biografie: J van Dijck
Zoals zoveel anderen heeft het leven mij niet gespaard en wat diepe littekens heeft achtergelaten. En ondanks veel twijfels bleef de mens toch in mij verbonden. Ik probeer in muziek en gedichten mijn gevoelens te uiten. facebook; Joseph van Dijck J van Dijck
Inzendingen van deze schrijver
19 resultaten.Een handvol zand
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 
73 Een handvol zand:
Met een hand vol zand begon haar pad van leven,
onwetend wat ze zou beleven.
Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen,
dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden.
Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht,
ze straalden hoop, liefde en...
Het land van de toekomst.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 14
Jouw land van de toekomst is gelegen waar gisteren,
vandaag en morgen samenkomen.
Een plek waar vroeger niets heen leidde,
je tocht ging door diepe dalen, een lange weg.
Als je nu terugkijkt, zie je de eerste ongeplaveide paden,
het ontstaan van onbegaanbare donkere wegen.
Vol...
Ochtenddauw
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 36
Als de ochtenddauw de nieuwe dag omhelst,
en een deken van parels de aarde kust,
die het zonlicht in duizenden kleuren weerkaatsen,
en de natuur in volle schoonheid ontwaakt.
En ik dan het gezang van vogels hoor,
en de odeur van bloeiende bloemen,
die door een zachte bries worden...
Gevallen en toch ..........
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 236 Als ik ben gevallen,
dan sta ik weer op.
Als ik twijfel,
dan ga ik op zoek naar antwoorden.
Als ik bang ben,
dan probeer ik mijn angst te overwinnen.
Als ik fouten maak,
dan leer ik daarvan.
Als ik boos ben,
dan probeer ik kalm te blijven.
Als ik succes heb,
dan blijf ik...
Zwaluwen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 40 De herfst maakt plaats voor een koude winterse omhelzing,
voor de naderende stormen sluit ik het venster.
Bezorgd kijk ik naar het verlaten nest direct naast mijn raam,
al jaren bewoond door hetzelfde zwaluwpaar.
Hoezeer verlang ik naar de volgende lente,
en als die eindelijk haar...
als liefde pijn doet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 140 Een wolk laat haar tranen gaan,
omdat haar verdriet niemand ziet,
iedere druppel kust de aarde,
en zegt ik breng de liefde van degene,
die je achter liet.
Ontwricht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 197 Wanneer het levenspad ten einde loopt,
er geen licht meer is dat begeleid,
zelfs de stilte in duisternis verdwijnt,
dan is het leven bijna uitgedoofd.
Dan blijven er hooguit herinneringen,
die al naar gelang het leven,
en met een paar uitzonderingen,
een last zijn om te dragen en diep met...
Rose
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 65 Velen zeggen, je bent de mooiste,
je bent niet de prinses maar de koningin,
om jou heen is geen strijd,
want je verbindt het pas geboren leven,
en daar waar de dood ons scheidt.
Om je uiterlijk word je geroemd,
liederen zijn over je geschreven,
aan de mooiste ben je gegeven,
velen zijn...
De bungelende visserman
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 31 De bungelende visserman
Daar zat hij op de plecht van zijn boot,
een fles drank binnen handbereik,
met z'n stok aan de andere kant
hij had toch weer zo'n hoge nood
Hij dacht niemand weet van mijn verbruik, ...
In de stiltes van mijn geheugen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 46 In de stiltes van mijn geheugen,
vind ik nu de rust en schoonheid,
wat mijn bewogen leven meemaakte,
en wat ik meedraag.
Soms is het een last,
waardoor ik gebukt,
alleen nog traag door het leven ga,
de donkere jaren loodzwaar moet dragen.
Maar ook herinneringen van vroeger,
hoe je...
Bij mij zijn
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 Bij mij zijn,
geeft me vleugels,
waarmee ik vliegen kan,
dwars over oceanen heen.
Die krachtig genoeg zijn,
om jou te dragen,
en stormen en orkanen te doorstaan,
om uiteindelijk veilig te landen.
Op een eiland,
vol rust en vrede,
waar de hemel diepblauw kleurt,
en de oceaan kabbelend...
Dodende liefde
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 94 Dodende liefde.
Iedere nacht komt jouw beeld te boven,
in mijn hoofd dreunen de laatste woorden,
die ik tegen je zei en waarna je wegliep,
terwijl ik je nog had willen zeggen..........
Maar de kans werd me ontnomen,
je weggaan leek op een vlucht,
niets kon je nog tegenhouden,
niemand...
Vanjanina
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 100
Als een wolk drijft ze langs de hemel in het avondrood,
ze kleurt de lucht en mijn leven,
de wind voert haar mee langzaam en devoot,
onze levens, zijn voor altijd met elkaar verweven.
Als de nacht valt staat één fonkelende ster hoog aan het firmament,
haar licht is een baken en zend...
Oude vriend
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 Oude vriend – Old friend,
Ik herinner me de dagen dat we jong waren,
de muziek van toen, niet te evenaren.
Je was fan van de Beatles of de Stones,
Je eerste kus toen “Yesterday” een tophit was,
of was het “I Can't Get No” van de Rolling Stones.
De sixties, we zetten de...
Lara - in memoriam
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 151 De nacht heeft mij in het donker gedompeld,
miljarden sterren omringen mij,
ik voel me overrompeld,
door één flonkerende ster voel ik me vrij.
Ze spreekt me zachtjes toe,
een bekende stem zo dichtbij en toch zo ver,
ze toont mij de weg, maar ik weet niet hoe,
iedere nacht speur ik de...
Eerbertoon aan de liefde
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 93 De maan met zijn zwakke licht,
verlicht het pad wat me naar jou moet brengen.
terwijl een paar wolkenflarden het weke licht verduisteren,
als of boze tongen beweren dat liefde niet puur is.
Na een zware tocht vind ik het huis waar de warmte mij omhelst,
en waar mijn beperkingen niet...
Fluistert je naam.
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 130 Een zachte bries fluistert je naam,
voor altijd draagt ze de melodie van dit lied,
diep raakt het mijn hart, ik voel me zo eenzaam,
omdat je zo een leegte achter liet.
Hoe bewogen was je korte leven,
zo jong toen je het thuisnest verliet,
er was nog zoveel te beleven,
maar de draagkracht...
Oekraïne - Ukraine
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 117 Oekraïne - Ukraine
Waar een kind huilt om de moeder,
en de vader ten strijde trekt,
om land en gezin te behoede,
tegen een dictator die deels zijn eigen broeders en zusters nekt.
Waar de fundamenten van de mensheid schudden,
de wereld hulpeloos toeziet hoe een drama zich voltrekt,
en...
kus mijn tranen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 163 Kus mijn tranen:
Hoezeer heeft het leven mij geschonden,
En toch bleef de mens in mij verbonden,
Vooral met die, die ik zo lief had,
Met wie ik bijna alles deelde wat ik bezat.
In mijn jeugd droomde ik van grote daden,
Nee, niet in weelde baden,
Maar, die de wereld leefbaar wilden...
