart branding jouw ziel stormen met wilde stromen zijn gelijk jouw buien een warme en koude golfstroom trekt door jouw aderen ik trek me terug je voelt koud, vandaag morgen zal je anders zijn hunkerend druppels als klitten…

heb ik gedroomd natuurlijk van jou fantastisch maar telkens opnieuw een illusie als de zon met gouden stralen mij wakker schudt zoveel prachtig licht ik knijp m'n ogen dicht roep mijn ziel ter verantwoording voor de dwaaltocht in het nachtelijk duister al wat zij zegt is: "luister, spiegel de zon in de nacht die je zelf bent...…