Netgedichten

netgedicht (nr. 25.384):

plekje uit mijn jeugd, Diemen 1960

aandachtig het glas geheven
stilte angstig op de lippen
de minuten haasten zich
de eeuwen uit

even terug
even thuis

vergeelde plakboeken
omkrulde foto’s van ons bij het hek
voor een onbewoonbaar verklaarde woning
waar wij de vakantiegasten waren

warme koeienlijven als troost
de hond aan de lijn eeuwig waaks
mysterieuze tekens
op de joodse begraafplaats

de stad loerend dichtbij
gierende trams als bewijs
ondrinkbaar water in de put
een geit voor de koffie

liggend in het gras
schreef ik letters in de wolken
voelde ik de aarde leven
rook ik het kanaal

we waren even samen
om weer verder weg te gaan
en veertig jaren later
ruik ik dat plekje uit m’n jeugd