biografie: Ingrid E. Noppen
In 1951 kwam Ingrid Eleonora Noppen in haar ouderlijk huis op de Oostzeedijk in Rotterdam ter wereld. De opbouw van haar geboortestad bood haar één grote, magische speeltuin en een voortdurende ontdekkingstocht. Als kind was zij reeds geobsedeerd door taal en die roep van haar ziel schijnt zij voortdurend te moeten beantwoorden met de schepping van met name poëzie.
Na de reeds eerder uitgegeven gedichtenbundels ‘Vlinders van brokaat’, ‘Cantates van de wind’, ‘Wat wil je dat ik je vertel?’, ‘En nu het stil geworden is’ en ‘Voorbij het zicht’ is 'En niemand weet' alweer de 6e gedichtenbundel van Ingrid.
In 2022 werd tevens haar eerste boek 'Het dolende wezen' uitgegeven.
Inzendingen van deze schrijver
46 resultaten.WAT IS GEBLEVEN VAN DE ROOS?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 
230 Zo plotseling oud geworden
en o hoe kwetsbaar broos
wat is gebleven van de roos
dan enkel de verwelkte blaadjes?
de uitgedroogde kelk
ik weet nog hoe het hart erin
eens sprankelde en in zich borg
de warme adem van het leven
dat tijd doodstil boetseren kan
met ruwe handen weet te kneden
...
OUDE SPOKEN
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 193 Uit dat verre land
over het grote water
kwam ze
met niets in haar koffer dan in
een deken van zwijgen gewikkeld
dat wat ze nooit meer
een stem wilde geven
in een nieuwe huid
speelde ze vrouw en moeder
baarde haar kinderen
en beleefde haar dromen in stilte
later, veel later
zouden de...
TRAGEDIE
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 248 Met in zijn emmertje de zee
stapje voor stapje
neemt hij de zilte rijkdom mee
naar zijn eigen strand
de kleine architect
zoekt naarstig naar de plek
waar net nog zijn ontwerp
vroeg om een laatste hand
tot mijlenver getuigt de ontdekking
het aangezicht van een verwoesting
zelfs geen lol...
Wie heeft je gezien?
netgedicht
3.1 met 7 stemmen 253 Je stem wel gehoord
maar van geen enkel belang
je verschijning gezien
maar wie zag je angst?
mooi klein mens
al je vleugels gebroken
door welke spitsroeden niet
heb je je weg moeten lopen?
ik stuur je de warmte van
wel honderden zonnen
maar wie heelt wat stuk is
en de pijn van je wond...
NU ER DIE STILTE HANGT
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 174 Wiens kind ben ik geweest
wat heb ik ooit geweten
dan enkel maar het heden
van wie mij borgen in hun schoot?
onzichtbaar voor elk oog
altijd onuitgepakt gebleven
hun koffers in die donkere hoek
met niet te openen sloten
soms snerpten heel opeens wat kreten
als ijzel door de kamers
ontw...
JE ZAL NIET STERVEN
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 210 (voor Alexei Navalny)
Wie staat op na jou
met dezelfde moed van onverschrokken leeuwen
onuitwisbaar de glimlach om je mond
en ogen die keken dwars doorheen verdorven zielen?
wie heeft jou zo gevreesd dat zelfs je dode lichaam
hem nog meer angst aanjaagt dan zijn eigen schaduw
waarin hij o...
Stenen harten
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 224 Het moeten stenen harten zijn
en ogen zonder licht
niet meer in staat tot enig voelen
door de zucht naar vernietiging totaal verblind
geen dialoog meer mogelijk
hun taal spreekt slechts met tongen van haat
mens tegen mens, volk tegen volk
eens vruchtbare akkers met bloed bezaaid
talrijk ...
MOTORGERONK
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 232 Nog hoor ik het
dat geronk van die motor
toen je plaatsnam op dat
bruine zadel en zei dat je gauw
weer terugkwam om te blijven
ik wist dat het niet zo was
dat een belofte werd gemaakt om
meer dan duizendmaal te breken
en dat bleek ook zo te zijn
nooit beter heb ik je gekend
dan in fli...
IK HEET ...
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 247 Als in een luchtbel gevangen
hermetisch afgesloten
daarbuiten
stemmen en geluiden
ze horen je niet
volumeloos
jouw uitgestoten klanken
binnen geluiddichte wanden
malen ze rond
de witte jassen in de ruimte
de veel te strakke blikken
drie-, viermaal prikken
in vaten veel te broos
ik...
DENKEN AAN JOU
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 203 hoe je destijds mij plotseling van
mijn werk kwam ophalen met je
Mercedes in een gentleman’s pak
mij als verrassing meenam naar
een Hongaars restaurant alwaar je
de violist eindeloos sonates voor mij liet
spelen eer je hem zijn welverdiende tip gaf
hoe wij op de Scheveningse boulevard
...
AL WAT WAS
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 201 Dat met een knip van vingers
alles zomaar voorbij is gegaan
niets meer over is te doen en
met de wind is meegereisd
al wat eens was
in alle richtingen uitwaaiend
je kwijnende roep naar
wie er niet meer zijn
alleen hun namen nog
sjokkend over de wegen
die je eens met ze liep
waar je ...
LIZA
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 192 Violetgekleurd waren de bloemen
net als het jurkje waarin je danste
jouw onschuld schilderde heel de wereld
tot een sprankelende aquarel
wat wist je van barbaren
die alles monsterlijk maken en
nooit een hart zullen bezitten
zo zuiver als dat was van jou?
in luttele seconden
jouw levent...
13 JUNI
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 181 Dat ik vandaag feest moet vieren
maar dat die lege stoel daar staat
waar niemand op mag zitten
omdat ik wacht op jou
ik kan het niet, nog altijd niet
blij zijn om elk jaar erbij
het voelt gestolen, niet van mij
het is dat schuldig blijven voelen
ik weet het, onterecht
maar toch …
van...
ZINLOOSHEID
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 206 Het zijn de zonen
de vaders en de dochters
die op te koude aarde sneuvelen
voorgoed hun ogen sluiten
is op hun lippen een
laatste roep om hun moeder
in hun doodsstrijd de hunkering
naar haar zo warme schoot?
welke naam past de agressor
die in zijn hebzucht het doodvonnis tekende van
d...
Despoot
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 207 Schiet maar, vernietig maar
laat de bommen maar vallen
op huizen die niet van jou zijn
op al die akkers die ooit omgeploegd en
bewerkt zijn met liefdevolle handen
maar nooit zul jij de liefde leren kennen
en de koestering van warmte
steen ben je, beton, grijsgrauw graniet
een gevangene va...
IN WIENS NAAM?
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 214 Weer kwamen ze
in zwarte gewaden met
lange, stoffige baarden
en duivelse ogen
geen zwaard werd geheven
om ze tegen te houden
er was slechts een leger
van lafhartige hazen
dat met het stof tussen zijn benen
een schuilplaats zocht
en de vrouwen en kinderen
stonden in de achterste rijen...
HOE KLEIN IS DE MENS NU
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 252 Het water komt
gulzig, uitgehongerd
huizen, land, levende wezens
alles verorberend
ineengeslagen vechtende handen
wanhopig barricades opwerpend
hoe klein is de mens nu
het verhaal van een oude
geschiedenis schrijft verwoed
een volgend hoofdstuk
opnieuw laat de natuur zich
de les n...
SNEEUWWITTE VOGEL
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 210 Hoe hij vloog
met krachtige vleugels
over wilde zeeën en door
ondoordringbare wouden
voor de allerzwakste wezens
de sneeuwwitte vogel
voor niets terugdeinzend
voor niemand wijkend
maar altijd ijzersterk
op weg naar zijn doel
hoe kon hij weten
van de zwarte kraaien
die hem op de rug ...
DE DAHLIA'S
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 291 Het klopt toch
dat ze zich hier overdadig ontvouwden
onder jouw zorgzame handen
vanaf hun eerste knop jij
hun rijping volgde met
waren het liefdevolle ogen?
en ik menigmaal
op dat pad aan de zijkant ...
nog voor mijn lippen
woorden konden vormen
'niet hier spelen' riep jij alleen maar
...
IK HEET …
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 246 Als in een luchtbel gevangen
hermetisch afgesloten
daarbuiten
stemmen en geluiden
ze horen je niet
volumeloos
jouw uitgestoten klanken
binnen geluiddichte wanden
malen ze rond
de witte jassen in de ruimte
de veel te strakke blikken
drie-, viermaal prikken
in vaten veel te broos
ik...
ZOEKTOCHT
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 300 Ik heb je gezocht
in de supermarkt
bij de bakker
in de ruggen van mensen
mijn roep tevergeefs
nu in stilte gedompeld
ronddolend in een
verstard geraakt lijf
in fluisteringen
je naam gespeld
alsmaar en alsmaar
tot ketting geweven
ik heb je gezocht
in het parkje om de hoek
bij de s...
In het nu
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 212 Op de klanken van een eeuwenoude sonate
je laten terugvoeren doorheen de tijd
vanaf je ontstaan naar het nu
als de golven van een zee in rust
meedeinend je adem
berustend in al wat het ondergaat
op welk kruispunt
nam je ooit de verkeerde afslag
onwetend van dat doolhof van wegen
welk...
Ik ben ik
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 183 Moet ik spreken met jouw stem
horen met jouw oren
ben ik die wie jij bent?
nééé
jij bent jouw eigen mooie ik
en ik, ik ben mijn ik
met mijn eigen rikketik
mijn ogen en mijn brein
wie kan ik anders zijn?
ben jij die wie ik ben?
nééé
ik ben mijn eigen lieve ik
en jij, jij bent ...
Kind van de zon
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 225 Dat jij een kind van de zon was
de vroege seizoenen van je bestaan
daar hadden gebloeid waar vandaan
jij noodgedwongen moest gaan
met niets in je koffers
daarover wilde je liever niet praten
toch heb je me eens verteld
hoe je op het executieterrein
van de gele soldaten de laatste
minut...
Voltooide tijd
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 179 Het gordijn van nevel opentrekken
de herinneringen ontsluiten
durven omhelzen wat eens was
achter elke traan een voltooide tijd
niets keert weer
alles is eindig
met trillende handen
de foto’s bekijken van
het lijkt een veel te ver verleden
leren dealen met het heden
waarin het mart...
Hoe lang nog?
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 229 Niet een omhelzing
geen kus, geen hand
zelfs geen anderhalve meter afstand
maar jij achter gesloten ramen
en binnen de betonnen muren
dondert het tikken van de uren
voelt alleen zijn meer dan verlaten
is er dat murmelen in het niets
zoveel voelbaarder dan gisteren
koud, kouder jouw huid...
Nu er die stilte hangt
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 230 Wiens kind ben ik geweest
wat heb ik ooit geweten
dan enkel maar het heden
van wie mij borgen in hun schoot
onzichtbaar voor elk oog
altijd onuitgepakt gebleven
hun koffers in die donkere hoek
met niet te openen sloten
soms snerpten heel opeens wat kreten
als ijzel door de kamers...
Mijn betere ik
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 217 We voeren dezelfde strijd
jij en ik
we houden elkaar vast
ik jou en jij mij
en we beseffen allebei
wat niemand weten kan
ik zoek mijn betere ik
omdat jij zegt dat
dat het beste is
de woede die ik voelen kan
jij vindt dat niet oké
jouw pijn is meer dan
ik kan dragen
als niet zo la...
Verborgen kamers
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 168 Het was pas later
dat ik jouw zwijgen leerde vertalen
een toegangsdeur wist te ontdekken
naar de verborgen kamers
waar ik soms voor een te kort moment
even mocht vertoeven om
antwoord te zoeken op mijn vragen
maar er bleven zoveel dagen
waarop de verhalen van toen
niet verteld mochten w...
De nachten
netgedicht
3.3 met 7 stemmen 235 Het zijn de nachten
die als loodzware dekens neervallen
terwijl de tijd knaagt aan
een wirwar van gedachten
nog eer je naam geroepen kan worden
scheuren de letters uiteen
stuiteren losgeraakt van elkaar
op het plaveisel van de uren
waarin blijven geloven
als er niets meer is dan het
l...
Meer van deze schrijver...
