284 resultaten.
Witruimte
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 198 Stel je vragen erbij,
wik mijn woorden.
Ze zijn niet adequaat,
kruimels, zandkorrels slechts
van wat wil worden gezegd.
En neem het tussenrijk mee,
het wit waarin ze zijn gevangen,
want geen verhaal kan bestaan
als niet met zicht en gehoor
een hart de dingen verbindt.
Laat mij ook toe tot jouw stilten,
lief,
laat mij daar
scheppend…
Van de dingen die (niet) doorgaan
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 155 Een keten van gebeurtenissen is het leven
waarin hoop en twijfel hun dansjes doen,
om zich dan weer stil langs de muur te begeven
met een besef van "Er was eens ..." en "Toen ...".
Vluchtig wordt er een datum afgesproken,
maar de plichten zijn opnieuw niet overzien
en plannen blijken met elkaar niet te stroken
dus overheerst de gedachte…
Waar liefde wonen kan
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 200 Voor de een zal je hart blijvend kloppen,
een ander probeert, maar bereikt dat niet.
Ware gevoelens zijn niet te verstoppen,
je moet wel blind zijn, als je die niet ziet.
Er is veel schijn, veel pretenderen,
zovelen waarbij de graagte niet duurt.
Het blijft bij voor zichzelf begeren,
het eigen gerief dat handelen stuurt.
Liefde gedijt op…
Inhoudelijke waarde
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 209 Geen etiketje
meldt mij ooit echt de inhoud
van het pakketje.
Wat ongezegd blijft
op de verpakking, wordt een
verhaal dat beklijft.
En onbevangen
zien wat zich voor mij onthult,
doet meer verlangen.…
Even
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 119 Jij kwam thuis in mijn droom,
kroop aan mijn zij in het bed,
schoof mijn T-shirtje omhoog
drukte je neus van genoegen
grommend in het warme dal
nabij mijn kloppend hart, zodat
ik licht ontwaakte, traag bewoog.
Mijn handen streelden jouw hoofd
en loom openden zich mijn ogen,
vingen de branding in de jouwe,
terwijl jij in mij gleed, wij…
Zonder gemis geen voeling
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 120 Je schuwt het zijn als je niets meer doorleeft,
niets meer erkent van een gevoel dat was.
Want stel je voor dat een geliefde sneeft,
je schoonheid zag, in felle ogen las,
gemis wordt dan een wond die nooit genas.
... Maar kies de zee. Haar baren dragen mild,
banen een weg. Van een voetstuk getild
slepen ze je mee in ondergangen,
tronen omhoog…
Na het afscheid
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 373 De maan spuwde wit een gat in zachtgrijs,
omrand met een rode wolkenkrans.
Van zijn lichaam had hij zich ontdaan
als van een koud en levenloos ding.
In dat licht was het niet nodig naar hem
te reiken, hij kwam uit zichzelf.
Hoezeer het doorgebroken oude licht
mijn hart omsloot en warmde.
In het witte schijnsel werd zijn nabijheid
kalm…
De kracht van mijn vader
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 275 Als kind mocht ik aan jouw armen hangen,
zweefvliegen op jouw voeten (gedragen
hoog en veilig, tijdig opgevangen),
met jou kaarten, pesten, hartenjagen.
Heel ontspannen waren de zondagen
met maanzaadbrood en gerookte makreel
(door jou ontgraat en voor ieder een deel),
of doppinda’s met chocola erbij.
Kleine dingen, fijne momenten, veel
komt…
Laat het regenen (dizaine)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 150 Soms wens ik mij in druppels een regen
die woordeloos wist wat aan stof is geland.
Dan kom ik jou in hun stilte tegen,
strijk jij heel zacht langs de huid van mijn hand.
Dan glinstert vocht van de levende band
die telkens weer aanzet tot ander spel,
golft er van diep uit de buik heel fel
de moed en kracht van een samen bestaan
Dan laaf ik mij…
De zegen van regen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 198 Kijk maar en wacht, want veel meer kun je niet
op deze dag. Regen valt in vlagen,
het weer doet recht aan verborgen verdriet
en spoelt ze weg, de sombere vragen
naar het waarom van kleurloze dagen.
Ontvang het licht, al is dat nu wat grijs
van treurigheid. De regen is bewijs
dat tijd resteert, er schoonheid op je wacht.
De regen spoelt het stof…
Vervloekt
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 202 Ik vervloek mezelf
om niet gezette stappen
om mijn angst grip te verliezen
om ondoordachte grappen
om uitstel zonder echte reden
om zwijgen als ik vragen wilde
om zoeken in te ver verleden
om denken dat ik wachten moet
om stoer alleen zijn in mijn schulp
om doofheid voor een goed advies
om afweer tegen elke hulp
om passie die ik binnenhoud…
Afgaan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 113 Ik kan niet acteren, gedichtje. Ik hou niet van dikdoenerij.
Speel jij maar met wat voeten, als het moet, kruip nog eens terug in mijn bol,
het maakt niets uit. Kijk, daar heb je de uitgeverij.
Er waait een koude wind en ons kaftje wordt dun. Moet je zien hoe
de grote namen tevoorschijn durven komen met een luxe uitgave in
deze tijd. Voor hen…
Dat, ja dat
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 206 Met het nipje mochito dat ik nam,
warmt nu zachtjesaan mijn maag
en ik roer afwezigheid in het glas
met de blaadjes mint die ik zopas
plukte uit de border van mijn plaatsje.
Zat ik maar naast je in verlegenheid,
met jouw warmte tegen die van mij
en af en toe wat oogcontact waaruit
meer dan wat dan ook op welke plek
iets spreken zou van werkelijkheid…
Door mijn kleindochters ogen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 254 Als een kind je vol eigen energie
rechtstreeks in de oude ogen kijkt,
weet je jezelf ook weer de uk van drie
en diep in die kinderlijke blik blijkt
een tijdloosheid, een opening die ont-ijkt
wat gewicht had, wat echtheid leek te zijn;
er is slechts vraag, de korte nu-termijn;
niets staat vast tot het waargenomen is.
Het kind bekijkt en reageert…
Jouw verjaardagsnacht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 329 Het is weer jouw verjaardag vandaag
en de vroege uren verstrijken gestaag
maar ik ben terug in die nacht,
hield toen alleen bij jou de wacht,
luisterde naar hoe je adem klonk,
in een kamer die naar ziekte stonk,
mijn laptop op mijn schoot,
doorwerkend voor mijn brood,
want je moet toch iets.
Er was in die kamer verder niets
dan het…
Hondswijs
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 460 In jouw ogen staat nimmer verwijt -
de dingen zijn zoals ze gebeuren -
maar een band betekent iets voor altijd,
dus elk vertrek zul jij diep betreuren.
Met verdriet en toch zonder te zeuren
kijk jij dan toe hoe wij mensen dwalen,
hoe vermoedens onze weg bepalen,
hoe dom wij doen, ons gevoel vergeten,
hoe wij praten, opgaan in verhalen.
Jij…
Open eind
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 719 Is er hierna nog wel een samen ooit,
zien wij elkaar hierna nog ooit terug?
Het voelt zo leeg in mijn hart, zo berooid.
En ons afscheid, jij ging toch veel te vlug!
Wat van jou rest, ik keer het straks de rug,
laat het achter, maar niet wie jij ooit was,
het volle beeld, jij, jouw lach en jouw bas,
neem met mij mee, heel zoete gedachten
aan…
Sterrenstrooisel wacht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 325 Hier in het grijs van de voortgaande nacht
bespeur ik zwak mijn naam in kabbelschijn
van water dat op sterrenstrooisel wacht,
voor ogen als een richtpunt hoopt te zijn
tegen scherpte van diepgevoelde pijn.
De wolkenlucht blijft het plan verstoren,
straks gaat maanlicht daar ook in verloren,
heeft duisternis opnieuw de overhand.
Genadig toch,…
Verken eerst mijn duisternis
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 603 Jij durft niet mee, dat kan ik begrijpen.
Ook ik ben bang van onwerkelijkheid,
de duisternis, die mijn keel blijft knijpen.
Maar ga nu mee, bekijk de lelijkheid,
mijn zwartste angst en onredelijkheid.
Ik laat jou zien waar die zijn geboren,
vertel daar ook wat niemand wil horen.
Ga mee zodat jij ook de zijde kent
die pijnlijk is, jou niet zal…
Spijt
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 353 Jij bracht mij weg in de nacht en jouw spijt
zeulde koffers naar het laatste perron.
Het was een feit, de terugweg was al kwijt,
toen jij besloot dat deze reis begon.
Jij hield mij vast, zoals jij dat niet kon,
terwijl de reis in volle vaart verliep.
De aantrekking, zij is er, gaat nog diep,
maar ontladen zal zij jouw hart niet meer.
Jouw…
Dromen zijn nodig
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 159 Wat doe jij als jouw droom instort,
je dacht een goede weg te zien,
maar weer blijkt dat er geen?
Bedrukt kijk jij dan om je heen
en roeit naar nieuw houvast
met riemen die jou warmden ooit,
die maakten dat jij dromen ging.
Want verder roeien is toch dat
wat drijven doet in dit bestaan.
Er moet iets blijven van geloof
in iets dat nog wat…
Weerstand
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 147 Kan toch? Vuil kijken,
het ongenoegen eens flink
vies laten blijken.
Allemaal fronzen!
En laat dat gebrom ook eens
wat luider gonzen!
Dat zal ze leren,
zij die zo asociaal ons
leven regeren!
[gedicht in drie 'hepkoe's': elke hepkoe heeft elf unieke woorden, rijmende eerste en laatste regel, 5-7-5 voor de verdeling van lettergrepen]…
Bepaald
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 101 Peinzen doe ik, plant weer de ene boom
na de ander. Ze staan al in mijn geest,
bepalen mij vanuit een diepe droom
in duister land waarheen ik ben geweest,
oneindig boek, dat nooit hetzelfde leest.
Hun rariteit zorgt dat ik mij verschuil,
een schaduw zoek en daarin vrijuit huil
om wat niet komt, de afstand en het pad
dat moeizaam gaat, met om…
Van is geen woord dat bindt
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 256 Al valt de appel van de boom,
er was slechts tijdelijk verband,
de binding maar een droom.
Nog voor de appel is geland
verliest het houvast elke toom:
een pit belooft een nieuwe plant.
De boom kan wortels daarom slaan,´
met takken minzaam overdekken,
het nieuwe zal die ooit weerstaan,
zich aan de boom vanzelf onttrekken.
Er zal een nieuwe…
Flinterdun verweer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 198 de façade belooft heel wat
oppervlakkig gezien lijkt dat
als bescherming nog niet zo gek
maar met kracht heeft het niets te maken
diepe gekwetstheid en bange vragen
hokken samen onder vliesdun dek
en gluren door gleeën in dit laken
of ze zich wellicht toch buiten gaan wagen
toch denken ze er niet aan
in hun te zeer gekrenkte bestaan
zich…
Strontvisser
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 273 Al zoveel jaren veer ik mee
verklaar de golven om mij heen
bevind mij op een woeste zee
en drijf daar fier maar heel alleen
De havens die ik aan ging doen
als plek waar rust te vinden was
voorzagen slechts in dagrantsoen
verstrekten mij geen toegangspas
Elk schip waarop ik binkje bleek
had goed verborgen averij
De magen raakten niet van…
Hartverwarmend
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 158 Als de nachten weer gaan overwegen
het daglicht telkens korter kleuren toont
en storm graag plaagt met vlagen regen,
de kwetsbaarheid van mensenlijven hoont,
is zij het juist die openheid beloont
de rilling van een naakte huid verjaagt
en harten naar een vurig ritme draagt
opdat haar kracht ten diepste wordt gevoeld.
Geef haar die kans en zij…
Verdrongen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 256 Hij stond daar maar, om warmte verlegen,
beide knuisten verscholen in zakken.
Ook uit zijn mond werd toen niets verkregen,
die zocht vergeefs, kon geen woorden pakken.
Hem was geleerd zich niet te verlakken:
“Duw het maar weg waarvan jij te veel weet.”
Het beetje licht, dat langs zijn lichaam gleed,
trof wel zijn blik. Daarin sprak zijn wezen…
Nu hier
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 242 Toe laat mij nu, laat mij jou omarmen,
dit hier delen, al brengt dat geen respijt.
Even wij samen, ons hart hier wat warmen
aan een besef dat breekt met eenzaamheid.
Laat maar komen, loos toch de stroom van spijt
om wat niet was, de dingen, uitgebleven,
De ruwe greep van 't onzeker leven,
van tijd die holt en korte metten maakt.
Wij kunnen…
De wind weerstaan
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 118 De harde wind verwaait het land naar zee
en rotsen slechts weerstaan hier nog de druk.
Men loopt en masse elkaar nadravend mee,
weet zich geen raad en kiest op goed geluk,
zonder idee. De wind slaat alles stuk.
Die tiert hierbij, slechts geremd door schermen
van enkelen, die zich wel ontfermen
over waarde en pal zijn blijven staan.
Zij vechten…