3422 resultaten.
Woordenhoning
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
97 Is er hier iemand die mij kan vertellen
wat ik hier aan het doen ben
terwijl de tijd verstrijkt
speelt het zoete leven
theater zonder winstoogmerk
met armoede en stilte
na een flinke regenbui
openbaart zich fragiel de zon
de dag breekt eindelijk open
heldere lichtvlekken dansen
met schaduwen door de wind
ik lees steeds nieuwe gedichten…
Onderweg
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
34 Zwevend
In het wolkenbed
Zwevend
Onbegrensd
Zwevend
In het wolkendek
Zwevend
Naar de zon.…
Uit
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
46 Er was een keer een boek
Dat pakte hem zozeer
dat hij het gaarne pakte
Niet eens, maar keer op keer
Het boek liet zich graag lezen
gebonden in fijn leer
Maar op een goede dag
toen pakte het niet meer
Soms schreeuwt het nog om aandacht
De stem nu wat verzwakt
Na jaren trouwe dienst
voelt het zich toch gepakt…
Ge-veldsla
netgedicht
4.0 met 27 stemmen
229 eventjes nog ingebed
tussen mijn kompanen
eikenblad veldt ijsbergsla
kiezen moeten malen
ik
de krop diep in je maag
jij
de Judas met de zaag
ben geveld
ontsla me maar…
Nieuwjaar
gedicht
3.0 met 83 stemmen
37.927 De nieuwjaarsklokken luiden door de radio.
Stortregen valt. De dag is onbeschrijflijk goor.
Men is alleen gelaten en aanvaardt het zo.
Men vraagt zich zelfs niet af: waarom is 't en waardoor?
Tegen het leven is toch immers niets te doen;
de wereld heeft geen oorden meer om heen te gaan,
en 't hart wordt niet, gelijk de landen, jaarlijks…
Verdagen
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen
245 Er is niets
Er is niemand
Dan de eenzaamheid
Van deze donkere nacht
De lichten gedoofd
De feesten gedempt
Geen vuurwerk ontstoken
Geen wensen gewenst
Het nieuwjaarsconcert
Wil je niet kijken
De dagen beginnen
Op de nachten te lijken
Er is niets
Er is niemand
Alleen de koude
Van je hart…
Troostlied voor wie met Kerst alleen zijn
gedicht
1.0 met 172 stemmen
31.645 Wees niet zo bang voor Kerst. Het zijn twee dagen,
dat is niet meer dan achtenveertig uur,
En uren, het ene vlug, het andere trager,
uren vervliegen op den duur.
Raak niet verloren in herinneringen,
wees toch een beetje wijzer deze keer.
Zing maar van "Stille Nacht" als je kunt zingen,
want stil zal het zijn, die nachten. Zeer.
Zing in…
MIJN BLEKE DENKEN
poëzie
3.0 met 3 stemmen
1.410 Mijn bleke denken dwaalt tot u door diepe nachten
Als moede schapen naar haar eindelijke stal;
Zij maken wit de nacht met schemerblanke vachten,
Weidend de duisternis van het welig donkere dal.
Ik troost wel iedere dag met zon en zachte praten
In eigen weide en kooi haar stomme droefenis,
Maar in de avond breekt haar leedgerekte blaten…
Grietjes Verzuchting
poëzie
3.0 met 12 stemmen
2.568 Ik weet niet — maar sinds ruime tijd
Hoef ’k moeders roep noch tik,
En wie is ’t eerst van allen op —
Het eerst van allen?… Ik!
Dan hang ik water over ’t vuur
En loop wat af en an,
En ’k weet precies hoe laat het is —
Zie ’k LOUW de timmerman.
Kwartier voor zessen, strijk en zet,
Stapt LOUW, wat weer het zij,
Met zijn gereedschap in zijn…
Raam
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
198 De winter woekert en raast
en hij kijkt toe
Op zijn gesloten raam,
dat door de kou beslaat,
schrijft hij jouw naam
Een wandelaar daarnet
op straat had jouw silhouet
De wereld verworden
tot glazig beeld,
terwijl de werkelijkheid
achter hem staat
Je hoopt dat hij zich omdraait
en ziet dat de deur,
ook midden in de winter,
gewoon open gaat…
Dromerig verdwalen.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
159 Ze weet voorbij zichzelf,
legt haar denken te slapen in haar hoofd
gaat op wandel in haar hart.
In vogelvlucht land ze in haar thuis
waar het leven haar verzint.
Ze maakt zich los van deze tijd
leeft zich vrij
tot ze ooit eens verdwijnt
als een verre herinnering
vervaagt ze in vergetelheid
door nachtelijke stilte ingefluisterd.…
Sigaret
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
280 De sigaret slaat niet aan tot haar derde alcoholische benutting
Dan paft ze hem weg en maakt ze zich klaar om een nieuwe te bietsen
Ze is geen roker, maar ze snapt het genot
Dit is een euforische wending die de scherpe randjes doet slijten
De bladeren aan de bomen krijgen weer vorm,
gezichten gaan weer spreken,
en ze denkt “nu ben ik aan het…
De laatste modernist
gedicht
3.0 met 44 stemmen
20.265 Hij wilde bij maanlicht vulkanen bestijgen
maar dronk een glas wijn bij het vuur.
Hij dacht zich op jacht in het schemerige noorden
maar stond in een sneeuwbui van meeuwen op pas geploegd land.
Hij moest nog een meesterwerk scheppen
maar viel in slaap bij muziek van Ooitweer en Voorheen.
Hij droomde een mes in de strot van de poolvos
maar…
eenzaamheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
223 eenzaamheid
is niet de stilte om me heen
niet de lege kamer
of de afwezigheid van steen
het is de ruimte tussen ons
te groot en te breed
waar woorden niet reiken
en geen oog mij echt weet
het is niet de drukte
die mijn ziel doet ontwijken
maar het onvermogen
om diep met een ander te kijken
een zee van gezichten
toch niemand die…
Vida triste
poëzie
4.0 met 10 stemmen
3.231 Gedoemd om droevig te leven
Wordt ieder die te veel liefheeft;
Nog nooit hield mijn hart het tegen,
De liefde die groot verdriet geeft.
Weer zocht tevergeefs aan jouw borst
Mijn gemartelde hart zijn rust,
Dat wil troost voor brandende dorst
En wordt niet gelest door lust.
En altijd lijden en boeten
Moet men voor iedere daad,
Tot de wellust…
WRANGHEID
poëzie
3.0 met 13 stemmen
1.843 Ik heb weer, tuk op de oude mijmeringen,
't bevallig kronkelende dal doorlopen,
waar eens mijn kinderlijke stappen gingen
in dartle levenslust en dwepend hopen;
bij d'ommezwaai der heimelijke paden,
weer eensklaps de onverwachte vergezichten
zien scheemren, die in blauwe dampen baden,
en eens, zó lokkend, voor mijn treden zwichtten.
Het…
Herfstdag
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen
281 Voel de koude regen neerslaan op mijn blote handen,
zie goudgele bladeren stervend vallen op de grond.
Zet me schrap, bijt op mijn tanden,
harde wind speelt teder om mijn mond.
Als een kus vanuit de verte, vanuit het verleden,
zo ervaar ik dit geluk schenkend moment.
Want in gedachten is het alweer eeuwen geleden,
ook al voelt het voor…
DE LEEGTE
poëzie
5.0 met 1 stemmen
1.200 Eenmaal hebt gij mijn stil vertrek gewijd
Met even uw ontroerde aanwezigheid,
Met toverklank van zoet-gesproken woorden
En tedere gebaren die bekoorden.
Ik had dat uur in zaligheid verbeid,
Met vreugd gevuld de al te lange tijd, -
En nu: in troeble bitterheid versmoorden
De dromen die me in eenzaamheid behoorden.
Uw afzijn pijnt mij als…
Net zo'n kat
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
186 Mijn hart krimpt nadat jij bent verdwenen
en ook al zoek ik mij 't apenzuur
volgens mij nam jij voorgoed de benen
en beslist niet voor onbeperkte tijdsduur.
Nu zit ik hier eenzaam op m'n bank
maar waar is waar, ik weet, ik ben je kwijt
wat helpt 't als ik in m'n ééntje jank
't is zo 't is, en da's een nuchter feit.
Nu maar weer dapper op…
Triestig
poëzie
3.0 met 26 stemmen
2.795 Ik denk: zo zal het later misschien zijn:
Jij hebt een huisgezin, een vrouw en zonen,
En ik zal nog als nu heel eenzaam wonen,
En deze eenzaamheid is als een wijn
Die men aan zieken schenkt om te versterken.
En nu en dan zul jij mij troosten komen
En mild je kracht in mij doen overstromen
En dagenlang zal ik de krachtstroom merken.
En als…
Zelfportret
gedicht
3.0 met 127 stemmen
64.540 Soms zie je je zitten.
Bleek en sereen.
Hier en/of ginder.
Alleen of alleen.
-----------------------------------------
uit: 'Dag en nacht geopend', 1970.…
De leegte
netgedicht
4.0 met 11 stemmen
233 Schrijven is soms lijden
de nood om niet alleen te blijven.
In eenvoud warmte zoeken
uw stem te kunnen voelen.
Slagpennen zinnen breken,
medeklinkers spreken.
Ruis die wil genezen,
antwoorden ontmoeten,
heropleven…
Oktober draagt in vree
poëzie
3.0 met 10 stemmen
2.160 Oktober draagt in vreê wie sober heeft genoten
de zomer-vruchte', in lusteloze rustigheid.
Maar ik, wiens dagen als een vlucht van vooglen vloden,
steeds onvoldaan, naar u die de een'ge Zomer zijt,
mij heeft de rille Herfst zijn wrangste wijn gegoten....
Zult ge thans keren?... Mijn bezweren is te moe
dat het de laatste reize om uwe…
O wees mij goed
poëzie
4.0 met 10 stemmen
2.226 O wees mij goed, gij die mijn vrienden zijt
of simpel mensen, die de mensen mint;
ik ben zo zwak, zo droef, zo lafgezind,
zo zonder veerkracht in de mannenstrijd.
Ik ben als 't arm verlaten zwervend kind,
dat om zijn heengegangen moeder schreit, -
steeds zoekend dat haar stem zijn ziel verblijd' -
en haar niet vinden kan en nimmer vindt.…
Herinneringen
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen
398 Wordt deze dag
Ook zo vaag
Zoals al die andere dagen
Die ooit voor mij lagen?…
"Verlatingsangst"
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
158 Niets of niemand zal bij me blijven;
Niets of niemand dan deze vier:
Deze pen, dit bureau, dit lamplicht en dit papier.
In de wanhoop van mijn verlatingsangst
ben ik hiervoor het bangst:
dat ook zij zullen deserteren...…
Een avond in de polder
gedicht
3.0 met 19 stemmen
12.873 neem mij mee, riep ik
maar geen schip kwam voor mij
links & rechts werd men opgestraald,
maar geen schip kwam voor mij
de liefde werd bedreven met
struise dames op ongekende hoogtes,
maar geen schip kwam voor mij
gefaseerd, gemuteerd & verbouwereerd
keerde men weer terug op aarde, met een
duidelijk waarneembare blijere blik in de ogen…
Leven is geen spel
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
198 Mijn hoofd is vol
Dat is echt geen lol
Dat kan ik je vertellen
Ik ben ook egoïstisch en zeg; mij niet bellen
Mijn hoofd draait overuren
Mijn lijf en hoofd gaan niet samen, dat heeft kuren
Ik ben de weg wel kwijt
Ik heb ook van alles en nog wat spijt
Ik ben niet de makkelijkste dat weet ik echt wel
Maar het leven lijkt één groot spel
Een…
De gele wolken
poëzie
3.0 met 13 stemmen
2.697 De gele wolken werden langzaam rood.
Dan dacht hij: Nu begint zonsondergang;
En keek weer naar de zwaluwen, die zo lang
De zon nog konden zien. En dikwijls schoot
De angst door hem heen: Eenmaal gaat moeder dood,
Hoe moet het dan? - Eens voelde hij bij zijn wang
'T laag rits'len van een vleermuis, en werd bang
Toen hij hem van dichtbij zag…
troost
netgedicht
3.0 met 13 stemmen
188 eenzaam
ben je nooit
alleen...
laat dit
een
troost zijn…