6212 resultaten.
In oase frisgroen
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
32 zij zongen
het lied van
lang geleden
in de goudgeel
brandende zon
onder het voegen
van de muur
die met grote
natte doeken
goed werd
afgeschermd
tegen de te snel
drogende wind
en intense hitte
aan de trillende
horizon lijnden
andere huizen
en koepels zelfs
een kleine minaret
verhief zich in
oase frisgroen
daar donkerden…
Weerspiegeling
poëzie
3.4 met 9 stemmen
3.383 Grimmig snellen rondgerolde wolken,
Eindeloos grote kluwens, aan door ’t blauw.
Doodse stilte! Toch, ze naadren gauw,
Scherp weerspiegeld in de molenkolken.
Schelle fonkling van miljoenen dolken;
Dan de donder; en, van regen lauw,
Schudt de wind de hechte molenbouw,
Loeit het rund, dat wegvlucht, ongemolken.
Zuiver, als geslepen edelstenen…
Schrik
netgedicht
3.0 met 11 stemmen
191 Voor- en najaar onweer
bliksemschichten
bangelijk ontzet
noten kraken
schrikbewind
mamamia
temperatuurschommelingen
mentaal ingedrukt
foob-gedicht
Schrikbarend geboren
binnensmonds verwoorden
vallende klanken
't Evenwicht doet wankelen
eivolle krenten
schrikwekkend ontwaken
gewichtig keffen beweren
vreesachtig vleselijk beleven…
het laatste licht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
74 ik ga door ochtendgrijs
en voel de zachtheid
van het land
daar komt het licht
de dag rolt uit
in klare taal
ik wacht
totdat een enkel schaap
nog blatend op de dijk
met mij verwacht
de najaarsnacht
dan vang ik hier het laatste licht
vanavond
is de zomer ook van mij…
De bomen steken
gedicht
3.5 met 20 stemmen
7.209 De bomen steken
hun takken en twijgen
onverschrokken, aangepast,
in de blauwe vrieslucht
van de gevorderde ochtend.
Het is koud, verhoudingsgewijs,
goed schilderijweer,
oudhollands voor later,
de oude zonden
en gruwelijkheden van God
vergeten en, in zoverre,
vergeven.
De natuur wrokt niet,
draagt de gevolgen
als nieuwe vanzelfsprekendheden…
DE ZON NIET TE WEERSTAAN, DUS OPSTAAN!
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
48 De wereld is een tranendal
met af en toe een opgedroogd beekje
maar doorgaans dichtslibbend
met het drek van de aarde
zich vermengend met stortregens
welke maar niet lijken te stoppen
en de zijarmen de rivieren voeden
tot stevige stromingen richting zee
de zeeën zich mondend in oceanen
oceanen van pijn, angst en verdriet
waar geen warme…
Voorpret!
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
124 Ze zijn weer uit de grond!
De allereerste sprieten
Kom lui het is genieten
Ik spring al in het rond
En val haast op mijn kont
Maar wat kan mij het bieten
Ik laat dit feest niet schieten
Al ben ik blauw en bont
En snoer je mij de mond
Ik ga ze nu begieten
De pasgeboren sprieten
Die houd ik graag gezond…
Lijfelijkheid
netgedicht
2.0 met 5 stemmen
113 Aarde onder voet
wind fluistert door het leven
adem van de boom
Mijn huid volgt de lijnen van de wind
de aarde ruikt naar regen, mijn voeten de aarde
omarmen. Onder de zon bloeit mijn lichaam als een bloem
mijn adem mengt zich met de geur van de bossen, warm en zacht.
De aarde kust mijn voeten, de lucht kust
mijn gezicht mijn hartslag…
winterpark
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
103 het heeft gesneeuwd in het park
banken heten nu wit
grijze boomtakken verspreiden
gedempt gotisch stille taal
nergens hoorbaar.
een kartuizer zou hier gaan
in witte pij
zorgvuldig de getijden biddend
die herinneren aan zijn cel
een doorlopende stilte.
vermoeden van bestaan
adem die witte ijsbloemen
op het glas draagt
zonder tegenspraak…
Domus
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
78 het eerste huis
is mijn gemoed
daar woon ik
met mijn dromen
het tweede
daar staat mijn bed
de tafel
en een kast vol herinneringen
mijn derde huis
is de planeet
een mooiere woning
is er niet…
De ontwaking van de natuur
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
51 Zachte zon breekt door
vogels zingen nieuwe tijd
lente wekt de grond
Winterzon ontwaakt langzaam aan
de horizon, haar bleke stralen breken door de
nevelige ochtendlucht. Een blauwe hemel ontvouwt zich boven
het stille landschap waar de natuur nog verborgen ligt in haar ijzige omhelzing.
In de vroege uren, wanneer wereld
gehuld is in een…
PRILLE LENTE
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
75 Een winterse zonnestraal
doorklieft de grijze lucht.
Heel even maar, een subtiel signaal.
Enkele kraaien op de vlucht.
Het sombere landschap krijgt plots kleur.
Hoop sluimert stilletjes.
Ook al is het nog wat killetjes.
Dromen...
Over blaadjes krijgen bomen.
Over blauwe luchten, ontluikend groen.
Over kleurrijke bloemen, geel, paars en vermiljoen…
HET GESCHENK
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
137 wat schenkt ons
de grauwgrijze winter
ze laat ons even in
ons geheugen wegzinken
net niet verdrinken
en laat ons voelen
hoe het straks weer kan wezen
en laat ons uit de opgeslagen
kleurrijke herinneringen lezen
zodat we wat komt ten volle
zullen waarderen
misschien is dat wel het geschenk
dat door haar is gegeven
die grauwgrijze winter…
Een treurende es
poëzie
3.9 met 15 stemmen
2.600 Een treurende es zweept ruisend
Het hangende loof om het puin.
Stil koestert een teder viooltje
Zijn geluk in het mosrijk duin.
--------------------------------
uit: Gedichten (1887)…
Sneeuwbui
gedicht
3.7 met 30 stemmen
9.538 Het nieuwe jaar begint met zachte vlokken
die zachtjes dalen en onwillig landen.
Het aarden wordt hun dooi, of ze zich branden
aan warme aardkorst, hete huizenblokken.
De aarde drinkt de sneeuw met grote slokken
en raakt verkild tot in haar ingewanden.
De vlokken winnen door hun massa. Wanden
van groen worden van spikkelwit doortrokken.…
O DOOI-WIND
poëzie
3.2 met 16 stemmen
4.314 O dooi-wind, dooi-wind, dooi, o wind, o dooi!
Gij die van ’t zuiden aanvliegt, maak, o maak
Dat al, wat stokte, weer op gang geraak’,
Dat al wat dor is, word’ weer mooi!
- Ik ruik de geur alreê van gras en hooi
Uit gras en zooi – en dat weer ’t al ontwaak
Tot nieuwe muziek en zangerig vermaak,
Dat ook ikzelf uit kille koude ontdooi!
Ik zie…
Aanvliegen over de sont
gedicht
3.2 met 18 stemmen
8.074 Aanvliegen over de sont,
over donkere kommen van finse meren
scheepgaan in de kajak
der gestorvenen
drijven op de wateren
tussen taiga en toendra
oog en oor zuiveren
aan leegte en verte
zich voeden met bessen, met hoed
en geur van de goddelijke paddenstoel
dromen de droom
van het eeuwige heden
als arctische beer
weer tot sneeuwblinde…
Wurgingen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
68 stamgast klimop
op eeuw-oude bomen
hun stamboom ontnomen…
Een klein fortuintje
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
70 het is mijn
seizoen de
lente die
opkomt als
een bloem
kleuren en
geuren die alles
zachter maken
in aromatisch
voorbijgaan
zo ook de
aantrekkend
dansende wind
die alles even
aantrekkelijk vindt
die ook groeit
en pittig zal
aanwakkeren
na een lange
stille mistige rust
die de lente
in blad en steel
in groeispurt naar…
Blauwtje
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
48 wolk camoufleert
zeewater op kruistocht
…
gevormd met zon
dan wind opgezocht
…
waar wolken barsten
een zondvloed optreedt
…
alles wordt verdronken
behalve het leed
…
het gevecht
voor meer blauw
op onze planeet…
De rivier en het knuffeldier
gedicht
2.7 met 35 stemmen
8.921 De rivier houdt van je.
De rivier houdt eindeloos veel van je.
De rivier zal alles van je slikken,
een en al blinde liefe zal ze zijn.
De rivier houdt van jou zoveel
als van ieder ander. In haar armen
mag je liggen, schoon zal ze
je likken tot het bot.
Van wie ze houdt, het laat haar koud.
Maar wat je altijd meedroeg al die tijd,
het…
Staartdeling
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
64 de leeuw
en een reetje
aan de beurt
keel afgebeten
met kloppend
hart verscheurd
dan de hyena’s
de jakhalzen
en gieren…
Natuurschoon
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
52 schoonheid van binnen?
dat heeft de natuur niet
elkaar levend verorberen
dat mist wat empathie …
Andere kant
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
99 De man en de vrouw staan
nu dicht bij het raam
Ze kunnen mij yoga zien doen
Ze konden alle hoeken en kanten
van de kamer zien,
stonden eerst gevangen
achter de tafel
Misschien houden zij
van boeken en planten
waar ze nu staan
Hoe kon hij die ze maakte
bedenken wat ze allemaal zagen,
Hij die mij maakte,
hoe ik verzinnen, schrijven,…
Onstilbaar
poëzie
3.3 met 15 stemmen
3.435 Waar ik mij wendde is heel het woud betoverd:
Onder de stammen spreidt een glanzig trijp
Van ijsmos en de ruiselende rijp
Heeft wonderlijk weer boom en struik geloverd.
Roerloze rust omfloerst het wit gewemel:
Kristalbos op een dik-bevroren ruit
Gelijkt het woud, en wind noch één geluid
Beweegt de bleke stilte van de hemel.
De grauwe berg…
Eten
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
57 de natuur
is puur binair
eetlust of maaltijd…
Stukjes lente
netgedicht
5.0 met 23 stemmen
71 ik zag haar
dwalen met
een lach om
intakte zonnestralen
te rapen en
daarmee nu al
stukjes lente
te maken
voorzichtig
lopend om het
snelste voorjaar
niet kapot te
maken want
ieder jaar heeft
weer zijn eigen
kleurpalet en
diverse
snuisterijen
waar blauw wit
en geel vaak
overheersen
in het groen is
rood en paars veelal
in de…
Zonnebloemen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
71 een veld met zonnebloemen
doet me denken
aan Vincent van Gogh
hij schilderde veel
in drie tinten geel
ze werden bewonderd
en dat worden ze nu nog
zonnebloemen
een symbool van kracht
een inspiratiebron
ze volgen de zon
zo vrolijk en stralend mooi
met hun zongele bloementooi…
Winterroos
netgedicht
1.0 met 2 stemmen
78 Winterroos in rust
dauw legt haar zachte pracht neer
liefde die ontwaakt
In de tuin van mijn hart bloeit
een winterroos, haar gesloten blaadjes vormen
een raadsel van schoonheid dat enkel met tederheid te ontwaren valt.
Elke morgen zie ik haar gehuld in verstilling van ijzige dauw, wachtend op vleugje zon.
Hoe ze, zelfs in haar zwijgen,…
‘T is winternacht. – ‘K zit in mijn oude stoel.
poëzie
3.6 met 16 stemmen
2.346 I
‘T is winternacht. – ‘K zit in mijn oude stoel. –
Een thürings landschap zie ‘k, waar ‘t avondlicht
Scheef op hellende korenvelden ligt;
Hier, onder mijn veranda, wordt ‘t al koel.
Net Mendelssohn: een zoet en warm gevoel
Van smeltend, week verlangen: ‘t is als richt
Zich jongensmijm’ren naar het vergezicht
Van liefde, stil-heerlijk geweten…