Alle inzendingen over natuur

Heidelucht waait voort, vermengt zich met bloemengeur van een grote tuin. Druk gezoem kringelt om de kleurrijke perken, en duikt in kelken. Duizenden werksters vliegen vol stuifmeelkorrels naar hun woonkasten. Gekweekte bloemen, wild gewas worden samen honing van eendracht. De was uit raten baart nieuwe kunst bij Strijbeeks…

Het laatste jub’len van de merel ‘k kijk op en zie op ‘t dak, hij ziet mij en zingt opnieuw dan ‘n fatbromiel die ruw voorbij, laat hem niet storen weer jubelt hij De sloot paarsblauw al, waarin lantarenlichten liggen zo licht zo zacht de lucht ik ruik de sloot en gras ‘k schrik op van een geblaf en dan weer rust nog paarser schijnt…

Tussen nijver Kaatsheuvel en luchtig landduinenbos waait een zucht steeds heen en weer strooit over Eftelings Sprookjesbos zijn eigen onbekende vertelsels die een ieder zelf mag behouwen vrije gestalte geven.…

Wakker worden, opstaan, lachen en een glimlach. Het zonnetje dat mooi schijnt. Dit alles is onbetaalbaar. Het is het leven wanneer je kunt opstaan en glimlachen naar het leven.…

Geen toekomst, geen nu zij danst alleen met het licht ik leer van haar vlucht Ik zit aan de oever van het meer, de lucht beweegt nauwelijks. Een eendagsvlieg zweeft door het licht alsof ze niets anders kent. Haar frêle vleugels flikkeren kort, en toch lijkt elke slag vol betekenis. Zonder verleden, zonder toekomst, alleen dit trillen in…

ik heb de fragmenten bekeken en de film gedraaid zonder muziek en jouw soepel bewegen daar waar jij de aarde raakt versmelten kracht en energie tot hartstocht in erkennen van geschapen zijn zie de leidraad die is meegegeven aan het leven in de natuur waarbij aan de mens geen hoofdrol is toebedeeld als je de puinhoop…

O 's ochtends moet gij buiten zijn! De hemel, in de zonneschijn, 't is witte kant op blauw satijn. Hoe jong: het licht dat streelt en straalt, de lucht waarin gij ademhaalt, 't gevoel waarbij de ziele dwaalt! 't Is alles schoon! Het stroke, dat voor u ligt, op het mulle pad, 't is of het gouden glansen had. De groene rogge, grauw…

Stil bos ademt mee zonlicht raakt mijn open hart ik word weer heel zacht Ik loop traag door het gras, de wind strijkt langs mijn huid. De bomen ademen rustig, hun takken vertellen verhalen. Vogel roept iets wat diep in mij weerklinkt, en ik word stil alsof de wereld even wacht. Zacht zonlicht valt gefilterd, vloeibaar goud door het groen…

Op het groene blad druppelt zacht de regen neer stilte draagt gewicht Eerste druppel stroomt rustig, bijna aarzelend uit de lucht. Hij raakt een blad en blijft daar even liggen, alsof hij twijfelt en verdwijnt daarna weer, alsof hij er nooit is geweest. Daarna komen er meer, ieder met een eigen ritme en zwaarte. De wereld ademt mee, bladeren…

Zwijgend lover hangt te dromen, van geleden jeugd vermoeid. Kleurentrossen, moegebloeid, schuilen onder lommerige bomen, zwichten om de volle vracht zwaargedragen levenspracht. Brede schaduws komen glijden, groeien, wolken volgend, aan, - heel de wijde groene baan zeilend af der weelderige weiden: zachte vaart, door niets gestoord…

Golven vol geuren strelen licht het duin en gras wind brengt zomerrust Langs de duinruggen waar het licht langzaam glijdt, neem ik de rust in me op die als een deken omhelst, een bries die zingt tussen wuivend gras, en uren lijken te vertragen in deze zomerse wereld. De horizon strekt zich uit, grenzeloos en wijd, vogels trekken voorbij…

Ik zing de heerlijkheid der Westerluchten, Wanneer de zon verbloedend langzaam sneeft, En slechts een wijl haar dagglans overleeft, Die oov'ral schuwe duisternis deed vluchten. Thans rijzen sterren op in scheem'rend duchten, Stil na elkaar; - de ganse hemel beeft In hunne flikk'ring, die een glorie weeft Van vonk'lend zilver in de…

IJl rijzen blanke berken, als boeketten Van trillend zilver, op een lucht die blauwt, Uit blonde grond, vol groepjes eikenhout, Die tegen 't blauw roodbruine vlekjes zetten. En over 't klaar kanaal, dat drijvend houdt Der berken beeldjes in onzichtb're netten, Deint, zonder de ogen 't vérzien te beletten, Een bevend-teedre nevel avondgoud…

Uit het ei ontsproten pril gekipt van in 't begin te vroeg uit het nest gevallen d' ouders vinden hun jong niet meer Opengespert met zijn snavel te klein om te vliegen snakkende naar ouderliefde bleef het eenzaam en alleen De tijd, mijn machteloos toe kijken hoe het leven weg kwijnt. Zijn bekje bleef open, hongerig kwam het,ontredderd…

als jij de tuin binnen kwam dan bogen voorzichtig de langstijlige alsof zij jou even een welkom knikje wilden geven jij zwaaide met een elegante zwier nam ze in ogenschouw zag dat de laatste bui slechts minieme schade had aangebracht de soort was sterk en veerkrachtig ook dieprood was een prachtige blikvanger voor…

Vlinder zweeft omhoog stil gedragen door de wind één met het leven Ik voel de pulserende hartslag van de aarde, onder mijn voeten, de wortels van bomen murmelen verhalen door de wind. Elke zonnestraal draagt de warmte van verbondenheid, een stille omhelzing die mijn ziel doet trillen. Het water kabbelt niet alleen, het zingt een lied van…

Mijn vriend en mijn vriendinnen weten altijd wel welk weer het wordt, wanneer En zus weet altijd welke code, elke keer, een gele of een rode Aan de hand van die voorspellingen af te spreken te wandelen, samen te zijn, voor vertellingen En ik, ‘k kijk geen tv, noch naar het weer, ‘k Kijk naar de lucht, hoe blauw, er wolken, laat…

De nacht passeert, het maneschijnsel bleekt Nieuw licht breekt door de regenwoudlianen In tropenbergen kraaien reeds twee hanen Dan maakt een geur zich los uit woudreussappen Door dunne twijgen en langs dikke stammen Zijgt langzaam een bedwelmende odeur Een keur aan Omars Rubayat kwatrijnen In hersenpannen van verdwaasde orangs Als reuzevlinder…

In de knop van nog niet ontloken bloem Was de schoonheid al ontwaakt, Maar nog aan ’t mensenoog onttrokken, Wachtend op het bloeiseizoen. Eenmaal uit de knop ontsproten, Wordt de wereld een kleurenparadijs, Een caleidoscoop van kleuren, D’schilder van ’t palet op ’t doek neerzet. Van Gogh, Monet, Gauguin, Matisse, En nog vele, vele anderen…

Licht blijft hangen nu zachte stilte omarmt mij hart zoekt eigen rust Het lijkt of de avond aarzelt net voor ze valt, en de lucht kleurt langzaam, voorzichtig als een stille gedachte. Alsof ik nu pas besef dat ik nog niet klaar ben, dat ik pas nu adem. Geritsel van bladeren raakt me zacht, een fluistering die zegt dat niet alles luid…

Ja die muur bedoel ik, daar Zij, achteruit, geleund lijkt het, met haar brede stuur rustig electrisch fietsend Wij op normale fietsen voor, zodat zij ons tempo ziet Vijf bakjes had ik bij me de ander emmer maar we vonden èèn braam Alleen ‘t uiteinde van de tak had èèn rijperd zoals het eerste kind, die alles beter dan de laters weet…

Een trage buiging van blad naar zon, zonder haast de dag tilt zich op Tegen het ochtendlicht kantelt de zonnebloem zich langzaam open, als een lichaam dat weet waar het naartoe wil, ook zonder te weten waarom — een beweging geboren uit licht, niet uit wil. De dragende steel houdt zijn hoogte met ingetogen kracht, geen trots maar aanwezigheid…

Gehucht Hoeven-Kempen-zondag 13 juli-9.30 uur Een zwaluw alleen zwiert zwak* over de velden. Zal zij overleven? (*zwak= lenig)…

Zij vouwt zich open Haar slaap: een licht labiele lauwte. Haar gewillig gebinte. Eerder dan een geeuw Kondigen haar billen aan Dat zij wakker wordt. En dan haar oogwit: sneeuw In de ogen van mijn leeuwin. ----------------------------------- uit: De groeten (2002)…

Wind tussen leegte een paardenbloem zaait de dag stilte draagt hoop mee Wind beweegt door lege straten als een herinnering aan wat we verloren waanden, maar nooit echt kwijtraakten. Tussen het kraken van takken en het schuren van lucht klinkt iets broos dat zich nog niet laat vangen in taal. Vogel stijgt op, terwijl de ochtend nog nauwelijks…

Eeuwen geweven wortels diep in aarde rust stormen fluisteren Verbonden met stilte staat hij daar, al zo lang als iemand zich kan herinneren, wortels diep verankerd in eeuwenoude aarde, terwijl zijn majestueuze stam littekens draagt, van stormen die zijn voorbijgegaan. Dagen schuiven als wolken over de kruin, elk voorbijgaand seizoen laat…

De donkere kamer biedt uitzicht op de rivier en drie koppeltjes. Zij hebben geen oog voor het kleurenpalet in en langs het water.…

Nu zijn de tijden rijp, dat zonne perelt op elk grasblaadje, en 't uitgespreid gelach mijn ogen doopt en mijn gedachten wijdt. Hoog staan de bomen in de jeugd der wereld als heiligen, en heel deze eeuw'ge dag is licht en wit, vol suiz'len wijd en zijd; ik hoor het sap in al de planten zwellen, en hoe, met stille wil, de schepping groeit…

Zomerzon gloeit heet een bloem buigt zonder breken zelfs onder het licht Soms valt het licht schuin door bladeren vol gaten. Juist daar lijkt schaduw dieper, voller in betekenis. Wat buiten de lijnen groeit, zoekt geen vorm, maar vindt zijn eigen waarheid in het onverwachte. Een boom met een knoest kan nog stevig staan — misschien…

Voor mij strekt zich het landschap uit dat al zo vaak zouteloos beschreven is; de torens die staan voor de verveling, uitgestorven bloemen door de stikstof. Het overschot aan bramen verraadt hoe slecht het gaat met de omgeving; de hitte drukt de diepe wanhoop uit waartoe de aarde zich genoodzaakt voelt. Mishandelde koeien grazen hoornloos…