Netgedichten

netgedicht (nr. 53.771):

Jouw verjaardagsnacht

Het is weer jouw verjaardag vandaag
en de vroege uren verstrijken gestaag
maar ik ben terug in die nacht,
hield toen alleen bij jou de wacht,
luisterde naar hoe je adem klonk,
in een kamer die naar ziekte stonk,
mijn laptop op mijn schoot,
doorwerkend voor mijn brood,
want je moet toch iets.
Er was in die kamer verder niets
dan het geluid van de pomp.
Die stond daar koud en lomp,
en jouw kreunen af en toe
bevestigde mij: jij was je pijnen moe.
De uren tikten traag voorbij
en jij, was jij je nog bewust van mij,
toen ik je mond weer vochtig maakte,
zachtjes je ingevallen wang aanraakte?
Dit kon nog dagen duren, weken,
zo sterk was jij met al je gebreken.
Tegen de ochtend echter kwam de rust
je adem stopte, jouw vuur was geblust
en ik heb je toen zachtjes vaarwel gekust.