Gedichten

gedicht (nr. 351):

Het oog van de orkaan

Zo zondag dat de wind hier niet
over de pier blaast noch in 't park
de hond dolt is het mij te moede
en zulke taal ook drukt mij uit
als tube's laatste, allerlaatste...

Op straat stappen of ze mij halen:
geen jeugd, geen jacht, komt u maar mee!
maar nee, is het roerloze extase:
een stille gang, tikken zeg niks!
Hier rust lawaai van woede uit.

----------------------------------------------------------------------
Uit de bundel 'Infauste dienstprognose' uit 2000, van dichter en criticus Rob Schouten (1954).

Schrijver: Rob Schouten
Inzender: H.J.B., 11 september 2003

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: natuur

orkaan

stilte

angst

3.0 met 28 stemmen

9.748

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:: virginie
Datum:: 8 oktober 2003
Email:: virginiederoohotmail.com; Dit vind ik een van de mooiste gedichten ook al gaat het over woede. Iemand die dit schrijft
is iemand met echte gevoelens.
Ik schrijf ook graag gedichten, meestal met al m'n gevoelens erin..

Geef je reactie op deze inzending: