inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 53.342):

Bepaald

Peinzen doe ik, plant weer de ene boom
na de ander. Ze staan al in mijn geest,
bepalen mij vanuit een diepe droom
in duister land waarheen ik ben geweest,
oneindig boek, dat nooit hetzelfde leest.
Hun rariteit zorgt dat ik mij verschuil,
een schaduw zoek en daarin vrijuit huil
om wat niet komt, de afstand en het pad
dat moeizaam gaat, met om de stap een kuil
en diep gewoel, de grip die ik niet had.

Schrijver: Ludy Bührs, 22 oktober 2014


Geplaatst in de categorie: psychologie

5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 101

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
22 oktober 2014
zo mooi dit gedicht en prachtig de metafoor erin; telkens weer een nieuwe boom planten zonder echt wortel te kunnen schieten.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)