Netgedichten

netgedicht (nr. 45.491):

Nu hier

Toe laat mij nu, laat mij jou omarmen,
dit hier delen, al brengt dat geen respijt.
Even wij samen, ons hart hier wat warmen
aan een besef dat breekt met eenzaamheid.
Laat maar komen, loos toch de stroom van spijt
om wat niet was, de dingen, uitgebleven,
De ruwe greep van 't onzeker leven,
van tijd die holt en korte metten maakt.
Wij kunnen hier elkaar dit nu geven,
een diep gevoel dat na aan eeuwig raakt.

[gedicht bij onderstaande krijttekening van de Belgische kunstenaar Harald Calle]