biografie: Rob Schouten
Rob Schouten (Hilversum, 1954) houdt er een buitengewoon veelzijdige schrijfpraktijk op na. Behalve poëzie schrijft hij proza (verhalen en de roman Lusthof, verschenen in 2002) kritieken (Vrij Nederland en Trouw), essays, columns en sportstukken.
‘En nog steeds, in alles wat ik schaf / maak ik me er het liefst makkelijk van af’, schreef hij met zelfspot in 1979 in een gedicht. Zichtbaar is dat zeker niet: alleen al Schoutens essays getuigen van een nieuwsgierige en gedreven geest, onvermoeibaar op zoek naar onorthodoxe invalshoeken om over poëzie te denken.
Zijn poëzie, die spannend van taal is, vol taalgrappen en lekker bekkende zinnen, is evenzeer van het ruime, niet-uitsluitende soort. Het hoge en lage lopen vrolijk ongemanierd door elkaar heen, Rimbaud kan verward worden met Rambo en zowel het metafysische als het zeer aardse spelen een belangrijke rol. Schouten schuwt vervormingen en verwijzingen niet, reflecteert in zijn poëzie veelvuldig op poëzie en toont liever chaos dan dat hij verzen orde in de wereld laat scheppen. Liever ironiseert hij het menselijk (in het bijzonder: het eigen) bestaan dan dat hij er in ernst zin aan geeft door de taal.
In de gedichten van Schouten is alles interessant, en lijkt niets serieus genomen te worden. Hoewel ze soms dicht op de huid geschreven lijken te zijn, is relativering troef. Wat treurig is wordt overdreven en daardoor komisch, wat ontroert – een liefde, een pasgeborene, een dag aan zee – krijgt een ontnuchterende tik na. Zoals de jury van de Herman Gorter prijs schreef, naar aanleiding van zijn achtste bundel Infauste dienstprognose: ‘terwijl je steeds minder te lachen vermoedt in de zwartgallige humor van deze opgeruimde brokkenmaker, wordt zijn opgewektheid tragisch en zijn tragiek hilarisch.’
Publicaties (o.a.):
Gedichten 1 (1978); Gedichten 2 (1979); Een onderdaan uit Thule (1985); Te voorschijn stommelt het heelal (1988); Huiselijk verkeer (1992); Bij bewustzijn (1996); Infauste dienstprognose (2000); Lusthof (2002).
Inzendingen van deze schrijver
21 resultaten.Doordeweeks
gedicht
2.0 met 30 stemmen 
24.878 Over mijn autenticiteit gesproken,
belangstelling was er vandaag niet voor
en zelf lag ik half grieperig in bed.
Slechts één keer werd ik naar de deur geroepen
om aan auto-da-fe's mede te werken,
Getuigen van Jehova aan te steken.
Nietig gestemd bleef ik in kamerjas
urbi et orbi maar...
Perpetuum mobile
gedicht
3.0 met 41 stemmen 14.756 Wat is het toch een vreemd verschijnsel.
Zojuist heb ik het weer eens uitgevonden.
We waren opgewonden toen het werkte
ondanks de onbetrouwbare beschrijving.
Het nieuwe gaat er inderdaad niet af
zolang het eigenlijk nog steeds niet kan.
------------------------------------------------
uit:...
Rob Schouten viert zijn middelbare leeftijd
gedicht
2.0 met 154 stemmen 92.968 Ik was het middelpunt en kwam uitstekend over.
Vrienden roemden mijn geslaagde hoofd-hart-combinatie,
vrouwen begrepen aan de onhandige wijze waarop ik
hun bloemen in een vaas deed dat ik hun man was,
er was meeslepende muziek en gespreksstof.
Toen slopen onverwacht mijn ouders langzaam...
Huisstijl
gedicht
2.0 met 193 stemmen 39.523 Niet waar ik woon en met wat aan de muur
maar toch toegankelijk: wat brommerig
hoor ik en met de actuele grijzen
der jaren negentig - het is per slot
geen sanatorium, er mag ook best
het nodige gesodemieter in.
Voor akoestiek moet je bij mij niet zijn,
ook niet voor schreefloos, als het...
Vroeger
gedicht
3.0 met 189 stemmen 48.486 Lang geleden, maar wel na de oorlog
- Want die ken ik slechts van horen zeuren -,
Die tijd die heette toen het heden nog,
Kon het navolgende octaaf gebeuren:
'De huizen klappertandden met hun deuren,
In elke hoek zat een ontstellende Moloch
Jongens van mijn leeftijd te verscheuren
En aan...
Huisraad
gedicht
2.0 met 86 stemmen 35.080 De huisraad van lang toegeknikte bovenburen,
bekend van horen schuiven, wordt vandaag verbolgen
op straat geduveld. De locale dichter staat
onuitgeslapen voor het raam. Hij ziet er af
en aan gemeubileerd trottoir en gaapt. Komt net
het bed spiralend langs, daalt op een suffe stoel
die met...
Een heel behoorlijk natuurgedicht
gedicht
2.0 met 111 stemmen 37.361 De scepsis langzaam weggestorven
en het laatste voorbehoud
met de spotvogels vertrokken
naar het heidense Zuiden
wordt het tijd om te gaan sneeuwen,
eerst langzaam, daarna dichter,
tot alles blanco is en onverlicht,
je reinste Middeleeuwen.
Mooi zo, dan nu maar eens een zwerver
aan laten...
Rob schouten viert zijn middelbare leeftijd
gedicht
3.0 met 2 stemmen 9.423 Ik was het middelpunt en kwam uitstekend over.
Vrienden roemden mijn geslaagde hoofd-hart combinatie,
vrouwen begrepen aan de onhandige wijze waarop ik
hun bloemen in een vaas deed dat ik hun man was,
er was meeslepende muziek en gespreksstof.
Toen slopen onverwachts mijn ouders langzaam...
Bewaard
gedicht
3.0 met 5 stemmen 2.714 Ter zelfmoord trok ik naar de spoordijk op,
kroonde mijn hoofd met rails, deed bielsen aan:
de aarde dreunt, de helling een vulkaan;
wat nu volgt, dacht ik, schrijf ik niet meer op.
Vlak voor mij trokken de rails weg, luchtop
de hemel in waarin ze niet bestaan;
de wind ging onderdrukt...
In Paradisum
gedicht
3.0 met 2 stemmen 1.661 Prima bedenksel is het hoofd
en verre van gevangenis:
gedachten lopen in en uit,
over de balustraden hangen
oude en dierbare momenten,
nu eens geprononceerd en geurig
dan weer verzadigd achterover.
Alles heel smaakvol ingericht
met de geschiedenis der mensheid,
en praktisch ook: opdrachten...
Terra
gedicht
3.0 met 16 stemmen 3.383 Het is geen doen in deze wereld
hoe ze ook in het onaandoenlijke
als een vergeten kerstbal hangt.
Kom ook dansen bij ons, roept ze
vreemdsoortige verbinding toe
van ver over het uiterst denkbare.
Ontspannen is het bij ons onterechte,
wij hebben het rookalarm vernield,
stikken doe je...
Een heel behoorlijk natuurgedicht
gedicht
2.0 met 11 stemmen 3.548 De scepsis is langzaam weggestorven
en het laatste voorbehoud
met de spotvogels vertrokken
naar het heidense Zuiden
wordt het langzaam tijd om te gaan sneeuwen,
eerst langzaam, daarna dichter,
tot alles blanco is en onverlicht,
je reinste Middeleeuwen.
Mooi zo, dan nu maar eens een...
Ik dus
gedicht
2.0 met 24 stemmen 7.687 Op school was ik geen al te vlotte prater,
Er school in mij een introverte solipsist;
Ik wist dat ik als enige iets werk'lijk wist
En viste liefst in 't allerdiepste water.
De medemens, voelde ik diep, was geen confrater
Maar slechts een favel, aan mij opgedist;
Het levend wezen was aan...
Pompoen
gedicht
2.0 met 29 stemmen 10.866 De meest geroutineerde vleermuis, ja,
maar soms, 's nachts, in een leeggezogen huis,
als wie nog wakker is neerslachtig is
want het is tijd voor buitenaardse krachten,
landt er een ufo in het hoofd, zaait graancirkels,
klemmende redenen er niet te zijn.
Afwezig. Niemands zoon. De...
Zonder gebruiksaanwijzing
gedicht
3.0 met 14 stemmen 5.859 De avond dat we in elkaar werden gezet
zonder te weten hoe het moest, voorzichtig
wat onderdelen uitgepakt en wat niet paste
weggelegd voor straks,
dat het zo telkens ging, iets dat steeds
weer langzaam bij elkaar gehouden raakte.
Zo zo. Maar er zaten grijpgrage ledematen
bij, die het op...
Een schuilplaats
gedicht
2.0 met 25 stemmen 9.657 Ik prevelde zonder geluk op straat
maar wat. Niemand nam er notie van.
Zwijgend hield ik mij op in een portiek.
Heel waardevol dat alles overgaat.
Trams dreunden langs. Ergens schreeuwde een man.
Uit een luidspreker schalde dansmuziek.
Waarvan ontdaan en zorgen om welk lot?
Conclusie...
Lam
gedicht
3.0 met 13 stemmen 5.840 Natuur. Mij best. Parende robben. Mos.
De muizenval. Sla. Een ijskast ontdooien.
Telefoonrekening. Het parlement.
Belachelijke modieuze jurken.
Als u maar weet dat ik er ook aan doe,
hoe dronken ook. Wie ligt daar op z'n kant?
Een auto winnen om langs berg en dal...
Bloemlezingen,...
In de tuin
gedicht
1.0 met 23 stemmen 15.919 Met lichtgevulde hersens in de tuin,
in het verschiet weiden de zenuwen
en op kniehoogte snuffelt God
wat in een bries van oud behagen.
O, tijd van lauwe kranten en gesprekken,
het leven klotst stompzinnig uit mij voort!
-----------------------------
uit: 'Bij bewustzijn', 1996.
Ziel
gedicht
2.0 met 17 stemmen 7.232 Ik zou liever een kwaliteitsziel hebben
die ik niet kende; niet dit inruilding
uit mensen die ik maar bekeken heb,
dat het alleen doet als ik ernaar kijk.
Mijn ziel zou ouderwets onzichtbaar zijn
en in mij zitten. Alles wat ik zweeg
en riep zou er duurzaam vervuld van zijn.
Ik zou er niet...
Liefde
gedicht
2.0 met 538 stemmen 82.620 Het grote woord houdt hier niet van, schudt zenuwachtig,
zwijgt pijnlijk, staart wat voor zich uit, Say Cheese, vogeltje!
Mis. Te bewogen. Nog maar eens. Een ander licht.
Verstandhouding, samen veel praten. Beter zo?
Over jeugd en wat het is, alles ook wel
eens op een bed? Stil blijven...
Het oog van de orkaan
gedicht
3.0 met 28 stemmen 9.748 Zo zondag dat de wind hier niet
over de pier blaast noch in 't park
de hond dolt is het mij te moede
en zulke taal ook drukt mij uit
als tube's laatste, allerlaatste...
Op straat stappen of ze mij halen:
geen jeugd, geen jacht, komt u maar mee!
maar nee, is het roerloze extase:
een...
