biografie: Ludy Bührs
Ludy Bührs is geboren in Amsterdam als oudste (tien minuten vroeger dan haar twee-eiige tweelingzus) in een gezin met vijf kinderen. Ze is zeer veelzijdig en dat maakte kiezen van een vakrichting om zich in te ontwikkelen eigenlijk onmogelijk, dus heeft zij op allerlei gebied en allerlei niveaus ervaring opgedaan. Eén ding zorgde voor een zekere continuëteit en dat was schrijven, voornamelijk poëzie.
In haar zeer afwisselende loopbaan en leven verbleef zij 2,5 jaar in Cambodja met de bedoeling daar achtergestelde kinderen kansen te gaan bieden. Dit plan stuitte uiteindelijk op de corruptie aldaar, maar haar ervaringen tekende zij op in een bundel die zij in eigen beheer uitgaf onder de naam Ludy Roumen-Bührs met als titel "Op de ruïnes van een rijk", online te koop bij Boekscout.
Tegenwoordig woont Ludy in Gent, alwaar zij werkzaam is als freelance vertaalster Engels- Nederlands en zich ontfermd heeft over de schone taak gedichten uit de vele dikke dichtbundels van haar goede dichtvriend Coenraed de Waele (de best verkochte levende dichter der Lage Landen en officieuze stadsdichter van Gent) om te zetten in even smeuiig Engels als de oorspronkelijk Vlaams/Nederlandse versies.
Inzendingen van deze schrijver
284 resultaten.Palmbomentuin
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 
76 drie waterpalmen houden frontaal de wacht
gekroond met zware vruchtenpracht
en stevig blad waarin wollige vleermuizen
vreedzaam in grote groepen huizen
drie kokospalmen bakenen prijkend
de tuin af naast het achterpad
waar lichtstralen veel zachter lijkend
een koele bries je haren...
Zo scheef is het
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 85 Voor de arme is er het werend loket,
waarachter men keihard cijfers noteert,
hem de toegang tot goed bestaan belet,
met zijn noden steeds op achterstand zet .
Hoe inhumaan wordt hem telkens geleerd
dat uitsluiting geregeld is bij wet,
het niet uitmaakt dat hij kansen ontbeert,
omdat onwil...
Geen nostalgisch gezaag
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 131 Van mijn kinderjaren ben ik heel veel kwijt,
ik heb geen weet meer van de weken toen,
slechts momenten zijn mij bijgebleven,
nauwelijks de voorwerpen en dingen.
Waarmee ik speelde deed er ook niet toe,
de blokken, poppen, middel slechts, nooit het doel,
ik herinner mij gevoel bij mensen,...
Geen gebrek aan onschuld
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 175 Je wilt ze te snel groot hebben, zei mijn vader.
Hij voelde zich meer op zijn gemak
met de kleintjes, dacht ik,
de peuters die niet
tegenspreken, die hij kon laten lachen nog
om niets.
Nu denk ik dat hij uiting gaf aan zijn verdriet
om afstand die er groeide, het oorlogs-mes
dat snoeide...
Nergens van verzekerd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 51 Met de aarde in beroering
vluchten mens en dier
uit louter lijfsbehoud.
Maar zij die veilig bemiddeld zijn,
buigen zich stram over hun renten,
steken hun bekrompenheid getrouw
snel nog wat centen in verzekering.
Alsof een document je drijvend houdt
wanneer je omslaat in een boot,
je...
Om niet
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 80 Wie moeite doet, heeft zich een taak gesteld,
neemt waarde waar die daad en aandacht vraagt,
geeft vrij gevolg aan wat het hart vertelt,
gelooft in iets dat het vertrouwen schraagt
in liefde die voorbij de pijnen draagt.
Maar rijst de vraag of alle moeite loont,
dan trilt het beeld dat in...
De liberale mensenaard
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 79 Vol ijdelheid neemt en bemachtigt de mens
alles wat hij op zijn pad kan vinden,
stelt zich daarbij slechts dan een vaste grens
als de vruchten van gebruik hem niet zinden.
Consequenties lijkt hij te verbinden
met een ander die zijn genoegens stoort,
hij doet alsof zijn onschuld is...
"Daar was laatst een meisje loos"
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 228 Zonder gevoel vat het licht warm noch koel
een eenzaamheid die verdriet in zich draagt,
met vrijheid schermt in beweging zonder doel
omdat er niets om tijd en aandacht vraagt,
een wezen zich vanwege niets beklaagt;
een ledig zijn dat tegelijkertijd
de krachten spaart en splijt in...
Als drie druppels
netgedicht
3.0 met 172 stemmen 29.749 ooit vloeiden ze samen
in alle opzichten gelijk
tot in hun midden een prijs viel
in plaats van het kwartje
en hun wegen zich scheidden
door verschil uiteengedreven
hadden zij weinig meer gemeen
ze druppelden uiteindelijk
alleen
Ballade van een hoopvol hart
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 275 Lang geleden kwam ik jou tegen,
een dromer met een zonnig plaatje
waarin je wat merkwaardig grijnsde.
Was jouw interesse in ons praatje
meer dan aandacht die je veinsde?
Je maakte mij toch wat verlegen.
Van toen af aan ging ik jou ontdekken
in woorden die je graag herhaalde,
de tonen die...
Onvoorstelbaar echt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 176 Jij stroomt binnen en ik waan mij
in een roerige zee, raak daarin op drift,
word van mijn verstilde strand gelicht.
Heel gestaag kerft nu jouw branding
rake woorden in mijn huid en almaar verder
word ik meegetrokken door de golven,
soms omhoog getild, dan weer bedolven,
getroffen door een...
Elke seconde leeft voort
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 156 Jouw wezen, mooi mens,
meandert voort in mij
en doorstroomt mijn hart.
Daarmee zie ik van jou
de zorgvuldige handen,
bedachtzame gebaren,
de flits van een vraag
in ontvangende ogen,
elk onstuimig moment,
waaier van zwarte wimpers
op onschuld als je slaapt.
En jouw stem hoor ik...
Uit het slop
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 181 De dingen zijn in het tijdelijke blijven hangen,
zoals wijzers stokken op een verstofte plaat
waar zelfs de wind geen acht op slaat.
Er klinkt geen roep die verder leidt dan de dag
die doodloopt in een cirkelgang van taken,
buiten de incidentele aanlooppoes
die om wat aandacht...
Omzien en verder
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 114 Zijn de dingen scheefgegroeid in de tijd,
of ben ik dat, heb ik het zicht niet meer,
kijk ik alleen nog maar om met een spijt
naar wat er was, niet nog wel eens een keer
een kans beleeft. Elk voorbijgaan doet zeer;
de dromen die niet tot wasdom kwamen,
de pogingen, goed bedoeld, de namen
die...
Nergens zeker van
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 200 Voor het raam daalt sneeuw
onder een hoek van vijfenveertig graden
nat en fijn,
trager waar wat luwte is
en verscholen in het licht.
Je ziet maar wat zich vertoont,
afgezet tegen een donker beeld.
Dromen en verleden lopen mee
in elke schatting van heden.
Nergens ben ik zekerder...
Belast
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 146 Nog onbelast, zo komen wij op aarde,
vers uit een schoot de harde wereld in
met hoop daarin te winnen aan waarde,
rechtop te staan, te zijn met iets van zin,
omhoog te gaan vanuit een laag begin.
Soms zit het mee. Geboren voor ‘geluk’
zo lijkt het dan. De ladder gaat niet stuk.
Zo’n...
Kwetsbaar
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 176 ongaarne vouw ik toe mijn handen
tot willoos ingekeerde knuisten
hoe graag geef ik toch open prijs
wat mij in dit leven drijft
nog leren mij mijn zekerheden
dat onverbloemd en vrij vertoon
pijnlijk aan het licht kan brengen
waarin ik diep te raken ben
zing niet graag in ondertonen
van...
Onder het oppervlak
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 110 In de diepte tekenen zich dingen
ogenschijnlijk verborgen haarscherp af,
blijkt het hart zich bezwaarder te zingen
dan eigen stem er tekenen aan gaf.
Groeven van pijn, zelf opgelegde straf,
eigen falen krast er sporen van schuld,
zwarte dagen, een overvraagd geduld,
opgeklopte eisen aan...
De kracht van een vrouw
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 369 Een warme golf gaat van jouw wezen uit;
jouw levenskracht, een kraan die opendraait,
een sterke stroom gevoel die stuwt en stuit.
Uit elk gebaar waarmee jij liefde zaait
volgt nieuwe hoop, ook als een vuur oplaait,
ontnemen wil aan wie jij bent gehecht,
het eigen kind, bestaan waarvoor jij...
Uiten
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 143 Geen mens heeft grip op wat dit leven geeft,
wie god mag zijn of minder wordt bedeeld.
Er is dat lijf, dat mankementen heeft,
en ook een lot, dat keihard met jou speelt,
dat ronduit kwelt en aftast wat jij veelt …
Maar hoe dan ook, wie is daarbij gebaat,
een mens die schuilt om hoe het hem...
Op de vloedlijn
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 146 Pal op de lijn van vloed en vochtig zand
beweeg jij voort, belemmerd door de wind,
niet wetend wat te kiezen, welke kant
jij op moet gaan opdat jij kalmte vindt.
Jouw denken lijkt een zee op zich, die bindt
niet zomaar in, die slaat jou heen en weer
van lichte hoop naar golven van oud...
Positieve benadering
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 92 Met kinderdromen
die ruimte krijgen voor doen
gaan we ver komen.
Stimuleer de jeugd
in verwezenlijking en
zie hun wil als deugd.
Reik ze kansen aan
en ja, dan verbetert ook
het ouderbestaan.
Wij deden verkeerd,
zij zullen dat allicht doen,
maar hebben geleerd?
Straffen helpt...
Weigeren en onttrekken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 56 Mijn voornemen voor dit nieuwe jaar
is dat ik mij nog veel meer schrap zal zetten
tegen alle dwang die enkel in het belang
is van de hebzucht van de toch al rijken.
Zij kunnen het bekijken
want ik ga voor de goedwillende enkeling
waarvan het hebben en houden zichtbaar slijt
door overgave...
Niets gemist
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 108 Rond deze feestelijke periode
ben ik het liefst ver buiten beeld,
voel ik heel heftig hoe verdomd
verdeeld de menselijke wereld is
en mis elk vermogen
om vreugde te veinzen.
Men komt zogezegd gezellig samen
rond eten, drank en knallend licht,
opnieuw gezwicht voor het kopen
van wat een...
De kern van begrip
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 65 Een woord is mij ontvlogen.
Het bleek te licht.
Mondinggericht
liep het uit de pen
ontdaan van zijn kern.
Die brandt nu
vurig in mijn hart.
Niet-gevat en zonder ogen,
tekent zich daar
het wezenlijke af.
Nog even tweeduizendzeventien
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 77 Straks is er weer een levensjaar voorbij,
dingen die we deden of toch maar lieten,
beleefden met elkaar, teleurgesteld of blij,
verafschuwden, of stil van konden genieten.
Handelingen die echt onbeduidend leken,
iets dat je anders deed dan werd verwacht,
maar later wellicht bepalend is...
Rijzend naar het zenit
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 172 Met zeer hoge felle golven stroom jij
net als een zee met bestormende kracht
daarna verzacht, want dan komt je wat bij
Je keert je om en ontremd in de nacht
stoot je naar daar waar het zenit jou wacht,
waar dromen die jij steeds meevoert leven,
het perfecte is, dat nooit wordt gegeven, ...
Blijvende warmte
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 153 De speelse storm die ik van twee ogen
ving in de nacht, heel dicht bij mijn gezicht,
daarmee ben ik naar toekomst gevlogen,
boven het nu en morgen uitgelicht.
De kern die recht op mijn hart leek gericht,
daar binnenging, daar in de duisternis
vertroosting bood voor een komend gemis,
mij...
Klokken luiden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 196 Van mijn hart heb ik nooit
een moordkuil gemaakt.
Wat mij raakt krijgt respons
en soms gonst er verleden
door mijn meevoerende aderen
voel ik de moeders en voorvaderen
in hun gevechten voor beter
zich gevend voor de toekomst
van het verdere leven.
Mijn tijd begon met een opgang
en nu is...
Stemming
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 84 in verleden tijd drongen zich
hun zinnen van teloorgang op
met een impliciet verwijt
en ik spande mijn snaren
naar opheffende klanken
voor de kwetsende spijt
verbuig nu tot verlangen
met krullende lippen
om vernieuwende tijd.
Meer van deze schrijver...
