Ik dus
Op school was ik geen al te vlotte prater,
Er school in mij een introverte solipsist;
Ik wist dat ik als enige iets werk'lijk wist
En viste liefst in 't allerdiepste water.
De medemens, voelde ik diep, was geen confrater
Maar slechts een favel, aan mij opgedist;
Het levend wezen was aan mijn persoon verkwist.
Zo werd ik bij mijn klas per ademtocht gehater,
En die bestond wel niet - dat was geen punt -
Maar 't filmpje was van een beroerde kwaliteit
Zwaar onvoldoende voor privé vermaaklijkheid.
Ik heb mij toen het aangenamer beeld gegund
Van u, geboeide lezer, aan wie ik mag berichten:
U bent er niet al leest u mijn gedichten.
----------------------------
uit: 'Vuil Goed', 2011.
*) solipsist: het universum met alles daarin en daaromheen bestaat slechts in het bewustzijn van de waarnemer.
Inzender: mk, 7 juli 2011
Geplaatst in de categorie: eenzaamheid